Falling Stars ✨ {on Hold}

The Οnly Way We Fuck Is...Up!

Παναγιωτης- καληνύχτα πριγκίπισσα

Λέει με ένα μισό εξαφανισμένο χαμόγελο Αλλά πριν μπορέσει να μπει μέσα στο αμάξι είπα τις λέξεις χωρις να το έχω καταλάβει.

Μαρία- φεύγεις έτσι δεν είναι;
Παναγιώτη- ναι...σπίτι μου...
Μαρία- μην λες ψέματα. Δεν θες να καταλήξεις με άλλη μια μελάνια.

Τον βλέπω να πέρνει μια βαθιά αναπνοή καθώς κοπανάει την πορτα του αμαξιού του απότομα καθώς έρχεται προς το μέρος μου.

Μαρία- έτσι λες αντίο; έτσι θα τους άφηνες τους αλλους;
Παναγιωτης- δεν χρειάζεται να το κάνω δραματικό...θα το χωνέψουν μέσα σε λίγες μέρες...
Μαρία- ναι Οκευ! Και τις μαλακιες που πεταξες πριν λίγα λεπτά; ότι είναι η οικογένεια σου; ήταν μόνο άδειες λέξεις;

Με κοιτάει έντονα στα μάτια καθώς άκουγα της χαρούμενες φωνές γύρω μας να φωνάζουν και γελάνε και εγώ να βυθίζομαι αργα...

Παναγιωτης- είναι η οικογένεια μου...

Λέει καθώς τα γαλανα μάτια του γίνανε πιο σκούρα και από το χρωμα της θάλασσας.

Παναγιωτης- απλός πρέπει να φύγω...

Γελάω ειρωνικά για να εμποδισω τα δάκρυα.

Μαρία- όχι...ξέρεις κάτι; τραβά φυγε. Θέλω να δω ποσό καιρό θα σαι πάρει να καταλάβεις ότι κανείς την μια μαλακια πίσω από την άλλη.

Λέω και μπορούσα να δω ότι τον χτυπαγα εκεί που πονούσε.

Μαρία- Είσαι πιο δειλός απ'οσο νόμιζα!

Δάγκωσε το εσωτερικό του μάγουλο του καθώς με κοίταγε έντονα στα μάτια ετοιμος να μου την πει. Αλλά το μόνο που πήρα ήταν το ειρωνικό του χαμόγελο με τα λαγγακια του...και τα μάτια του να έχουν σκοτεινιάσει.

Παναγιωτης- τα λέμε πριγκίπισσα!

Λέει και το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή ήταν να του δώσω μια εκεί που ξέρει. Το ξέρω ότι τον πόνεσα αλλά...

Περπατάει πίσω στο αμάξι του. Μπαίνει μέσα χωρίς να κοιτάξει πίσω αφήνοντας με να κοιτάω το απέραντο κενό...

Πλευρά Παναγιώτης

Λίγες μέρες πέρασαν από τις πρώτες στιγμές της καινούργιας χρονιάς και it's safe too say ότι ξεκίνησε γαματααααα...