Dangerous love // Dramione

9. Excuses?

POV Moon

Zelfzeker wandel ik terug naar onze tafel, waar Mione ook zit. Ze praat met Blaise alsof ze al jaren dikke vrienden zijn. Al moet ik toegeven dat Blaise heel vriendelijk is, maar hij heeft ook een sluw Slytherin kantje. Ik tik Mione op de schouder. 'Kan ik je even alleen spreken?' vraag ik haar vriendelijk. Ze werpt een verontschuldigde blik op Blaise en volgt me.
'Wat is er Moon? Toch niets ergs hoop ik? Zeg alsjeblieft dat er niets ergs is, anders sla ik door.' Ze begint lichtjes te hyperventileren. Ik moet lachen en stel haar gerust. 'Nee hoor, niets ergs. Maar ik kan het hier en nu niet vertellen, kom vanavond de Whomping Willow. Daar wachten we op je.'
'Wé?' Haar stem klinkt verbaast en ze trekt haar wenkbrauwen op.
'Ja, wé, Draco en ik. Daar heb je toch niets tegen, hoop ik?'
Ze wordt rood. 'Euhm, ja, ik bedoel, nee, ik be... Het is inorde, ik zal er zijn.' Haar stem schiet de lucht in en ze wordt nog roder. Ik moet lachen, al geeft ze het niet toe, ze vindt Draco echt leuk. Ondanks dat hij haar blijft uitschelden voor Mudblood. Ik geef Mione nog een knuffel en stap weer weg. Als vanavond alles goed gaat, is stap met succes twee uitgevoerd.

POV Hermione

~tijdskip tot na de lessen~

Ik wacht een beetje verder aan de Whomping Willow op Moon en Malfoy. Ik ben zenuwachtig. Wat zouden ze me te vertellen hebben. Bijtend op mijn onderlip staar ik in de verte tot ik mijn naam hoor. 'Hermione! Je bent er al!'
Ik draai me om en zie Moon, op de hielen gevolgd door Malfoy. Moon geeft me een knuffel, Malfoy knikt naar me. Ik slik hoorbaar en Malfoy heft zijn hoofd op. Zijn diepe grijze ogen boren in de mijne. Ik voel mijn wangen gloeien, en hoop van harte dat hij het niet merkt. Gelukkig heb ik ervaring met dit. Mijn verdwaasde blik verandert in de strakke. Blijkbaar is Malfoy niet van plan op te geven dit keer. Maar dat doe ik nooit. Moon kijkt raar van de ene naar de andere. Ik hecht er geen belang aan. We blijven doorgaan tot Moon ons staarwedstijdje onderbreekt. 'Hier hebben we geen tijd voor.' Ze richt zich tot Malfoy. 'Draco, je weet wat je te doen staat, ik laat jullie even alleen. Waag het niet dit te verpesten, hoor je? Ik sta niet in voor de gevolgen!' Met een waarschuwende blik verdwijnt ze, mijn smekende ogen negerend.
Malfoy kucht ongemakkelijk. 'Eh hoi, Granger...'
Ik bevochtig onbewust mijn lippen en betrap Malfoy erop dat hij naar mijn lippen kijkt. Ik zucht onopvallend. Dit is extreem awkward. 'Dus..., wat mocht je niet verpesten van Moon? Als ik dat mag weten natuurlijk', voeg ik er snel aan toe. Straks denkt hij nog dat ik me bemoei. Of dat ik nieuwsgierig ben. Wat helemáál niet zo is *kuch kuch*.
'Ze wil dat ik mijn excuses aanbiedt voor wat ik je aangedaan heb. Ik bedoel, belachlijk toch?'
De hoop die ik voelde bij de eerste zin, smelt als sneeuw voor de zon bij de laatste woorden. Ik besluit te doen alsof ik het met hem eens ben. 'Helemaal, nergens voor nodig. Ik heb je tenslotte al teruggepakt in ons derde jaar, weet je nog?' Ik haal het beeld voor mijn geest en moet lachen. Malfoy geeft me een harde duw, zodat ik in het gras beland. Het doet geen pijn, maar ik ben geschrokken. Bang kijk ik op; zou ik hem beledigd hebben? Zou hij kwaad zijn? Tot mijn grote verbazing lacht hij. 'Inderdaad, maar ik verdiende het niet. Ik bedoel, je woorden waren al hard genoeg!' Hij trekt een quasi-kwaad gezicht en imiteert me: 'You! You foul loathsome evil little cockroach!' Hij zet zijn toverstok in de lucht, en blijft zo even staan. Na een tijdje haalt hij zijn toverstok naar beneden. Daarna draait hij zich om, zet een paar stappen vooruit, draait zich weer met een ruk om en mept in de lucht. Precies zoals ik had gedaan in ons derde jaar. Ik proest het uit. 'En jij dan! ''Ah, come to see the show?''' Gebarend met mijn handen doe ik hem na. 'Geef toe, je verdiende het. En het was grappig. Je had het niet verwacht, of wel?'
Malfoy kijkt me nep-boos aan. 'Ik verdiende een mep, geen dreun. En nee, ik verwachtte het niet. Ik had altijd gedacht dat je girly-girl type was. Maar ik geef toe, ik zat ernaast.'
Ik heb al die tijd dat hij aan het praten was, niet bijgekomen. Ondertussen leun ik op mijn knieën om niet om te vallen. Malfoy duwt me omver, zodat ik weer in het gras beland, en komt naast me liggen. Grijnzend om mijn belachelijke lach. Ik kan er niet aan doen, ik kom niet meer bij. Na een tijdje ben ik stil. Malfoy kijkt me aan. 'Dus, vergeef je het me?' vraagt hij voorzichtig. Ik zet me recht, draai mijn gezicht en knik. 'Vergeten en vergeven. Klaar voor een nieuwe start. Mijn naam is trouwens Hermione. En als je het verdient, mag je me binnenkort Mione noemen.'
Hij neemt mijn uitgestrekte hand vast en schudt die. 'Hoi, Hermione, mijn naam is Draco.'
Daarna kijkt hij in het niets. 'Ben je tevreden, Moon? Ik weet dat je daar staat.'
Ik kijk hem verbaast aan en volg zijn blik. Moon komt met een glunderend gezicht van achter een boom. 'Heel tevreden, Draco. Heel tevreden. Dit zijn vier, of tenminste drie stappen in één avond.'

917 woorden