Dangerous love // Dramione

20. Nieuwe Seeker

POV Hermione

'We hebben een nieuwe Seeker nodig', zeurt Ginny. 'Zonder Seeker is er geen team, en zonder team is er geen Quidditchcup!' Ze begint lichtjes te paniekeren. 'Wat moet ik doen Mione? Wat moet ik doen?'
Ik haal mijn schouders op terwijl Ginny door de kamer ijsbeert. Iedereen zit beneden in de Common Room of in de Great Hall. Joost mag weten waar Harry en Ron uithangen.
'Hermione! Wat moet ik doen? Ik heb je nodig!' Ginny staat op het punt in tranen uit te barsten. Ze neemt mijn schouders beet en schudt me door elkaar. 'Ik weet het niet, Ginny!' roep ik. Ze laat me los en ik wrijf over mijn pijnlijke schouder. 'Weet je wat? Ik heb een idee', begint Ginny. 'Waarom probeer jíj niet?' Hoopvol kijkt ze me aan.
'Wat? Nee. Nee Ginny, je weet best dat ik dat niet kan. Nee, ik doe het niet!' zeg ik resoluut. Ginny trekt puppy oogjes. Ze kijkt me gekwetst en hulpeloos aan. 'Oké, oké. Het is al goed. Ik doe het wel, maar kijk me niet zo aan, wil je?' grom ik. Tranen van vreugde springen in Ginny's ogen. 'Ik hou van je, Mione', zucht ze. 'Laten we vandaag al oefenen!'
'Ho, Ginny! Rustig aan, ik heb nog helemaal geen bezem!'
'Ik vraag wel of je Harry's Firebolt mag lenen. Als hij weet dat jij het bent, zegt hij vast ja. Wacht hier even, ik ben direct terug.' Daarna stormt ze weg. Draaiend met mijn ogen concentreer ik me op mijn huiswerk. Mijn opstel over Oude Runen is bijna af, als Ginny weer terug is. Op haar schouder draagt ze de Firebolt van Harry. Ze grijnst zelfvoldaan. 'Hier', ze duwt de bezem in mijn handen, 'Nu heb je geen uitvluchten meer. Kom op, er is nog veel werk.'
Zuchtend sjok ik achter haar aan, met de Firebolt in mijn handen. Iedereen die nog rondloopt op de gang kijkt ons vreemd aan. Zelfs professor McGonagall ziet Ginny en mij, alleen heeft zij een kleine glimlach op haar lippen. Ik gedachten verzonken let ik niet op waar ik loop. Dan knal ik tegen iemand aan. 'Kijk uit, wil je?' snauw ik. Mijn belager steekt een hand uit om me overheen te helpen. 'Sorry schoonheid, maar jij bent het die tegen mij liep.' Ik herken de stem nog voor ik zijn gezicht zie. Ik voel een liefdevolle kus op mijn lippen. Een glimlach verschijnt op mijn gelaat. 'Dag Draco', begroet ik lachend. Hij kijkt me vragend aan. 'Zeg eens Mione, waarom heb je Potters Firebolt in je handen? Je gaat toch niet doen wat ik denk dat je gaat doen?'
'Oh ja Draco, dat doe ik wel', antwoord ik uitdagend. Op Draco's gezicht verschijnt een uitdrukking van pure trots. 'Wacht hier even, dan haal ik mijn Nimbus 2001', grijnst hij. Ik knik en Draco holt weg. De volle vijf minuten die hij nodig heeft om zijn bezem te gaan halen, duren eeuwen. Eindelijk is hij terug. Op zijn schouder rust zijn Nimbus 2001.  Buiten wacht Ginny ongeduldig op me. Samen stappen Draco en ik aan een stevig tempo door, tot Draco abrupt stilstaat. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Wat is er?'
'Weaselette', antwoordt hij kort. Verveeld kijk ik hem aan. 'Ginny', verbeter ik droog.
'Ook goed, maar ze zal ons zien.' In zijn stem klinkt angst door.
'Niet erg, ze weet ervan', stel ik hem gerust. Ik neem zijn hand en wil doorlopen, maar hij weigert mee te komen. 'Ik vertrouw haar n-'
Verder komt hij niet, want we worden onderbroken door Ginny's stem die roept: 'Hé tortelduifjes! Komen jullie nog of wat?' Ze ziet er extreem ongeduldig uit. Ik grijns en trek Draco met al mijn kracht mee. Hij geeft eindelijk toe. Ginny staat buiten, ongeduldig tikkend met haar voet op de zachte grond. De kist met de ballen staat al klaar. 'Jouw taak is simpel', begint Ginny. 'Je moet alleen maar-'
'Het gouden balletje genaamd de Snitch te vangen voor de andere partij dat doet, ik weet het.' Ik draai met mijn ogen en zucht. 'Kunnen we dan nu beginnen?'
Ik voel Draco gewoon grijnzen achter me. Nooit gedacht dat ik ooit zou willen beginnen aan Quidditch spelen. Ginny knikt en opent de kist. Ze ritst het vakje met de Snitch in open, en houdt het voorzichtig vast. Ik stap op Harry's Firebolt en knik naar Ginny. Ze begrijpt het teken en laat het balletje los. Het schiet de lucht in, op de voet gevolgd door mij. Ginny en Draco stappen ook op hun bezems en vliegen elk naar een kant van het veld. Ondertussen cirkel ik hoog boven het veld, op zoek naar enig teken van het kleine, gouden balletje. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen tuur ik door de lucht. Plots zie ik een gouden flits. Ik raas er naartoe en volg het zigzaggend. Dit hou ik een tijdje vol, tot ik vind dat ik dichtbij genoeg ben. Grijnzend stel ik me voor hoe Harry nu op zijn bezem zou recht gaan staan om de Snitch bemachtigen, gewoon zodat hij opvalt. Ik doe zoveel moeite niet. Ik strek mijn arm uit en klem mijn vingers om het koude balletje. Triomfantelijk landt ik op de grond, mijn hand in de lucht stekend. Ik grijns breed naar Ginny en Draco, die naast me gelandt zijn. Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld.

895 woorden
Sorry sorry sorry voor het lange wachten. School en de examens en al, je kent het wel. Het zal niet meer gebeuren!
Xxx Sita