Μαύρο

Φόβ(ως)

Ως άνθρωπος αδύναμος και δειλός φοβάμαι.

Φοβάμαι τα πάντα σε αυτό τον κόσμο, νιώθω ένα παιδί ξεχασμένο σε κάποιον κακοφημισμένο δρόμο.

Φοβάμαι πως ένας γάμος 20 χρόνια μπορεί να τελειώσει τόσο απλά.Και αυτές οι κάρτες να κλειστούν στην ντουλάπα με μονάχα γραμμένες ημερομηνίες 1998,2000,2016.

Φοβάμαι τις ανίατες ασθένειες και το πώς οι άνθρωποι πεθαίνουν και φεύγουν και πονάνε.

Και τις κριτικές φοβάμαι των ανθρωπων, αυτές τις τρέμω περισσότερο.

Και την φυλακη.Και το σχολείο φοβήθηκα.

Όταν απέτυχα φοβήθηκα την θλίψη και όταν κέρδισα φοβήθηκα την ευτυχία.

Φοβάμαι να σε αγκαλιάσω,να σου μιλήσω,να σε παντρευτώ και να κάνουμε παιδιά.

Φοβάμαι να σε αποκαλέσω φίλη και να σου πω τα μυστικά μου.

Φοβάμαι να κάνω τα πάντα για εσένα και φοβάμαι ότι δεν ηρθες να με σώσεις εκείνη την ημέρα.

Η μοναξιά με έχει καταπιεί.Ολοκληρη.Ολοκληρη.Και δεν ξέρω πως να το υπογραμμίσω καλυτερα.Δεν μπορώ να κάνω τα γράμματα να φωνάξουν μέσα στο χαρτί.Ποσο μάλλον να ουρλιάζουν και να αυτοκτονήσουν μετά .

Ως άνθρωπος δειλός φοβάμαι τον θάνατο.

Και την ζωή.

Φοβάμαι να πεθάνω.

Μας ως άνθρωπος με όνειρα και φαντασία φοβάμαι το να πεθάνω επειδή εγώ το αποφάσισα.

Φοβάμαι την θέληση μου για θάνατο.

Αυτό φοβάμαι περισσότερο από όλα.

Την στενοχώρια και το άδειο από μηνύματα κινητό.

Φοβάμαι ότι θέλω.

Θέλω να σταματήσει.

Φοβ (ως) αυτή που τελευταίο που αντίκρισε ήταν το λευκό ταβάνι του κενού δωματίου δηλώνοντας τρομοκρατημένη.

Με αγάπη,
Φρου.