Arc 2: Chapter 38

2.3K 63 1
                                    

Cleo's pov

Siguro isang oras mahigit rin na ganon ang sitwasyon namin ni Veronica bago siya kumalma.

Wala rin naman akong magagwa dahik naiintindihan ko ang punto niya kaya mas mabubuti pang wag nalang pag usapan ang tungkol sa usapan namin para sa sumpa dito sa orphanage kahapon.

Naipaliwanag na rim sa akin ni patricia kung ano ang pwede naming magawa kaso parang ang sketchy madyado nang sinasabi niya.

Kasi nga yung sumpa galing kay mother pero hindi naman niya alam paano pigilan. Illusionist siya pero yung curse everlasting life at nangyayari ulit yung trahedya sa kanila, making them feel the pain of dying every month.

How would we lift a curse when the curse is something diffrent from the caster?

We (angela and patricia)  searched every nook and cranny of the orphanage but we found no leads at all.

Its too clean for a curse to happen all the time. Maybe we should get someone who is a light like me but someone who specialize in this certain clause and all.

Afterall my specialization is mixing elements to amplify its strengths, for light magic is not really my thing.

I really want to help pero wala rin naman kaming naitutulong dahil wala kaming sapat na leads para malaman kung paano namin maangat itong pesteng sumpa.

"Diba fantasy toh? Bakit nahing mystery na!?" I mumbled to myself, making me question my sanity.

In fantasy stories this is how life starts but why am I im a mystery novel now? Seriously... My life is a mess alone with my characterization.

"Cleo! Gusto ka daw makalaro nung mga bata!" Narinig kong tinawag ako nang isa sa mga sister kaya pumunta ako sa backyard.

Sila patrcia kasi nag iikot pa rin sa orphanage para maka hanap nang clues habang ako naman ay busy mag isip-isip ng random stuffs.

Nakita ko yung mga bata na nagtatakbuhan. Mukhang batohang bata itong linalaro nila ah. Nice nice.

Syempre nakisali ako sa mga binabato nang bata pero habang naglalaro kami, napansin kong may batang na sa isang gilid lamang habang pinaglalaruan nito ang isang bola.

Si mike ata yun. Sa pag kaka-alala ko loner siya at mas gusto ang maging mapag-isa simula nung bata pa lang ako.

Tumigil muna ako sa pag laro at saka linapitan si mike para tanungin kung ayos lang ba siya..

Bago ako nag salita nag crouch down muna ako para magkapantay kami. "Mike. Ayaw mo bang sumali sa kanila mag laro?" Mahinahon kong tanong rito.

Tinignan niya ako bago bumalik sa pag dribble nung basketball niya. 'Im not interested playing with those kids." Masungit nitong sagot kaya napangiwi ako nang konti rito.

To he honest im not really good with kids dahil madali akong mapika at baka makabugbog ako ng bata and this kid is testing my patience level.

"Why naman? Arent you friends with them mike?" I kept my voice calm and tender even though im seething within me.

"Because they're a bunch of idiots. I would become stupid like them if I hamg out wi-"

Mike was suddenly cutted off when I saw Zia jump on mike, giving the boy a tight squeeze as the boy blushes bright red.

Mukha naman palang may kaibigan si mike eh.

"Get off me you muggle born!" I spoke so soon.

This boy is making me remmeber harry potter. I mean tignan niyo naman kasi. Mala draco malfoy ang asta. May HP reference pa nga eh.

Due to me day dreaming momentarily I dint notice that mike pushed zia away. Natauhan nalang ako nang umiyak nang malakas si zia.

"Ano ba mike!?" Pag sita ko rito saka binuhat si zia para pakalmahin ito. "You're old enough to know that pushing someone is wrong."

Hindi man lang niya ako sinagot at nauna na sa loob kaya napabuntong hininga ako. He is a brat thats for sure.

*****************************

Holder Of The Twin Dragons Where stories live. Discover now