Dangerous love // Dramione

7. Het plan

POV Hermione

Traag slenter ik richting de Kamer van Gryffindor. Mijn plan is om de Common Room door te lopen en direct naar de meidenkamers te stormen. Ik ben bijna bij het portret van the Fat Lady, als ik Moon opmerk. Ze ziet er heel vrolijk uit. Ze zingt zelfs: 'If you're happy and you know it, clap your hands.'
'Wat heb jij nou?' proest ik. Moon ziet me, en glimlacht nog breder. Ze huppelt naar me toe, neemt mijn handen vast en draait springend in bet rond. Giechelend draai ik mee. Als ze stil staat, is de schittering in haar ogen nog steeds niet verdwenen. Ik kijk haar aan met een ''ga-je-me-het-nou-nog-zeggen-of-niet''- blik. Ze grijnst sluw, zoals alleen een echte Slytherin dat kan. Op zingende toon vertelt ze me: 'Astoria en Draco zijn uit elkaar! Je hebt weer ka-ans!!'
Ik bloos, en het ontgaat haar niet. 'Ik voel niets voor die eikel. Hij heeft me jaren lang uitgescholden voor Mudblood', mompel ik. Moon draait met haar ogen. 'Weet je Mione? Soms ben je echt koppig. Geef nou gewoon toe dat je verliefd bent op hem! Verdomme, hoe moeilijk kan het zijn?!'
Ik weiger toe te geven. Ik ben echt niet verliefd op die sukkel. 'Die Ferret kan de boom in', zeg ik dan ook beslist. Moon kijkt me nog eens afkeurend aan en knikt dan. 'Als jij het zegt', gromt ze. 'Welterusten, Mione. Zie je morgen.'
Daarna huppelt ze weer weg.

POV Moon

Als Mione echt dankt dat ik het zo makkelijk opgeef, heeft ze het mis. Ik ga ervoor zorgen dat we samen een ''squad'' vormen, zodat ze dichter naar elkaar toe groeien. Het klinkt misschien belachlijk, maar ik wil een plan maken. Ik neem een vel perkament, een ganzenveer en mijn geheime doos. Dit is wat ik op schrijf:

Stap 1: Ze moeten stoppen met elkaar uit te schelden. Zo moeilijk kan het niet zijn, toch?
Stap 2: Draco moet zijn excuses aanbieden. Ik weet dat het een moeilijke opdracht wordt. Draco is tenslotte een echte Slytherin, die niet toegeeft, maar dat ben ik ook. En ik zal winnen.
Stap 3: Ze behandelen elkaar normaal; iet als vrienden, niet als vijanden. Ook dat kan zo lastig niet zijn, eenmaal stap 2 is uitgevoerd. Mione zal er alleszins geen drama van maken.
Stap 4: Ze sluiten vriendschap, zodat we een ''squad'' vormen. Je weet wel, zo vrienden die niet bij elkaar weg te houden zijn.
Stap 5: Vrienden wordt beste vrienden.
Stap 6: Draco en Hermione krijgen gevoelens voor elkaar. Of ja, Draco tenminste, Mione heeft ze al.
Stap 7: Draco vraagt Mione mee om naar Zweinsveld te gaan, Mione zegt natuurlijk ''ja''.
Stap 8: Kleine kus. Niet al te veel drama rond.
Stap 7: Ze praten, geven toe dat ze van elkaar houden en lebber, lebber, lebber.
Stap 8: Van al het gelebber komt het andere.
Stap 9: Draco vraagt Hermione mee op date.
Stap 10: En ze leven nog lang en gelukkig. Einde...

Tevreden kijk ik op van mijn blad. Ik lees het nog eens over. Pansy komt de kamer binnenstormen, vrolijk roddelend. Vlug vouw ik het vel perkament samen, steek ik het onder mijn kussen en doe alsof ik heel geïnteresseerd ben in wat Pansy zegt. '... co zijn uit elkaar, blijkbaar is Astoria op Blaise. Bláíse, kan je het geloven?' ratelt ze. Ik trek mijn wenkbrauwen nep-verbaast op en sla ook nep-geschrokken mijn hand voor mijn mond. 'Je meent het? Wat zei Draco?'
Op dat moment komt Astoria binnen. 'Draco was boos, nou goed? Ik wil het er niet over hebben.'
Met die woorden loopt ze geruisloos naar haar eigen bed. Stiekem voel ik toch mt haar mee, al is zij diegene die het heeft uitgemaakt. Pansy kijkt me vragend aan. Ik haal mijn schouders op en ga liggen. Vlug schuif ik het blaadje wat verder onder mijn kussen, zodat zeker niemand het ziet. We horen een gedemp gesnik die van het bed van Astoria komt. Zonder aarzelen stap ik er rustig heen en sla mijn armen om haar schouders. Ze leunt huilend tegen me aan. 'I-ik kan er n-niets aan doen! D-Draco heeft g-gelijk als h-hij me nu h-haat.'
Ze barst weer in snikken uit. Ik maak een sussend geluid en wacht tot ze uitgehuild ik. Ondertussen wrijf ik zachtjes over haar rug. Een Slytherin is niet gemeen, alleen heel erg trots. Soms iets té trots.
'Bedankt Monaly', fluistert ze met een brok in haar keel. Niemand behalve Draco en Mione noemt me Moon. Dat vind ik niet erg. Ik ontvang haar bedankje met een hoofdknik en wandel weer naar mijn bed. Ik geeuw breed en nestel me in de warme dekens. Bijna vergeet ik het blaadje perkament in mijn doos te steken. Ik steek het er netjes in, draai het sleuteltje die rond mijn nek hangt, op slot en schuif het weer netjes onder mijn bed. Met een gerustgesteld gevoel, val ik weer in slaap. Hermione en Draco bezoeken me in mijn slaap. En iedere keer als ze willen kussen, flitst er een groene lichtstraal en valt Mione's lichaam dood neer op de grond.

869 woorden