Μαύρο

{Αριστούργημα}

Ένα αριστουργημά θα σου γράψω για το δικο μου μαύρο.

Θα χρησιμοποιησω τις καλύτερες λέξεις,όλα τα ψαγμένα του κόσμου,ολα τα δάκρυα μου,όλο τον ατελείωτο πόνο μου και ολες τις σκέψεις μου λίγα δευτερόλεπτα πριν την αυτοκτονια.

Είμαι άσχημος ανθρωπος.

Βγαλε μου το make up,βλέπεις;

Όχι,μην κοιτάς τους μαύρους κύκλους και τα κουρασμένα μάτια.

Γδύσε με,βλέπεις;

Όχι το σωμα μου,μην το κοιτάς αυτό.

Ακούμπα το στήθος μου και ακου την καρδιά μου.

Χτύποι,γρήγοροι χτύποι σαν να θέλουν να τελειώσουν και αργοί σαν να μετράνε βασανιστικά τις ώρες τους.

Ένα κινούμενο ψυχρό σωμα που δεν έχει τίποτα να προσφέρει,μην πλησιάζεις,θα κρυώσεις.

Αριστούργημά ειπα ότι θα γράψω και βγαίνουν πάλι τα ιδια χάλια.

Δεν ξερω τι να κανω για να το φτιάξω καλύτερο.

Μακάρι να μπορούσα να βάλω την ψυχη μου μου εδώ,ήδη το κανω,αλλά μακάρι να την έβαζα και κυριολεκτικά εδω.

Να ξεπετιόντουσαν οι λέξεις στο χαρτί.Οι σελίδες χαλάνε,θα χαλούσαν.

Μαύρο μελάνι σε υπερβολική δοση.

Κρατάω το χαρτί στα χέρια μου.

Τόσο πολύ μελάνι.

Στάζει.

Οι σταγόνες πέφτουν στο πάτωμα.

Για κάθε μια σταγόνα που πέφτει πονάει ακόμα και η ίδια η Γη.

Μαγικό,απολύτως μαγικό,έργο ένας σχιζοφρενή.

Ένα αριστούργημά.

Γεια σας.

Μαύρο λοιπόν.

Θα είναι μεγάλο βιβλίο αυτο.

Φυσικά και θα ήταν.Αφου Είμαι το αγαπημένο μου χρώμα.

Θέλω να κανω μια ειδική αφιέρωση σε αυτούς τους ανθρώπους στα ψυχιατρεία και στην ίδια την τρέλα που είναι πολύ χειρότερη απο την θλίψη.

Συνεχίζω να λεω οτι μπορείτε να μου στέλνετε και προσωπικά σας πράγματα ή κατι που θα θέλατε να δείτε μέσα στα κείμενα μου.Μην σας νοιάζει,χρώματα υπάρχουν πολλά και φυσικά όσοι θέλουν θα μπαίνουν ανώνυμα.

Με αγάπη,
Φρου.