COURT THEM FIRST °[KathNiel] ✓COMPLETE

PART V: That Girl

✾◕ ‿ ◕✾

Ashley's Point of View:

Nakakabwisit talaga ang isang estudyante kong 'to. Kung 'di ipinamimigay ang numbers ko sa kung sino-sino, ayaw namang magsubmit ng projects at assignments.

SAKIT TALAGA SA ULO.

Ewan ko lang. Kung di lang sana siya cute. Nakakawala kasi ng inis 'yong mukha niya kaya hindi ko matiis.  At iyon ang mas nakakainis. Hay naku.

"Remember our deal yesterday?" 

"MA'AM YES MA'AM!" sagot niya na parang nasa army lang. Ganyan siya e. Wala siyang sineseryoso.

Yup. She's that ridiculous! Fourth year na ay sobrang childish pa rin at immature.

"Since wala kang assignment ngayon, you will be starting your community service tomorrow." Yun kasi ang napagkasunduan namin no'ng nakaraan.

"PO?" tanong niya na para bang wala siyang alam sa kasunduan namin. Ayys.

"You heard me, right?"

"Opo. Thank you po." sagot niya nang nakangiti.

Yung ngiti na naman niyang nakakaadik. Ang cute lang talaga. Kapag kasi ngumingiti siya, nawawala yung mga mata niya.

Another fact about her is her clumsiness na alam na ng lahat. Maganda sana siya kaya lang ay kung hindi lampa, napaka-immature. Swear. Siya ang pinakamakulit na estudyante na nakilala ko.

At pinakanakakainis at nakakapikon...

Kasi ngingitian ka lang niya, ewan! parang mapapawi lahat ng inis mo eh. May power nga yata ang cuteness niya! (Siyempre! Mana kay author! :)

Madalas siyang inaaway ng mga estudyante. At sa napapansin ko, wala siyang masyadong kaibigan. She is not like most of the girls who have fellow girls as companies. She's really different. Yet, despite my awareness regarding her difference among others, I still cannot completely understand her.

PAPUNTA AKO NG OFFICE NUN NANG madatnan ko siyang...

"Akala n'yo ha magpapatalo ako sa inyo." mahinang saad niya.

HA?SINONG KAUSAP NYA? Eh she's all alone. Nobody's really around. I saw her na--- Oh my! For Pete's sake! She's spoiling oil in the pathway intentionally! And before I could come to confront her, dumaan ang mga babaeng madalas na nang-aasar sa kanya... or should I say, the girls who are always trying to bully her.

"Ahhhhhhhh!" sabay nalang na sigaw ng mga ito.

Nadulas sila. At siya naman ay parang mababaliw na sa kakatawa habang nagtatago sa loob ng isang classroom.

Gusto ko na sana siyang sugurin. What stopped me from doing so is the eccentric sound of her laughs.

"HIhihihihihihihiihihihihihihihihiihi....." 

Nakakatawang pakinggan yung tunog ng pagtawa nya. It's really very odd. Yung boses niya--- matinis at napakaliit na nakakaliti sa tenga.

Hahahahhahaha XD Ang cute lang!

"Ma'am Ash? ARE YOU OKAY? Tumatawa po kasi kayong mag-isa eh." komento ng isa kong estudyante.

Tsk. Natawa narin pala ako. Napagkamalan pa tuloy akong... Tsk. When I peeped, she's gone already.

Kung busy ako, wala ng mas be-busy pa sa phone kong kanina pa nakakatanggap ng mga unimportant messages galing sa iba't ibang mobile numbers. >___< Malamang ito yung mga pinagbigyan ng makulit na batang yun ng number ko..

LUNCHBREAK:

Heto naman siya at pasipol-sipol na naglalakad sa corridor.

" Hoy lampa!" tawag nung lider-lideran ng mga meannie girls.

"HOY PANGIT!" sagot niya rito.

Okay. Siya na ang loka.

"Anong problema mo MUKHANG IPIS NA WALANG FACE!"

hahaha! Aw! TEKA? MAY GANUN? Tumakbo naman siya ng di man lang tumitingin sa dinadaanan at..... LAGOTTTTTTTT!! Nabangga nya yung isang mesa na kinaroroonan ng mga--

"I am so sorry madlang people." paunmanhin pa niya at saka tumawa.

Ba't ba siya ganyan? Could she be an aftermath of a premature birth? XD

"Uy bestfriend? Nandiyan ka  pala?" She exclaimed after laughing.

She is Jamaica Gonzales, isang cute student na princess of clumsiness, immaturity and stupidity!

 Her parents died together in an accident. Lumubog ang yateng sinakyan nito. They belong in an aristocrat family. But since her parents died, she lives with her three elder sisters, that's according to her story.

Her sisters are named JACKILYN, JALAICA, and JAIME...  But I've never seen them, not even one of them.

"Ma'am Ashley? Kailan po matapos ang community service ko?" she approached me that afternoon.

"Well, that will last for one week."

Nanlaki 'yong bilugan niyang mga mata. 

"POOOOO???"

"Why? May problema ba dun???" tanong ko nang nakataas ang kilay.

"Hihihi. W-Wala po. THANK YOU!!!" 

Then she smiled but I know na plastic ang smile na yon.

★ ★ ★