Colours [Book I]

Κεφ.7:"Είδες τι παιχνίδια παίζει η μοίρα;"

Stormy

Απο όσο μπορουσα να διακρίνω δεν βρισκόταν και στην καλύτερη κατασταση καθώς τα μάτια του ηταν μισάνοιχτα και κρατούσε ενα μπουκάλι βότκας στο χερι του,το οποίο ξεκίνησε να ρίχνει στο στόμα του φίλου του ,ενω γελούσε και το κοινό φώναζε.Φορούσε το μαύρο δερμάτινο του μπουφάν,με μια γκρι μπλουζα,ενώ στα μαλλια του βρισκόταν μια μαύρη μπαντάνα.

Γιατι η μοίρα με βαράει τοσο δυνατά που συνεχεια βρίσκεται μπροστά μου;

Τα μάτια του Grayson ξεκίνησαν να περιπλανιουνται στο κοινό μέχρι που το βλέμμα του κλείδωσε με το δικό μου.Γρήγορα έβαλα την κουκούλα μου και ανέβηκα τα σκαλιά για να βρω τον Liam,να του αφήσω το κινήτο και να τελειώνω με αυτη την ιστορία.
Πάνω η κατασταση ήταν πιο ήρεμη γιατί ο χώρος ήταν μεγαλύτερος και ο καθενας καθοταν αποκλειστικά στο τραπέζι του.
Εντόπισα τον Liam και πηγα κοντα του.

"Stormy τι κανεις εδω;",με ρώτησε οταν έφτασα κοντα του.

"Η Paige σε ψαχνει.",είπα ειρωνικά και του έδωσα το κινητο του.

"Η υπεύθυνη του μαγαζιού και παντρεμένη  μητέρα δυο παιδιών.",είπε και ένιωσα ντροπιασμενη για την παιδική συμπεριφορά μου.

"Συγγνώμη...τελος παντων εγώ πάω σπίτι ζαλίζομαι εδω μέσα.",του είπα και γύρισα να φύγω.

"Συγγνώμη που σου φώναξα πριν..",μου ειπε και με άρπαξε απο το μπράτσο τραβώντας με κοντα του.
Μου έδωσε ένα γλυκο φιλί στον λαιμό μου και μου ψιθύρισε καληνυχτα κάνοντας με να νιώσω λιγο καλυτερα.

Πριν βγω απο το μαγαζι έλεγξα την σκηνη και ειδα πως ο Grayson ειχε εξαφανιστεί.Δεν έδωσα σημασία και άνοιξα την πόρτα βγαίνοντας εξω.
Ξεκινησα να περπατάω και εβαλα τα χέρια μου ξανά στις τσέπες επειδη κρύωνα πολυ.Ενα σφύριγμα ξαφνικά ακούστηκε πισω μου και σταμάτησα αποτομα το βήμα μου.Γυρισα ελάχιστα το κεφαλι μου και ειδα έναν άντρα να ερχεται προς το μέρος μου.Αρχισα να περπατάω παλι αυτη την φορα με πιο γρηγορα βήματα ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς τα πισω μου μονο για να δω εκείνον τον άγνωστο άντρα να συνεχίζει να με ακολουθεί.

Ηρέμησε όλα θα πάνε καλά.

Τα βήματα του ξεκίνησαν να γίνονται συνεχώς και πιο γρήγορα μέχρι που έφτασε δίπλα μου και με κόλλησε στον πρωτο τοίχο που βρήκε κλείνοντας μου το στόμα.