|PAYİDAR|#Wattys2017

∞6.Bölüm |Hata| (Düzenlendi.)

|Seni son gördüğümde gülümsüyordun, ama sebebi ben değildim artık. Gözlerin başkası için parlıyordu. O ânı unutamam.|

'Bölüm şarkımız; T-ara & Davichi - We Were İn Love'

6.Bölüm/ Biz aşıktık.

◀▶◀▶◀▶◀▶◀▶◀▶◀▶

Multimedia; Esin'in elbisesi.

Aynadan kendime son bir defa daha bakıp nefesimi tuttum. Üzerime giydiğim siyah elbise biraz kısaydı. Kalın askılı ve dar bir elbiseydi ama oldukça rahattı, benim aksime.

Niye böyle giyindiğimi bilmiyordum. Belki sadece oyundu ve beni tuzaklarına çekiyorlardı? Bende buna hazırlanıyordum?

Ama umrumda değildi. Belki de gerçekten oydu?

İçimde garip ve rahatsız edici bir his yayıldı. Karnıma, sanki bir el tarafından düğüm atılıyordu ve ben bunu engelleyemiyordum. Gürkan'ın yaşıyor olma ihtimali güzeldi, ama bir yandan dehşet vericiydi. Can yakıcıydı. İki yıl geçmişti, yaşıyorsa niye iki yıldır saklanıyordu? Niye, çektiğim o kadar eziyete rağmen sessiz kalmıştı? Bu mantıklı değildi.

Üzerime deri ceketi geçirip omzuma siyah bir çanta aldım ve bakışlarımı aynadan ayırdım. Etrafta saat ararken sadece mutfakta büyük bir saat olduğunu hatırladım ve mutfağa girip saate baktım. 22:00.

Allah yardım etsin.

Ve evden ayrılıp iki sokak aşağıdaki bara gittim.

Kısa bir yürüyüşten sonra barın önüne gelmiştim. Kendimden emin adımlar atmaya çalışırken yer sarsılıyor gibi hissetmekten kendimi alamadım. Kalabalığa karışıp bar tezgahının önüne gittim ve yüksek bir tabureye oturdum.

"Ne alırsınız bayan?" diyen adama mesafeli bir bakış atıp etrafta saat var mı diye bakındım ama saat falan göremedim.

"Saat kaç acaba?" dedim rahatsız edici müziğin sesini bastırmaya çalışırken.

Adam bileğine kısa bir bakış attı.

"On buçuk," dedi ve kollarını tezgaha yasladı. "Ne alırsınız?"

Gözlerimi devirmek istedim ama sadece sessizce nefesimi verip dudaklarımı araladım.

"Alkolsüz bir şeyler."

Adam bana bayık bir bakış attı. Bar'a geliyorsun ama alkol kullanmıyorsun? Bir akıllı sensin zaten der gibiydi. Ya da sonuncusu benim hayal ürünümdü. Ama ses çıkarmadan arkasını döndü ve birşeyler karıştırıp bana döndüğünde önüme bir bardak uzattı. Bir şeyler mırıldandı. Anlamadığım halde başımı aşağı yukarı salladım. Ardından bana uzattığı bardağı eğlip kokladım. Alkol kokmuyordu. Belki de başka bir şey vardı?

Belki de paranoyaklığım tutmuştu.

Saçlarımı geriye itip bardağı kafama diktim. Tadı biraz ekşiydi ve saçma sapan bir şekilde boğazımı yakmıştı. Ama alkol tadı almamıştım. Daha çok, kolayı hiç nefes almadan bitirmişim gibiydi.

Her neyse işte.

Bardağı bitirdim ve yenisini istedim. Onuda maziye yollarken iki tane daha istedim. O da bitti. Ve o kadar dalgındım ki, alkole hangi ara geçiş yaptım bilmiyorum.

Başım dönüyor ve midem bulanıyordu.

"Bir tane daha..." dedim ağzımı yaya yaya. Ve hala bilincim yerindeydi. Yani, sanırım.