|PAYİDAR|#Wattys2017

∞20.Bölüm|Diriliş|

|Aklının sınırları kadardı sabrım ve Hayal gücünün yettiği yere kadar nabzım.|

'Bölüm şarkımız; Axel johansson- The River'

20.Bölüm/ Küf kokan umutlar.

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

Esin'den;

Gözlerim kapanmadan önceki hissizlik toz olup rüzgara karışmış gibiydi. Neredeyse bedenimin her santimini kaplayan bir ağrı vardı. Huzura sarıldığım dakikalar geride kalmıştı sanki. Ne olduğunu tam hatırlamıyordum. Nasıl bu hale geldiğimi de hatırlamıyordum. Tek bildiğim, canım acıyordu.

Beynime güç uygulayan düşünceler eşliğinde odaya bir doktor ve iki hemşire girdi. Başımı oynatmam mümkün değildi. Sadece gözlerim hareket ediyordu. Doktor elinde tuttuğu kalem şeklindeki ışığı iki gözüme tuttuktan sonra bedenime baktı.

"Kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu doktor.

Kaç zamandır kapalı olduğunu bilmediğim kuru ve çatlamış dudaklarımı araladım.

"Acıyor..."

"Merak etme, ağrı kesici verdik. Birazdan daha iyi hissedeceksin." dedikten sonra ellerini beyaz önlüğünün cebine koydu. "Rica etsem bana adını söyler misin?"

Yüzümü buruşturdum. Bu nasıl bir soruydu böyle?

"Esin..."

"Güzel. Şimdi biraz daha dinlen. Birkaç gün daha misafirimiz olacaksın."

Gözlerimi devirmek istedim ama canım acıdı.

"Niye canım acıyor?"

"Dört gün önce bir trafik kazası geçirdin. Ama şimdi iyisin. Dediğim gibi birkaç gün daha burada kalacaksın. Yapmamız gereken testler var."

Dediği ağrı kesici etkisini göztermeye başlayınca memnuniyetle gözlerimi yumdum. Ve kapının açılıp kapanma seslini umursamadım.

"Esin?" dedi Çiğdem.

Gözlerimi açıp küçücük odayı dolduran insanlara baktım.

Ağladığı her halinden belliydi. Gözleri şişmişti. Saçları da dağınık ve düzensizdi.

"Kızım, niye ağladın?" diye sordum yarı sinirle. Kendimi daha iyi hissediyordum.

Hıçkırdı ve yatağın yanına gelip parmaklarıma dokundu.

"Sana bir şey olacak sandık."

"Olmadı işte, iyiyim. Hala ağlayacak gibisin."

"Sen, şu yüzünün halini bir görsen bana hak verirsin."

Bu defa başarıyla gözlerimi devirdim. Ve annemle babama baktım.

"İyiyim ya, cidden. Beni bilirsiniz, azralili bile mezara koyarım ben." deyip güldüm.

Annem diğer tarafıma geçip nazikçe yanağıma dokundu.

"Yavrum benim," derken gözünden akan damla üzerimdeki çarşafa düştü. "Üzülme, tamam mı?"