Dangerous love // Dramione

11. Awkward

POV Moon

Ik heb zo het gevoel dat er iets scheelt met Draco. Niet op de slechte manier, integendeel. Hij glimlacht de hele tijd en staart glazig voor zich uit. Als de deur van de Great Hall opengaat, schieten zijn ogen ernaartoe. Hermione komt samen met Harry Potter en Ronald Weasley binnen. Haar ogen glijden zoekend over onze tafel en blijven haken op één enkele persoon. Draco. Die verslikt zich in zijn pompoensap en wendt zijn blik dan af. Ik zie hem blozen, blózen, kan je het geloven?! Mijn plan werkt. Een tevreden grijns speelt rond mijn lippen. Hermione zwaait enthousiast naar me. Ik wenk haar al even enthousiast en voel de elleboog van Draco protesterend in mijn zij stompen. 'Wat doe je?' sist hij. Ik haal mijn schouders op en zie hoe Hermione haar vrienden iets toemurmelt voor ze naar ons komt. Weasel werpt ons een vernietigende blik toe voor hij zich omdraait en fluistert met Scarhead. Die namen heb ik van Draco. Al noem ik ze liever Weasley en Potter. Hermione begroet ons allemaal heel uitgebreid. Ik krijg een knuffel en Blaise een highfive, gemengd met een vuistje (sorry, ik wist niets beters xD). Als ze bij Draco komt, staat ze een beetje twijfelend achter hem. Ze kucht ongemakkelijk. Hij negeert haar. Zonder meelijden prik ik hem tussen zijn ribben grom waarschuwend. Hij kijkt me kwaad aan en zegt dan: 'Dag Granger.', voor hij zich weer op zijn eten richt. Hermione kijkt geschrokken en schuift met haar voeten. Boos kijk ik naar het tafereel. Ik sleur Draco bij zijn arm recht en trek hem ruw mee. 'Wat doé je? Dag Granger? Zijn we weer bezig met de achternamen ja?!' zeg ik kwaad. Als blikken konden doden, lag hij nu levenloos op de grond. Hij opent zijn mond niet, maar kijkt strak naar de vloer.
'Je gaat nu naar haar en zegt dat het je spijt. Vanaf nu doe je normaal tegen haar, begrepen?!'
Draco zucht en bromt iets wat lijkt op ''oké''. Tevreden knik ik en stamp weer naar onze tafel. Op de hielen gevolgd door Draco. Mione kijkt ons verbaast aan. Ik werp haar een verontschuldigende blik toe en neem plaats. Draco kijkt Hermione ongemakkelijk aan en fluistert bijna: 'Het spijt me, Gra-Hermione. Ik ben nog wat moe.' Hij kijkt haar twijfelend aan en opent zijn armen. Hermione begrijpt het teken en trekt hem onhandig en aarzelend in een omhelzing. Ze kijken allebei even gênant en laten elkaar al gauw weer los. Met een rood hoofd zit Draco weer op zijn plaats, net als Hermione. Ik klop uitnodigend en met een grijns van oor tot oor op een plaatsje tussen mij en Draco.

POV Draco
Dit is hetzelfde stukje al vanboven, maar dan vanuit Draco's ogen.

Haar mooie bruine krullen, haar gesmolten cholocade-ogen, haar...
Shit, nu doe ik het weer. Al de hele ochtend zit ik in gedachten te mijmeren over Hermione. Het zal wel komen door de klap van gisteren, er is geen andere mogelijkheid. Ik hoor de poort van de Great Hall openzwaaien en richt vliegensvlug mijn blik erop. Hermione komt binnen, op de voet gevolgd door Weasel en Scarhead. Haar ogen glijden zoekend over onze tafel en blijven haken bij mij. Ik verslik mij in mijn pompoensap als we oogcontact maken. Mijn wangen gloeien en Moon kijkt me grijnzend aan. Vanuit mijn kiezeloog merk ik hoe Hermione opgewekt naar ons zwaait. Moon wenkt haar. Wát? Dit kan onmogelijk gênanter worden. Ik stomp haar hard tussen de ribben en sis ongelovig: 'Wat doe je?'
Moon haalt haar schouders op richt zich weer op Hermione. Binnen enkele seconden staat die achter ons. Haar zoete appelgeur komt mijn neusgaten tegenmoed. Ze omhelst Moon en begroet Blaise. Dan komt ze achter me staan en kucht aarzelend. Mijn hart bonkt zo hard tegen mijn ribbenkast dat ik bang ben dat ze het hoort. Ik besluit haar te negeren. Moon port genadeloos in mijn zij. Met tegenzin (en een rood hoofd) zeg ik nors: 'Dag Granger.'
Het doet haar pijn, dat zie je. Maar ook daar besteedt ik geen aandacht aan. Moon trekt me pijnlijk bij mijn arm omhoog en sleurt me ruw mee. 'Wat doé je? Dag Granger? Zijn we weer bezig met de achternamen ja?!' snauwt ze. Ik wil iets zeggen, maar bedenk me en sluit vlug mijn mond weer. Moon vervolgt kwaad: 'Je gaat nu naar haar en zegt dat het je spijt. Vanaf nu doe je normaal tegen haar, begrepen?!'
Ik wil ''ja'' zeggen, maar er komt niet veel uit mijn keel. Moon ziet dit al instemming en vertrekt weer naar onze tafel. Ik volg haar sjokkend. Als ik weer voor Mione sta, fluister ik: 'Het spijt me Gra-Hermione. Ik ben nog wat moe.'
Het is nu of nooit! waarschuwt een stemmetje in mijn hoofd. Ik zucht diep en trillend en spreidt mijn armen. Hermione begrijpt het teken en omhelst me wat onhandig. Ik voel Hermione trillen terwijl mijn hart tekeer gaat. Wanneer we elkaar weer los laten, kleur ik gelijk rood. Snel neem ik weer plaats en richt me op mijn eten. 'We hebben het gênantste gehad' denk ik opgelucht. Maar niets is minder waar. Alsof ze het doet om me te pesten, klopt Moon uitnodigend op een plaatsje tussen haar en mij. Hermione zit neer en wordt geplet door ons. Mijn bezwete lichaam schuurt tegen het hare. Deze dag kan onmogelijk erger worden.

902 woorden