Μαύρο

{Η πρώτη φορά που μπήκα σε ψυχιατρείο}

Η πρώτη φορά που μπήκα σε ψυχιατρείο είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω.

Μικρογραφία της κόλασης.

Η πτέρυγα με τα πιο βαριά περιστατικά ήταν πλήρως ασφαλισμένη και η γροθιά μου κράταγε σφιχτά την άσπρη ποδία μου όσο οι πόρτες άνοιγαν και τα ουρλιαχτά και οι ασυναρτησίες ακούγονταν καθαρότερα.

Η πρώτη μου ασθενής είχε μαχαιρώσει την 5χρόνη κόρη της.
Πάνω στο σώμα της χάραζε συνεχώς το αρχικό του ονόματος του κοριτσιού καθώς και μέσα από τα ούλα της.
Δεν θέλησα να κάνω ποτέ παιδιά από τότε.
Τους έπειθα ότι δεν έβρισκα τον κατάλληλο άντρα.

Ο δεύτερος μου ασθενής πίστευε πως ήταν δαιμονισμένος.
Τα ματια του γύρισαν και ξέρασε αίμα πάνω μου.
Αποφάσισα να εχω πάντα έναν σταυρό μαζί μου.
Τους έπειθα ότι απλά πιστεύω στην αγάπη του Θεού και δεν κατέληξα θρησκόληπτη.

Με αργά βήματα μπαίνω στο τελευταίο δωμάτιο.
Ποτέ δεν συνήθισα αυτό το μέρος.
Ακόμα και αν έχει περάσει ένας χρόνος.
Η γυναίκα μου μιλάει ψιθυριστά.
Μου λέει ότι αυτοί στον τοίχο την παρακολουθούν και την ακούνε.
Ορκιζομαι ότι όπως γύρισα το κεφάλι μου είδα σκιές ανθρώπων.
Έκοψα την γλώσσα μου εκείνο το βράδυ ώστε να μην μπορέσω να ξανα αρθρώσω λέξη.
Δεν ήθελα να με ακούσουν.
Τους έπεισα ότι ήταν ατύχημα.

Είχα έναν ακόμα ασθενή που αρνιόταν να περπατήσει με τα πόδια.
Περπατούσε με τα χέρια του με αποτέλεσμα το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι του.
Ένα πρωί που πηγα για δουλειά έμαθα ότι είναι νεκρός.
Έκοψα τα χέρια μου εκείνο το βράδυ.
Για να μην καταντησω ποτέ έτσι.
Τους έπεισα ότι ήταν ατύχημα.
Ημουν μια ευρεως αναγνωρισμένη ψυχίατρος.

Γνωρισα μια γυναίκα που προσπάθησε να αυτοκτονήσει επειδή την παράτησε ο άντρας.
Όταν σχόλασα πηγα σπίτι και ξερίζωσα την καρδιά μου.

Τους έπεισα ότι ημουν αναίσθητη.
Βάφτισα το ψυχιατρείο σύγχρονο κόσμο και τους τρελούς εμπειρίες.
Τις πράξεις μου άμυνες.
Και εσένα θύμα.
Που σου εύχομαι να μην καταλήξεις ακρωτηριασμένος.
Να μην φοβάσαι να πληγωθεις.
Και σίγουρα καλύτερα να μην κόψεις τα ίδια σου τα χέρια.

Με αγάπη,
Φρου.