|PAYİDAR|#Wattys2017

∞16.Bölüm |Evlilik|

|Sana benim için ne ifade ettiğini söylemeliydim. Çünkü şimdi, bedelini ödüyorum.|

'Bölüm şarkımız; B.A.P - Wake Me Up.'

16.Bölüm/Git Buradan.

°°°°°°°°°°°°°°

O kadar kırıldık ki... Artık bu normalmiş gibi gelmeye başladı. Artık acı çekiyorduk. Ama ruhlarımız hâlâ isyandaydı. Ve kanıt olarak dışa vuruyordu tüm yaşlarını... Hepsini akıtıyordu inadına...

Beden alışmıştı acıya, ama ruh asla alışmıyordu... Her ne olursa olsun, tamamen ölmüyordu... Can çekişiyor ama umut etmeyi de bırakmıyordu...

Bugün, kendimi daha bir boktan hissediyordum. Ve, hem bedenim hemde ruhum acı çekiyor. İçimdeki his, beni ele geçiriyor ve iyi hissetmemi engelliyordu.

"Hazır mısın?" dedi Çiğdem, üzerimdeki gelinliğe bakarken.

Çiğdem içeriye girerken bana, içinde bulunduğum durumu anladığını belirten buruk bir gülüş gönderdi.

"Asla hazır olmayacağım..."

"Hadi ama," dedi isyan eder gibi. "Lütfen biraz pozitif ol. Bak bana. Benden güzel nedime göremezsin bu dünyada."

Kendi etrafında dönerken, uzun elbisesi çevresine dans etti. Beyaz tenine uygun simsiyah elbisesinin önündeki v yaka dekolteyi tamamlayan dümdüz fönlü saçlarıyla gerçekten çok güzel görünüyordu. Kafasına taktığı tülden taç, yaşını biraz daha aşağılara çeksede güzelliğini bastıramamıştı.

"Güzel olmuşsun." dedim samimiyetle.

Gülümseyip ellerini beline yerleştirirken manken edasıyla poz verdi.

"Biliyorum. Ve biliyor musun? Serkan bile bana bugün bir değişik bakıyor. Bir görsen... Beni ilk gördüğünde ağzı bir karış açık kaldı. Bu hali çok komikti. Ve ne dedi biliyor musun? 'Bu akşam yanımdan ayrılma, yoksa seni gebertirim. Eğer eğilirsen, sana bakanları da gebertirim.'" derken sesini Serkan'ın sesine benzetmeye çalıştı.

"Yok artık," derken gözlerim kendiliğinden büyümüştü bile.

Kıkırdarken elini ağzına örtüp sesini bastırmaya çalıştı.

"Vallahi doğru söylüyorum. Bu akşam çok eğlenceli olacak."

Aynı şeyi düşünmediğim için yüzüm düştü.

"Bana değil tabi..."

Tam önüme gelip ellerimi tuttu.

"O seni mutlu etmeye çabalıyor. Sana zarar vermeyecek. Sadece ipleri ona bıraksan, ne olduğunu bile anlamadan kendini onunla mutlu bir yuvada yaşarken bulacaksın..."

"İnanmıyorum..."

Kaşlarını çatıp ellerimi daha sıkı tuttu.
"Neye inanmıyorsun?"

"Gürkan'ın öldüğüne..."

Söylediğim şey onu kısa bir süre hareketsiz bıraktı.

"Esin.. Ne söylediğinin farkında mısın? 2 yıl oldu. Ve o..."

"Hayır," deyip onu susturdum. "Bir şey olmuş olmalı... Belki de benden kaçmak için böyle bir şey yaptı?"

"Esin..." dedi yavaşça. Bana inanmıyordu. "Esin, lütfen... Yapma bunu kendine..."

Tam bir şey söyleyeceğim sırada annem içeriye girdi.

"Haydi. Herkes salonda sizi bekliyor. Oyalanmayı kesin de acele edin."