Μαύρο

{Γραφή}

Καθώς βουτάω την γραφή στον γαλαξία του εγκεφαλου.

Την βαφτιζω θάνατο.

Και δωρο αβάσταχτο.

Την βαφτιζω έρωτα με νεκρούς.

Νέκρα σωματα κειτονται στις βαρύγδουπες λέξεις των ερωτικών ποιηματων.

Την βαφτιζω διαφυγη.

Μια πόρτα μυστικη ενω το σώμα σου βρίσκεται σε κάποιο σκοτεινο δωματιο.

Η μοναδική παρέα.

Όταν ο σκατένιος κόσμος σου γυρίζει την πλάτη.Όταν συνειδητοπεις οτι η κολλητή σου πηδιέται με το αγορι σου,όταν το κοριτσι που αγαπάς προτιμάει τον πλούσιο.

Σαρεσει να νιωθεις,να σταζει το μελάνι στο χαρτί.

Καλύτερα να σταζει το μελάνι στο χαρτί πάρα να στάζει το αιμα στον τοίχο επειδή τίναξες τα μυαλά σου στον αερα.

Η γραφή.

Κινεί τοίχους,αγγίζει καρδιές.

Περιπλεγμένα γράμματα και χωρίς σωστή σύνταξη προτάσεις μπορούν να σε κάνουν να δακρύσεις και μετα μου λες εσύ οτι οι άνθρωποι είναι οντα δυνατά.

Χωρίς να τους αγγίζεις διαλύονται.

Η γραφή και η ποίηση και τα βιβλία και οι στίχοι.

Πλούτος.

Πονάει και χαροποιεί.

Την αγαπαει ένας σχιζοφρενής καθώς με μπογιά βάφει τους τοίχους τους ψυχιατρίου.

Την αγαπαει ο συγγραφέας. Πλαθει κόσμους. Ισως βγάλει πολλά λεφτά απο αυτό.

Την αγαπει ο ερωτευμένος.Τροπος εκδηλωσης της καψούρας.Σιγουρα θα πηδήξει έτσι.

Την αγαπάει ο φασίστας.Χτιζει προπαγάνδες.

Την αγαπαει ο αναρχικος.Νιωθει οτι μπορει να αλλάξει τον κοσμο με ενα μονάχα σύνθημα στον τοίχο.

Και τέλος,την αγαπάω εγω.

Ένα ανασφαλες και ενα μπερδεμένο άτομο που ενω τα παντα ουρλιάζουν γυρω του εκείνο κρύβεται σε κάποιον τονο,σε κάποιο κόμμα και σε κάποια λανθασμενη σύνταξη οπως είπαμε.

Βαφτιζω την γραφή σωτηρία.

Γεια σας.

Με αγάπη,
Φρου.