Dangerous love // Dramione

17. De twintig vragen

POV Draco

'Eindelijk', zucht ik als we mijn kamer binnenstappen. Hermione ploft neer op mijn bed. Ik sluit de deur, draai hem op slot en zak naast haar neer. Het is even gênant stil. 'Zullen we een spel spelen?' stel ik dan voor.
Hermione knikt. 'Klinkt goed. Enig idee welke?'
Ik denk even na. 'Wat dacht je van het ''laten-we-elkaar-beter-leren-kennen''-spel.'
Ze kijkt me niet-begrijpend aan. 'Dat spel ken ik niet, hoe werkt het?'
Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het eerlijk gezegd niet; net uitgevonden. We doen het zo: we stellen elk op z'n beurt een vraag die we eerlijk beantwoorden. Goed?'
'Hoeveel vragen?'
'Twintig? We doen er twintig.'
Hermione giechelt. 'Eigenlijk spelen we dus de ''twintig vragen''. Dat spel bestaat al, hoor.'
Ik grijns en schraap mijn keel. 'Oké, ik begin. Wat is je lievelings kleur?'
De brunette denkt even na. 'Heel licht blauw, zo hemelsblauw, denk ik. En rood natuurlijk. De jouwe?'
'Zwart en groen natuurlijk. Ik ben niet voor niets een Slytherin, weet je? Oké, welke les vind je het leukste?'
'Ik denk Transfiguratie. Of Oude Runen, of Voorspellend Rekenen, of... laat maar. De jouwe is Verweer tegen de Zwarte Kunsten, toch?'
Ik knik. 'Klopt, met wie was je eerste kus?'
Hermione geeft me een mep op mijn arm. Pijnlijk wrijf ik erover. 'Waar was daar goed voor?' vraag ik verbaasd.
'Waarom wil je dat weten? Ben je jaloers misschien?'
'Dat was geen antwoord op mijn vraag', kaats ik terug. Mione steekt haar tong uit. 'Ronald', gromt ze.
Ik barst in lachen uit. 'Was je eerste kus echt met Weasel? Meen je dat? Wat zal je in die rostharige wezel?'
'Maakt niets uit. Ik hou van jou nu, en alleen van jou. Ronald is verleden tijd', zegt ze beslist. Op dat te bewijzen, plant ze een kus op mijn lippen. Voor ze weg kan trekken, wikkel ik mijn handen op haar middel en trek haar dichter naar me toe. Ze grinnik onder de kus door. 'Je kan me niet weerstaan, ik wist het wel!'
'Nee nee, jij bent het die míj niet kan weerstaan, denk ik', plaag ik.
'Nee hoor, andersom', titst Hermione. Ik grom: 'Denk wat je wil denken, Granger. Ik weet beter.'
Hermione giechelt. 'Als jij het zegt. Maar ik moet nu echt door gaan, Draco. Straks gaan ze me missen.'
Met tegenzin laat ik haar los en ze geeft me nog een vlugge zoen op mijn lippen.
'Ik hou van je', fluistert ze in mijn oor. Ik grinnik en murmel: 'Ik wist het wel, je hebt het nu zelf toegegeven.'
Hermione grijnst en steekt haar tong uit. 'Een simpele ''ik hou ook van jou'' zou ook kunnen, weet je?'
'Ik hou ook van jou', imiteer ik haar. Ze stuurt me een luchtkusje toe en verdwijnt. Zuchtend staar ik haar na. Ik mis haar nu al.

Sorry voor het korte hoofdstukje. En voor het lange wachten, maar Wattpad deed raar, dus ja. Het volgende hoofdstukje komt vlug en zal interresant worden. Xxx
505 woorden