Merhaba hikâyemize kaldığımız yerden Hilal ile devam ediyoruz iyi okumalar ☺
Teşekkürler 528 okuma 290 vote 👏
Iyiki varsınız unutmayın sen yoksan 1 kişi eksiğim ❤❤❤
Hilal
Kolumdaki acıyla inleyerek gözlerimi araladığımda etrafimdaki herşey bulanıktı ve sesler uğultu halinde geliyordu.Başım resmen zonkluyordu.Boyle bir ağrı olamazdı.Kokudan hastanede olduğumu anlamamak imkansızdı.
İşin en kötü yanı neden bu halde olduğumu hatırlamıyordum.Odada benden bi başkasının nefes sesi gelince kafamı sese doğru çevirdim.
Görüşüm netleşitken yatağın sol tarafindaki koltukta uyuyan Enesi görünce dudaklarım şaşkınlıkla aralandı.
Ahh tabi yaa en son ona gitmiştim ve sonrası karanlık.Bayılmış olmalıyım.Iyi ama ben oraya gittiğimde öglendi şimdi bu oda neden karanlık.Sanırım gece olmuştu.Amma uyumuşum bee diye düşündüm. Duvarlarda saat aradım ancak bulamayınca komodinin üzerindeki saate uzandım.Kolumdaki serumdan dolayı cam bardak yere düştü ve sessizlikte kırılma sesi yankılandı.
Çıkan sesle birlikte Enes uykusundan sıçradı.Göz göze geldiğimizde ikimizde bir süre birbirimize baktık.Hemen koltuktan kalkıp yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı.Birden tüm sinirlerim boşalmış gibi omzunda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Nefesimi bir türlü toplayamıyordum ve şuan Enes bana sesleniyorsa bile duyamıyordum.
Çok geçmeden monitör ötmeye başladı.Sesler çok uzaktan geliyordu ne kadar süre geçti bilmiyorum ama artık kasılmaktan vücudum ağrımaya başlamıştı.Bir süre sonra acı yavaş yavaş geçmeye başladı sesler ve görüntü netleştiren odada doktor ve hemşirelerin olduğunu farkettim.
Gözümden ılık yaşlar hala akıyordu.Beni en çok bitiren şey ise Enes'in duvar kenarında yere çökmüş hıçkıra hıçkıra ağlayışıydı.Kalbimde bir sızı oluştu nefesim daraldı onu öyle görünce.
Sesimi bulmaya çalışarak "Enes" dedim ama bir cevap alamadım.Tekrar "Enes iyiyim" dediğimde bir uykudan uyanır gibi oldu.Bana bakmaya başladı.
Hemşire ve doktorlar kendimi çok sıkmamam gerektiğini söyleyerek bi sakinleştirici yapıp gittiler.Allahtan annem yoktu.
Zorda olsa ona gülümsediğimde tepkisizce yaşlı gözleriyle bana bakmaya devam etti.Gözlerim tekrar dolmaya başladığında "Tamam sakin ol yok hiç birşey tamam lütfen ağlama bak birşey olucak"diye kesik kesik kelimeleri sıraladı.
Kafamı sallayıp elimi ona uzattığımda ise tereddütsüz tutup yanıma adımladı.Yatakta kenara kaydığımda gözlerime takılı kalıp yataktaki boşluğa uzandı.Beni kollarının arasına almasına müsaade ettim.
Ikimizde tek kelime etmeden belki yarim saat uzandık.Sıcaklığı üşüyen ayaklarımı ısıtmıştı.Kokusu tekrar uykumu getirirken "Iyi misin?" diye sordu.
"Hıhı iyiyim peki ya sen?" dediğimde "Beni bırak şimdi sen iyi olmalısın bizi çok korkuttun bundan sonra sakın tek damla gözyaşı bile akıtma.Benden habersiz bir adım bile atmıcaksın çocuklarda sabah gelicek annen perişan oldu hastane köşelerinde zar zor yolladım bu gece uyusun diye" diyerek sitem etti.Bu hali kıkırdamama sebep oldu.Ama sonra farkettiğim ayrıntıyla şok oldum.
"Bu gece uyusun diye mi dedin saat kaç ne kadardır uyuyorum ben?" dediğimde verdiği cevaptan dolayı şok geçiricem sandım.
Şoktan ölüncek olsa ilk ben ölürdüm sanırım.
YOU ARE READING
ILAH MISIN SILAH MI ?
Romance(15.Bölümden sonrasi +18) Arkamdan hızla koşarak gelen çocuğun bana çarpmasına mı? Yoksa içten içe bakışlarının içinde hapsolduğuma mı şaşırmalıydım? Neydi bende ki bu talihsizlik. Yeni geldiğim bu şehirde aşkın oyuncağı haline mi gelecektim. Yoksa...
