Μαύρο

{Τα σαχλά και ο πόνος}

Έχω καιρό να γράψω.
Γιατί το μαύρο γέμισε τα σωθικά μου και η ρουτίνα εκθρόνισε την έμπνευση.
Η ψυχική αρρώστια μου πήρε τελείως το μυαλό.
Τα σαχλά και ο πόνος της ανθρωπότητας.

Μου απαγόρευσαν να εκφράζομαι.
Θα παρεξηγηθούν.
Και εσυ δεν ήσουν φίλη μου;
Η προδοσία με πλήγωσε.
Τα σαχλά.

Η καρδιά πονάει.
Προσπαθεί με μανία να δραπετεύσει.
Να πεταχτεί από κάποιο παράθυρο αυτού του σπιτιού.
Δεν της έχω πει ακόμα την αλήθεια.
Τσιμέντωσα τους τοίχους εκείνο το βράδυ που η ίδια μου ψιθύρισε οτι θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Δεν υπάρχουν παράθυρα που να χωρεί καρδιά,καρδιά μου.
Ο πόνος.

Ο κόσμος φαίνεται θλιμμένος.
Στο μετρο κοιτούν κάτω ή μια οθόνη.
Η επανάσταση δεν ήρθε ποτέ.
Εσυ δεν ήρθες ποτέ.
Η ανθρωπότητα που συνεχίζεται.

Κουλουριάστηκα στο κρεβάτι.
Ίσως αύριο να είναι χειρότερη μέρα.
Ίσως φταίω εγώ.
Η καταθλιπτική.
Η ψυχωτική.

Νιώθω τις λέξεις βαριές.
Με βάρυνε το σήμερα.

Τα σαχλά και ο πόνος της ανθρωπότητας.