Colours [Book I]

Κεφ.14:"Πάντα κερδίζω."

Stormy

"Stormy,έχουν περασει δύο μέρες...πρέπει να φας κάτι..",άκουσα την φωνή του Liam.

Πριν δυο μερες που ήρθε να με παρει απο το εστιατόριο όταν γυρίσαμε σπίτι κλείστηκα στον ξενώνα.Για την ακριβεια κλειδώθηκα.
Αν θαύμαζα κατι ήταν η υπομονη του Liam.
Στην θεση του το πιο πιθανόν ήταν να είχα βάλει φωτιά στο σπίτι.

Πλησίασα το χερούλι της πόρτας και το στριφογυρισα,ξεκλειδωνοντας ταυτόχρονα.
O Liam στηριζόταν στην αλλη μεριά.Τα μάτια του ήταν κουρασμένα.

"Είσαι καλά;",με ρώτησε,για την ακριβεια σχεδον ψιθύρισε.

Έγνεψα χωρις να μιλήσω.

"Stormy..τι συνέβη;",με ρώτησε.

"Έκανα ένα λάθος...ξανά.Αυτό συνέβη.",του απαντησα και σήκωσα τους ώμους μου.
Ο Liam έμεινε να με κοιτάει και σταύρωσε τα χέρια του μπροστά απο το στήθος του.

"Σε καταστρέφει..",ψιθύρισε μια ακομη φορά.

Δεν θα μπορουσα να συμφωνήσω περισσοτερο.Άκουσα μια δόνηση και είδα τον Liam να κρατάει το κινητο μου.
Το όνομα του Gray φώτιζε την οθόνη.

"Θες να το σηκώσω να του πω να σε αφήσει;",ρώτησε.

"Όχι,κλειστο.",του είπα και απέρριψε την κλήση.
Λίγα δευτερόλεπτα η δόνηση ξαναξεκινησε.Το πηρα στα χέρια μου και βγήκα στο μπαλκόνι.

"Gray..",είπα.

"Stormy,που είσαι;",ακούστηκε με μια περίεργη φωνή.

"Όλα καλά;Είμαι σπίτι.",του είπα.

"Stormy δεν είμαι καλά...μπορείς να έρθεις;",με ρώτησε.

"Που είσαι;",του απαντησα χωρις να το πολυ σκεφτώ.
Μου έδωσε την διεύθυνση και έκλεισα το τηλέφωνο.Μπήκα μεσα στο σπίτι και είδα ενα σημείωμα πανω στο ψυγείο.

Το καθήκον καλεί.Συγγνώμη.
Σ'αγαπάω.

Χαμογέλασα με την γλυκιά κίνηση του Liam και εβαλα το μπουφάν μου.Βγηκα από το διαμέρισμα και ξεκινησα να περπατάω προς την διεύθυνση που μου είχε δωσει ο Gray.
Λιγα λεπτα αργότερα συνειδητοποίησα πως η διεύθυνση οδηγούσε σε ενα υπόγειο.
Γιατι να με φέρει εδω;
Εξω απο αυτό υπήρχε μια ταμπέλα με νέον γραμματα που έλεγε "Μπιλιάρδο 24/7".
Άνοιξα την πόρτα του υπογείου και ξεκινησα να κατεβαίνω τα σκαλιά.
Ο χώρος ηταν γεμάτος απο άντρες με πολλα τατουάζ,μούσια και μπαντανες.Καπνός σκέπαζε ολο τον χώρο.Συνεχισα να περιπλανούμαι ανάμεσα στα ξένα σώματα και έφτασα σε ενα μεγάλο δωμάτιο που στο κέντρο ειχε ενα τραπέζι για μπιλιάρδο και στον τοίχο έναν στόχο για βελάκια.