Γνωριμία με τους BTS pt 3

243 46 2
                                    

Πήγαινα προς το δωμάτιο όπου θα έμεναν τα κορίτσια. Άρχισε να με πιάνει άγχος δεν ξέρω γιατί όμως. Παίρνω μια ανάσα και χτυπάω την πόρτα.

Ε: Ναι περάστε.

Μπαίνω μέσα στο άκουσμα αυτών των λέξεων.

V: Εε ο Jin είπε ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Μπορείς να έρθεις να φας.
Ε: Καλά εντάξει θα έρθω.

Μου είπε απότομα και σηκώθηκε.

V: Τώρα γιατί μου μιλάς απότομα? Εγώ προσπαθώ να σου μιλήσω ήρεμα.

Εκείνη την στιγμή την πλησιάζω αρκετά ώστε να προσέξω αυτά τα υπέροχα καστανό κίτρινα ματιά της. Είμαστε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής. Αλλά εκείνη τη στιγμή...

Ε: Γιατί με κοιτάς έτσι? Τι έγινε θα με από πάρεις πάλι?
V: Οκ συγνώμη ( είπα με ελαφρώς ένα τινο ειρωνείας ) . Απλά ήρθα να σου πω να έρθεις κάτω να φάμε και να σου ζητήσω και μια κανονική συγνώμη αλλά μάλλον δεν θέλεις. Οκ δεν πειράζει το πήρα το μήνυμα.

  Πήγα να φύγω αλλά κάτι με εμπόδισε. Ήταν το χέρι της Ηλέκτρας που με έπιασε για να με εμποδίσει να φύγω. Το χέρι της κρατούσε τον καρπό μου αρκετά σφιχτά μπορώ να πω. Είχε πολύ δύναμη για κορίτσι. Αλλά δεν κατάλαβα γιατί το έκανε αυτό?

Ε: Οκ εντάξει έχεις δίκιο συγνώμη. Ευχαριστώ που ήρθες να με φωνάξεις. Αα και η συγνώμη είναι δεκτή.

  Μου είπε και μου χαμογέλασε.

V: Και εγώ ευχαριστώ. Τώρα όμως σε παρακαλώ και έλα να κατέβουμε καινα φάμε
Ε: Ναι συγνώμη συγνώμη.

  Μου είπε αλλά ο τόνος της φωνής της έδειχνε ότι ντραπηκε λίγο με αυτό που της είπα για το χέρι μου. Έτσι αποφάσισα να την βγάλω από την δύσκολη θέση και το έριξα λίγο στην πλάκα.

V: Άντε άντε πάμε ο Jin σίγουρα θα πεινάει και θα μας φωνάζει που αργήσαμε τόσο χαχα!!!
Ε: Ναι ναι πάμε.

  Και έτσι την έβγαλα από την δύσκολη θέση και κατεβηκαμε κάτω για να φάμε.

                    Τέλος Tae POV

  Καθώς βλέπω την σειρά μου το supernatural ακούω την πόρτα να χτυπάει. Ήταν ο V και μπορώ να πω ότι παραξενευτηκα αρκετά ήταν το τελευταίο άτονο που θα περίμενα να έρθει. Ήρθε να με φωνάξει για να πάμε κάτω να φάμε. Έτσι όπως μιλούσαμε του μίλησα απότομα για να τον προλάβω γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα μου μιλούσε και εκείνος. Όμως αν τα αυτού με πλησίασε αρκετά. Σκέφτηκα γιατί με πλησιάζει τόσο πολύ. Με πλησίασε αρκετά ώστε να διακρίνω αυτά τα μοναδικά του κάστανα μάτια. Με είχε πλησιάσει και ήμασταν σχεδόν σε απόσταση αναπνοής. Είχα σαστισει αλλά ταυτόχρονα του μίλησα απότομα. Βέβαια το μετάνιωσα την ίδια στιγμή. Ήταν έτοιμος να φύγει και δεν ήξερα τι να κάνω οπότε αυτόματα του έπιασα το χέρι του τον καρπό του πιο συγκεκριμένα. Τον έσφιξα τόσο πολύ ώστε να βεβαιωθώ ότι δεν θα φύγει. Αμέσως του ζήτησα συγνώμη και το ίδιο έκανε και αυτός. Όταν πήγαμε να κατέβουμε μου είπε να του αφήσω το χέρι του και εγώ ένιωσα τόσο άβολα εκείνη την στιγμή ελπίζω να μην το κατάλαβε. Αλλά ευτυχώς το γύρισε στην πλάκα και έτσι κατεβηκαμε κάτω.

The man I want ❤Where stories live. Discover now