Παναγιωτης- Πανέμορφα. Let the game begin!
Λεει άνετος καθως εμεις να εχουμε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Τι στο διαολο γινεται?
Λεωνιδας- πως ξερει τι κανουμε?
Ελενη- για μια φορά στην ιστορια το ανάξιο εκανε μια αξία ερώτηση...
Λεωνιδας- να παρτα!
λεει και με μουτζωνει. Ελεος που εμπλεξα?
Ελενη- στα μουτρα σου.
Πριν προλάβει να απάντηση ο Χρήστος απαντάει στο ερώτηση που εκανε το ανίκανο. Ήθελα να ξερω γιατι η Μαρία κανει παρεα μαζι του.
Χρήστος- οι δυο βλακες ειναι εδω. Ο ενας απο αυτούς θα μας εχεις δει. Έρε ξύλο που θα φάνε...
Λεει θυμωμένα και παει να φυγει αλλα ο Παναγιωτης τον πιάνει απο τον ώμο με ενα σοβαρο υφος...
Παναγιωτης- τωρα εχουμε το πλεονέκτημα οτι δεν ξερει οτι ξέρουμε οτι ειναι ενας απο αυτούς τις δυο.
Λεει σε ενα σχετικά χαμηλό τόνο. Ρίχνει μια ματια προς το μερος μας και συνεχιζει..
Παναγιωτης- ας το κρατήσουμε ετσι.
Ελενη- η ψωναρα εχει δίκαιο. Η ανωμαλαρα ειναι παντα δυο βήματα μπροστα. Ας κρατήσουμε αυτο το πλεονεκτήμα...
Πλευρά Μαρια
Πλησιάζουμε το δωματιο της Μαριανας όπου εκει βρησκουμε δυο security- guards μπροστα απο την πορτα. Μπαίνουμε αφου μια νοσοκόμα τους εκανε σήμα οτι μας επιτρέπεται η είσοδος.
Με το που μπαίνουμε βλεπω την μαμα της Μαριανας καθισμένη στα καθηςματα. Ανάμνηση του Παναγιωτη να με κρατάει αγκαλια μισοκοιμησμενοι μου ερχεται στο μυαλό και η αντίδραση μου. Ο χτύπος της καρδιάς του να δυναμώνει με το λεπτό και επιταχύνεται χωρις λογο.
Απο τις σκέψεις μου με βγαζει η φωνη της μαμα της Μαριανας...
Μαμά Μαριανας- βρε καλώς τα παιδια!
Μας καλωσορίζει με το κουρασμένο της χαμογελο. Πόσες ωρες άραγε να εχει να κοιμηθεί?
Ολοι- γεια σας.
Μαρία- μπορουμε να κάτσουμε εμεις εδω. Θέλετε να πάτε τουαλέτα ή να πάρετε λιγο αέρα?
Μαμα Μαριανας- Αχ ευχαριστώ παιδια. Θα ξανά ερθω παλι σε λιγο.
YOU ARE READING
Falling Stars ✨ {on Hold}
Teen Fiction«Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες στις οποίες η λογική έπεσε έξω, αλλά καμία όπου η διαίσθηση να έκανε λάθος». ΦΑΝ ΦΑΚΙΝΓΚ ΤΑΣΤΙΚ και φυσικά έριξε ένα χαμόγελο και εγώ έμεινα μαλακας. Εννοείτε αυτό...
