Kolumdan tutup bir arabanın arka koltuğuna fırlatırcasına bindirdi ve kendi ön koltuğa geçti. Adamlardan biri arabayı kullanmak için sürücü koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırdı. Kafamda milyon tane soru dolaşsa da korkudan ağzımı bile açamıyordum. Uzun bir süre sonunda şehir merkezine geldiğimizi gördüm . Bir sokakta durduk ve öndeki baş hödükk inmemi söyleyince kapıyı açıp indim. Onlar önümde hareket etmeye başlayınca apartmana doğru peşlerinden yürürken kısa bir an kaçmak geçti kafamdan. Arkamı dönüp sessizce adım atmaya başladım, arayı açınca koşmayı düşünmüştüm ki pis kahkahasını duyunca istemsizce suratımı buruşturdum ardından bir el kolumu tutup sertçe yere itti. Dizlerimin üzerine düştüğüm için pantolonum parçalanmış ve dizlerimde minik kesikler vardı. Kolumu tutup çekmeye başladı, apartmanın girişine geldiğimizde kolumu kurtarıp yürümeye başladım.
"Cidden nereye kadar kaçmayı planlıyordun ?"
Diye konuştu dalga geçercesine cevap vermeden beni itekleyerek giriş katta ki bir dairenin kapısına getirdiler.
Zili çaldıktan bir kaç saniye sonra ağır makyajlı orta yaşlı bir kadın açtı kapıyı ve
"Oo yeni mal gelmiş "
diyerek kahkaha attı.
"Bunu hazırlayacakmışsın bu gece sizinle beraber çıkacakmış"
" Tamamdır o iş bende"
Benim jeton yavaş yavaş düşerken gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Neyden bahsediyorsunuz siz bırakın beni "
diye debelensem de adam beni ensemden tuttuğu gibi içeriye ittirmiş ve ardımdan kapı kapatılmıştı.
"sus kız apartmanı başımıza toplama kalk daha çok işimiz var malum senin tip baya kaymış toplamak zor olacak."
"Beni şey mi yapacaklar ?"
Dediğimde kadın gülmeye başladı.
"Şey ne kız ahahayy satacaklar işte kızım baya pazarlayacaklar seni işte seninde yeni hayatının başlangıcı bu alışsan iyi olur."
Ağlamam şiddetlenirken
"Lütfen yapmayın bunu bana ne olursunuz bırakın beni ben istemiyorum.."
"Sanki biz başlarken istemiştik hayat bazen seçim bırakmaz buradan kurtuluşun yok sen artık Selim Koşer'in malısın kalk hazırlan."
Diyerek içeriye gitti Selim Koşer de kimdi bu olayların başındaki adam olmalıydı ,bir süre sonra kendimi toparlayıp akşam dışarı çıkıldığında buradan kaçma şansı olabileceği geldi aklıma. Salona girdiğimde ortalık kozmetik eşyaları,elbise ve ayakkabılarla doluydu ve bir kaç kız hazırlık içindeyken beni görünce bir şey demeden işlerine devam ettiler. Bir koltuğun köşesine geçip oturdum ve sessizce beklerken az önceki kadın elinde elbise ve ayakkabıyla geldi.
"Hehh sonunda kaldırabilmişsin kıçını al şunları giy üzerine çabuk sonra gel saçına bir ayar çekelim bu arada bana Aysel abla de hadi hadi çabuk şuradan"
gösterdiği odaya girip elbiseyi üzerime geçirdim aynaya baktım elbise çok kısa ve dardı bu elbiseyle nasıl insanların içine çıkacaktım diye düşünürken iç sesimin salak mısın Güneş şuan ne pozisyondasın insan içine nasıl çıkıcam diye düşünüyorsun dediğini duyar gibiydim. Kafamdaki sesi susturup topukluları ayağıma geçirdim. Salona gittiğimde
"Oo sende neler varmış be böyle"
diyerek beni süzdükten sonra
"hadi otur şuraya saçına bir şeyler yapalım"
YOU ARE READING
Karanlık Güneş
Teen Fiction" sakın kıpırdayayım deme burada ne halt ettiğini sanıyorsun?" "Benn şey yanlışlıkla oldu zaten bişey de görmedim" dedim sesim titrerken. "Şimdi seninle uğraşamam Arif ortalığı temizleyin" "Tamam abi" Duyduklarımdan kurtulduğumu düşünüp...
