|PAYİDAR|#Wattys2017

∞2.Bölüm |Gizli arama|(Değiştirilmiştir.)

|Karanlık olan yer, dünya değildi. Tek karanlık zihinlerdi ve oraya sızan her düşünce bilinci yozlaştırırdı.|

'Bölüm şarkımız; Elçin Orçun & Red - Gülümse.'

2.Bölüm/ Geçmeyen geçmiş.

↗↘↗↘↗↘↗↘↗↘↗↘↗

Kusursuzca planlanmıştı herşey bizim için... Daha o banka oturduğum ilk gün kaderlerimiz bağlanmıştı birbirine...

Ama zamansızlıklar vardı aramızda. Bizi tümüyle ele geçiren, asla peşimizi bırakmayan geçmişimiz vardı.

Kelimelerin bile inim inim inlediği bir noktaya gelmiştik artık. Artık bir olan sayfalarımızdan kanlar damlıyordu. Bizi yaşatırken, bir bir öldürüyordu...

Ölmeden önceki son bir ay, ikimiz için de eziyet gibiydi. O sınırları zorladıkça, ben sabrımın dibini sıyırıyordum. Ve sıkça kavga ediyorduk.

Ama şuan... Tüm o kötü yaşanmışlıklar o kadar saçma ve boş geliyordu ki...

Göz yaşlarımla, geri gelmesini dilemiştim her gece. Gelse de kavga etsek demiştim.

Ve aylar sonra fark ettiğim bir şey vardı ki... Gelse bile, yılların alıp götüremeyeceği kadar ağır pişmanlıklarım vardı.

Mesela, ona attığım tokat...

Onu her hatırladığımda zihnimde beliren tarifi imkansız bakışı...

Beni artık istemediğini söylediğinde içimde oluşan boşluk...

Ve intikam isteğim...

Benden ayrıldığı günün akşamı, soluğu başkasının yanında almıştı...

O an hissettiğim duygular o kadar iğrençti ki...

Ve... Gözlerimin önünde, gözlerimin içine bakarak birini öpmüştü. Benim yaptığım tek şey, o dakikaları izlemek olmuştu.

O bitmeyen dakikalar boyunca tepkisizdim...

Pişmandım, çünkü ikisine de haddini bildirememiştim...

İçimde oluşan karadelik, duygularımı da içine çekmişti. Sadece susmuş, ardından da orayı terk etmiştim. Onlar daha ayrılmamışken hemde...

Bir sonraki gün gideceğini duyduğumda da ruh halim değişmemişti.

Pişmandım, çünkü ona gitme diyememiştim. İstesem durdurabilirdim. Ama niye yapamamıştım? Niye izin vermiştim?

Beynimi ele geçiren soru işaretleri bile engelliyordu mantığımı. Kararlarımdan emin olamıyorum uzun zamandır. Bu hâle gelmemin sebebi de oydu...

Zihnime yaptığı ilizyonlar... Kalbimle oynadığı kumarlar... O kadar kördüm ki...

"Ders bitmiştir."

Elimde durmamaya ısrar eden kalemi sallamayı bırakıp masanın üzerine bıraktım. Kapıdan çıkmak üzere olan hocaya baktığımda, gözden kaybolmadan önce bana keskin bir bakış attığını gördüm.

Dersi dinlemiyordum, evet.

Nefesimi tutarak oturduğum yerden kalktım ve sıradan çıkıp kapıya yöneldim.

Çıkışa varmadan önce ayağıma bir şey takıldı ama düşmeden toparladım. Ayağıma takılan şeye baktığımda kaşlarım çatıldı. Meltem'in ayağını ayaklarımın önünde görünce Meltem'e baktım.