UNWANTED

031

A/N: VOMMENTS PLEASE!  HEHEHE.  THANK YOU SA MGA NAGBABASA PA NITO KAHIT SOBRANG BORING NA NIYA.

Chapter 31:

SHIN  CORDERO:

Sakay  sila  ng  lumang  bisekleta  nang umagang iyon  para  magpunta  sa  eskwelahan  ni  Jannah. Mahigpit  ang  kapit  ng  bata  sa  kanyang  bewang  upang  hindi  ito  mahulog, kagaya  ng  usual  na  si  Jannah, hindi  lang  ito  masyadong  kumikibo.

"Jannah? Gusto  mo  ba  ng  ice  cream?"

"Ice  cream? Talaga  po  tito?"

Napangiti  siya  dahil  sa  wakas, nakuha  niya  ang  kiliti  ng  bata. "Yes, Im  going  to  buy  you  pagkauwi  mo  galing  ng  School."

"Salamat, Tito. Pagbubutihan  ko  po  sa  school."

Sadyang  inagahan  niya  ang  paghahatid  kay  Jannah  dahil  isa  lang  ang  daan  palabas  ng  Tree  house. Private  estate  ang  Villang  ito  at  dadaanan  mo  muna  ang  Mancion  ng  mga  Cam  bago  ka  makapasok  at  makalabas. Due  to  his  adrenaline  kaya  naitago  pa  niya  si  Jannah  sa  mga  guwardiya.

Pero  ngayon? He  doubted  if  he  could  still  hide  Jannah  to  everyone  lalo  pa't  mabilis  kumalat  ang  balitang  nakauwi  na  sa  Del  Carmen  ang  isa  sa  mga  anak  ng  namayapang  si  Don  Hector  Cordero, ang dating hacienderong may ari ng lugar na ito. Na kinamkam naman ng angkan ni Hyunica hanggang sa isangla ito sa mga Jung  ngunit  mabilis  itong  nabawi. Then history state it all.

"Tito? Slow  down.. Nahulog  po  yung  isang  pares  ng  arnis  ko.."

Then  he  shut  his  eyes. Kung  bakit  kasi  sa  tuwing  nagmamadali  ka  ay  doon  ka  may  nahuhulog  o  nakakalimutang  importanteng  bagay. "Okay, okay. I'm sorry , princess." Inihinto  niya  ang  bisikleta  at  pinagmasdan  na  lamang  lumakad  si  Jannara. Doon  niya  napansin  ang  malaking  birthmark  ni  Jannah  sa  batok. Natigilan  siya. Ngayon  lamang  niya  nakita  ang  bagay na  yon  dahil  nakatirintas  ang  buhok  ng  bata.

Hindi  ba  may  ganoong  marka  din  si...

"So  totoo pa  lang  nandito  ka  na?"

Napukaw  ang  kanyan  atensyon  sa  babaeng  kakababa  pa  lang  ng  limousine nito, may  dalawang  alalay  itong  kasa-kasama. Ang  isa  ay  taga-taas  ng  laylayan  ng  eleganteng  suot  nito  at ang  isa  nama'y  hirap  na  hirap  sa  pagtaas  ng  payong  na  kahit  hindi  naman  nito  gawin  ay  pupuwede  dahil  wala  pa  namang  araw.

My  God, Claire! Ala  sais  pa  lang  ng  umaga  para  magpayong  ka!

No  wonder, that  thing  is  only  can  Queen  do.

"Claire ..''

"Ako  nga." Umubo  ang  babae  habang  tinakpan  ng  panyo  ang  bibig.

"Madam, ayos  lang  po  ba  kayo?" Tanong  ng  isa  sa  mga  alalay  nito.