|PAYİDAR|#Wattys2017

∞18.Bölüm |Cevapsız Sorular|

|Yaralar, gün geçtikçe kabuk bağlıyor. Ama kabuğu yolunmuş yaranın izi, sonsuza kadar sahibiyle kalıyor.|

'Bölüm şarkımız; Manga- Cevapsız Sorular.'

18.Bölüm/ Gitme

♒♒♒♒♒♒♒♒

"Gürkan'dan..."

Rüzgarın savurduğu yaprak misali geçmişti ömrümün çoğu. Yaprak kalbim, rüzgar da zamandı. Ve zaman, istediği gibi yönlendiriyordu kalbimi, duygularımı... Nasıl ki küçücük yaprak, sonsuz rüzgara engel olamıyorsa kalbim de, olanlara karşı koyamıyor ve zamanın sonsuzluğunda can çekişip yok oluyordu. Bazen asla geçmesin dediğim zaman, saniyesinde son buluyor, bazen de artık bitsin dediğim anlar, zamanın hilesine maruz kalıyor ve geçmek bilmiyordu.

İçimde feda ettiğim bir sürü duygunun, intikam almak için beden bulmuş haliydi belki de zaman... Ve ben ne istersem, tam tersini yaparak öcünü alıyordu...

Şuan, artık yaşamak istemediğim bir anın ortasında kalmış ve kapana kısılmış gibi hissediyordum.

Buraya hiç gelmemem gerekirdi. Onu tekrar görmek istememeliydim ama bu elimde değildi. Onu yakından görmediğim yıllar boyunca o kadar çok acı çekmiştim ki, şu anda karşımda olması bir panzehir sayılırdı.

Ama bu olmamalıydı. Bu planda yoktu. Onu sadece uzaktan görecek ve kendimi bununla avutacaktım. Şu anda karşımda olması herşeyi mahvetmişti.

Doktorunun değişmemiş olması gerekiyordu. Her zaman olduğu gibi, onu uzaktan izleyecek, mutlu olduğunu görmeye çalışıp kendimi bununla telkin edip mutlu olacaktım.

"Gürkan..."

Her defasında ağzından duyduğum ismim, ilk kezmiş gibi can yakıyordu.

"Birine benzettiniz sanırım..."

Sesimi yabancılaştırmaya çalıştım ama bir işe yaramadı. Beni tanımaması mümkün değildi. Hazırlıksız yakalanmıştım.

Bana yaklaştığı her adımında, biraz daha acı çekiyordum ve zihnimdeki sorulara bir yenisi ekleniyordu.

Neden o herifle evlenmişti?

Ona aşık mı olmuştu?

Daha düne kadar zihninde hep ben vardım. Şimdi yerimi başkası mı dolduruyordu?

O herifin, Esin'e dokunmuş olması her santimimi kavuruyordu. Ondan hamile olması... Onun çocuğunu karnında taşıması... Ve ona aşık olması...

O kadar iğrenç hissettiriyordu ki... Bunca yıl, sırf onun için katlandığım şeyler bir anlığına anlamsız geliyordu.
"Gürkan... Sensin..."

Gözlerinde biriken yaşları, gözbebeğini parlatınca onu gözünden öpmemek için kendimi zor tuttum.

"Hanımefendi..." dedim sakince, ama içimde kopan fırtınaların haddi hesabı yoktu. "Gitsem iyi olacak..."

Konuşmaması ve arkamdan gelmemesi için dua ederken arkamı dönüp oradan uzaklaşmak istedim ama minicik elleriyle bileğimi tuttup beni durdurdu.

"Tekrar olmaz!" dedi bağırarak. "Aptal değilim ben! Bana her şeyi anlatacaksın!"

Nefesimi düzene sokmaya çalışmadan çatık kaşlarımla bir süre arkam dönük bekledim.

"Esin?"

O şerefsizin sesi arkamda yankılanınca damarlarım gerildi.

"Çağrı! Git burdan!"