UNWANTED

023

2008 PAST:

Her mood lighten up when she enter the homey duplex. Titira sya dito ng ilang buwan upang parusahan si Jin. Kasama nya si Steven sa pag-ayos nito nung isang araw at ngayon nga ay handa na syang tirahan ang bahay.

Ngunit pipihitin pa lang nya ang door knob nang biglang may mapansin sya.

Isang matangkad na lalaking nakatakip ang mukha gamit ang facial mask at naka-beanie ito. Meron pa itong suot na spec. Ang bangs nito ay natatakpan ang mata, but all in all, the guy is fine. Mukha itong lamig na lamig na sa totoo lang ay sobrang init dito sa Pilipinas.

"Hyunica, a-anong ginagawa mo dito?" Sabi ng bata. Ni hindi man ito marunong gumalang sa nakakatanda!
At teka, sa isa sa mga rental house ba dito tumutuloy si Janus?

"Noona mo ko, Janus. Ilang beses ko bang sasabihin sayo yan? Tska bakit ka narito? Alam ko nasa Korea ka, di ba?"

The guy took off his mask at ngumiti sa kanya. Takte, ang guwapo ng kanyang baby boy sa ginawa nitong pag-ngiti! "Hyunica, nandito ako para mag-take ng entrance exam. Dito ako mag-aaral ng psychology. Now, why the eff are you here?"

"M-mahabang kwento.. A-ang mabuti pa, pumasok ka na sa --"

"Gumapsumnida, Noona! Makakatipid talaga ako sa pagpapatuloy mo sa kin dito sa rental house mo!" Niyakap sya ng binatang lalaki at hinila-hila nito ang maleta sa loob. Napapikit sya! Nagtatago nga sya para makapag-unwind. Tapos may manggugulo?!

Sa mga sumunod na mga araw ay wala naman naging problema sa house mate nya. Madalas datnan nya si Janus na nagbabasa ng libro at nag-aaral ng leksyon. Minsan naman ay nagpupunta ito sa mancion at doon sila nagkikita ng isa pa nilang pinsan, si Jimin. Napapalibutan na sya ng mga ito kaya nakakalimutan na nya ang problema nya. But not until when one night came...

"Hyunica. May iniwan na isang cup ng lemon juice si Steven. Inumin mo daw yon."

Naguluhan sya pero ininom nya pa rin ang lemonade. Ang isang baso ay nasundan pa ng maraming baso ng lemon juice. Nakaka-adik ang lasa ng lemon kaya kahit hindi sya bigyan ni Steven ay inuutusan nya si Janus para bilhan sya. Ngunit, ibang-iba ang lasa non sa ibinibigay ni Steven sa kanya.

Madalas hindi sya makatulog sa gabi. Hanggang sa nawawalan na syang ganang kumain at napaka-sensitive nya katulad ngayon habang kausap nya si Janus.

"Hyunica, may dumating na lalaki kanina dito. Mabuti na lang hindi pa ko nakapasok kung hindi malalaman nyang nakatira ako sayo.."

"Pwede ba deretsahin mo ko! Sino yung lalaking yon?! Papatayin nya ba ko?!"

Janus frown at her and wonder why she was like that. Concern is evident on his face kaya na-guilty sya sa pagsigaw nya.

"He said that he's your husband,"

Matagal bago nag-sink in sa kanya ang pangalan ng asawa nya. Bakit nagiging ganito sya? May sakit ba sya?

"J-jin.. I need to see Jin, Janus. Please help me!" Ginugulo-gulo nya ang kanyang buhok at puno ng takot ang mga mata nya. It was not the same before, her eyes were filled of fear now, it was lifeless and emotionless.

"H-huwag mo ng iinumin anumang lemon juice ang ipainom sayo ng hayop na lalaking yon, maliwanag ba?" Si Janus ang nag-asikaso sa kanya, lahat ng lemon juice na ibinibigay sa kanya ni Steven ay pinag-aralan nito. Matalino ito at sobrang nagpapasalamat sya dahil unti-unti na syang gumagaling. Sana lang ay magtuloy-tuloy ang progreso ng paggaling nya, she cant take that she made a mistake after she moved out on Jin's arms. Ayaw nyang pagtawanan sya lalo ng Mama nya!