Dangerous love // Dramione

16. Robin?!

POV Moon

Vlug hol ik door de gangen, af en toe spiedend over mijn schouders. Draco volgt me niet, al denk ik wel dat hij boos op me is. Achteruit kijkend ren ik door, niet oplettend waar ik loop. Iemand knalt tegen me, zodat ik met een bons op de grond val. Vlug krabbel ik recht, over mijn pijnlijke kont wrijvend. 'Kijk uit, wil je?' snauw ik bits. Mijn belager kijkt me vreemd aan.
'Ik ben niet degene die door de gangen holt', merkt hij op. Ik werp hem een vuile blik toe en bekijk hem eens goed. Ravenzwart haar, een ronde bril waar felgroene ogen uitkijken en een bliksemvormig litteken op zijn voorhoofd. Het is Potter. Hij herkent mij ook. 'Malou? Jij bent Malou toch?'
'Ja, inderdaad, Potter', bijt ik hem toe. Hij lacht en grijpt naar zijn neus. 'Staat hij er nog op ja?'
Zonder dat ik het wil grijns ik. 'Jij bent Seeker van Gryffindor hé? Ben je klaar om binnen drie dagen ingemaakt te worden morgen door Slytherin?' vraag ik hem ondeugend. Potter grinnikt en trekt een wenkbrauw op. 'Laat me niet lachen. We zijn nog nooit verslaan door Slytherin, dus waarom nu wel?'
'Omdat ze er een fantástische Chaser bij hebben', poch ik. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Oh ja? Daar wist ik niets van! Wie is het? Is hij goed?'
'Híj?' vraag ik verontwaardigd. 'Hallo, de nieuwe Chaser staat voor je!'
'Jij? Ben jij de nieuwe Chaser? Ik moet me dus geen zorgen maken', grijnst Potter. Ik wil net iets beledigends terugzeggen, als ik mijn naam hoor. 'Monaly Malou?! Waar ben je? Ik ga je godveromme vermoorden!'
Ik trek een pijnlijk grijnzend gezicht als ik de stem van Draco herken. Potter kijkt me vragend aan. Stil leg ik uit: 'Ik heb Draco en Hermione's gelebber onderbroken.' Een grote grijns verschijnt rond Potters lippen en hij grinnikt. 'Ik zou maar lopen, hij ziet er boos uit.'
Ik draai me 180 graden en merk Draco op, die kwaad snuivend op me af stampt. Potter is hem gesmeerd, de lafaard. Ik schraap mijn keel en blijf staan. Stiekem vind ik dit wel grappig. Draco torent boven me uit. Hij is zeker een halve kop groter dan ik, iets wat me niet aanstaat. Hij kijkt inderdaad kwaad, maar er is iets veranderd in zijn ogen. Hij ziet er gelukkiger uit dan hij ooit al geweest is. Ik zet een Slytherin-grijns op. Draco snuift minachtend. 'Als jij niet was gekomen eh, Malou, dan...'
'Dan wat? Zou je gevreeën hebben? Dacht het niet, Malfoy. Mione ziet me er niet het type uit dat na een eerste zoen het bed in duikt. Of wel?' Ik trek mijn wenkbrauwen op en kruis mijn armen voor mijn borst.
'Nee, inderdaad, daar heb je gelijk in. Maar kon je echt geen vijf minuten later gekomen zijn? Die kus was magisch voor me, begrijp je dat niet?!
'Ga dan naar haar en lebber haar opnieuw af! Zo moeilijk is het toch niet! Ze is aan de Boomstronk, moest je het niet weten.' Ik draai me om en probeer rustig verder te wandelen. Maar als ik zeker weet dat Draco weg is, barst ik in lachen uit. Vele ogen staren me vreemd aan, maar ik trek er me niets van aan.

POV Hermione

''Angstig keek ze om zich heen, maar nergens was een uitgang te bekennen. Ze zat als een rat in de val. De grote hond keek haar triomfantelijk aan, kwijl droop uit zijn muil. Hij trok zijn lippen achteruit tot een grauw en toonde zijn woeste slagtanden. Dyna ademde vlug in en uit. Ze moest iets verzinnen om hier uit te ontsnappen. Ze voelde zich nog te jong om te sterven. Voor ze kon nadenken hoe ze zich uit de voeten kon maken, hoorde ze een luide bons. De hond zette zich af en--"
Twee koude handen worden voor mijn ogen geslagen. Ik herkent ze meteen. Een hees gefluister klinkt in mijn oor. 'Rarara, wie ben ik?'
Mijn hart slaat zeker twee keer zo snel. 'Robin?'
Draco trekt zijn handen ruw weg. 'Wie the fuck is Robin?' snauwt hij boos. Ik lach en geef hem een geruststellende zoen op zijn wang. 'Het was een grapje, geen zorgen.'
Hij gromt speels en duwt me neer op de grond. Hij zet zijn linkerknie naast mijn ribben, en doet hetzelfde met zijn rechterknie aan de andere kant, zodat ik muurvast zit. Ontsnappen lukt niet, hij is te sterk. Ik slik hoorbaar; de sluwe blik in zijn ogen voorspelt niet veel goeds. Draco kraakt zijn vingers, één voor één. Het is een vies geluid. Wantrouwig kijk ik naar zijn handen, als hij me maar niet kie...
'AAAAHHHH, NEE, STOP! DRACO, HOU OP! HAHAHA NEE, STOP ERMEE!' gil ik. Zijn vingers kietelen genadeloos in mijn zij. De speling van zijn vingers tussen mijn ribben, doet me schateren. Ik kronkel om te ontsnappen, maar zijn ijzeren greep houdt me tegen. Ondertussen krijs ik lachend dat hij moet ophouden. 'DRACO, KAPPEN! KOM OP, IK DOE ALLES, ALS JE MAAR STOPT!' gier ik. Draco stopt. 'Echt alles?' vraagt hij.
Ik knik overtuigend. De sluwe grijns op zijn gezicht verdubbelt. 'Oké, voor een zoen hou ik op.'
Ik draai met mijn ogen en glimlach. Daarna knik ik instemmend. Hij gelooft me en stapt van me af. 'Oké, nu wil ik mijn k... GRANGER! KOM HIER!! ALS IK JE TE PAKKEN KRIJG, BEN JE NOG LANG NIET JARIG!' hoor ik als ik vlug wegren. Schaterend hol ik vooruit, met Draco op mijn hielen. Ik ben snel, maar niet snel genoeg. Draco knalt tegen me aan, en ik val om. Een zwaar gewicht die me platdrukt vertelt me dat Draco bovenop ligt. 'Pff, Malfoy ga van me af, ik krijg geen lucht.' zucht ik. Zijn gewicht neemt af, maar ik kan me alleen omdraaien. Als ik op mijn rug lig, sluit Draco me opnieuw in en plaatst zijn handen naast mijn oren. Zijn gezicht is nu nog maar ongeveer vijftien centimeter van het mijne verwijdert. Mijn ogen staan wijd open en mijn wangen gloeien. Draco grinnikt. Zijn ogen hypnotiseren me, ik staar erin. Ik merk niet hoe hij langzaam dichterbij komt. Ik schrik dan ook wanneer ik zijn zachte, warme lippen op de mijne voel. Genietend van het moment sluit ik mijn ogen, hem hevig terugkussend. Ik draai ons om, zodat Draco nu vanonder ligt. Een verbaasde blik verschijnt in zijn ogen. Grijnzend onder de kus door, buig ik wat meer voorover. Een kuch onderbreekt ons. Snel krabbel ik recht. Blaise Zabini staart ons grinnikend aan. 'Hé, ga ergens anders lebberen, wil je? Er zijn ook mensen die hun huiswerk willen maken zonder al dat speeksel die in de lucht vliegt, weet je?'
Draco lacht en neemt mijn hand vast. 'Kom, dan gaan we naar mijn kamer, waar niemand last van ons heeft. En nog belangrijker, ons niet kan storen.'
Ik glimlach breed. Hier kan ik wel gewend aan raken.

1156 woorden