Falling Stars ✨ {on Hold}

Shoot Us Down But We Won't Fall

Μόλις ξανά άνοιξα τα μάτια μου είχε πάει στην πορτα του και την άνοιξε με μια κάρτα. Λογικά την πήρε από την ρεσεψιόν...

Με κοιτάει μια τελευταία φορά καθώς μου δίνει ένα παιδικό χαμόγελο...

Παναγιωτης- Υπόσχομαι ότι θα μαι πάντα δίπλα σου...ή από κάτω σου ή από πάνω σου...εσυ διαλέγεις!

Λέει χαζογελοντας και του έχωσα τα παπούτσια στο κεφάλι αλλά έκλεισε την πορτα απότομα κανοντας να πέσουν πανω...στον Φρανκο!

Μαρία- oh shitttt...
Φρανκο- είστε μαλακες το πα;

Λέει καθώς πιανει τα παπούτσια που προηγούμενος τον χτύπησαν στα μουτρα!

Μαρία- για αλλον πηγεναν!

Λέω καθώς μου τα δίνει.

Φρανκο- πέντε η ώρα ξημερώματα και να πετάς παπούτσια στο κεφάλι άλλων. Με ένα στέμμα στο κεφάλι. Είμαι απόλυτα σιγουρος ότι δεν θέλω να ξέρω τι σκατα γίνεται. Τραβά στο δωμάτιο και τα λέμε το πρωί!
Μαρία- μάλιστα λοχαγε!
Φρανκο- μην μου πεις ότι είσαι και εσυ μεθυσμένη!
Μαρία- όχι ακόμα

Λέω με στην ειρωνία καθώς ανοίγω την πορτα με το κλειδί μου παρεπιπτόντως μου έδωσε ο μεθυσμένος πιγκουινος. Εκεί που πήγα να την κλείσω ακούγεται ξανά η φωνή του...

Φρανκο- Μαρία;

Λέει γλυκά και βγάζω το κεφάλι μου.

Φρανκο- Η Ελένη πως είναι;
Μαρία- καλά είναι. Πως να είναι; κάνει την καλύτερη δουλειά από όλους μας! Κοιμάται!