Holder Of The Twin Dragons

Arc 2: Chapter 40

Cleo's Pov

"Ate cleo, wag niyo na ituloy ang inyong binabalak. Hinding-hindi ko sasabihin kung sino ang nag cast!" Sumimangot naman si mike saamin saka umatras siya na para bang tatakas.

"Wait! Mike please! Dont you want to help out the others? You guys deseeve to be free from this ridiculousness!" Pagpipigil ko sa kanya at mukha namang natigilan si mike.

He looked confused and even hesitant for a moment before his expression returned to the usual... a scowl with a cold look on his eyes.

"No! Wag ka na manggulo ate cleo! Masaya na kami! Gusto pa namin mabuhay! Ayaw pa nam-"

Hindi na natapos ni mike ang kanyang sasabihin, dahil bigla nalang siya sinampal ni veronica habang may galit ang kanyang mga mata.

Malaki ang pagkakagulat ko kaya bigla ko natakpan ang aking bibig. Yung sampal ni veronica ay rinig na rinig at mukhang nag echo pa iyon sa hallway.

"You brat! Why cant you see that cleo-san and the others are trying their best? Dont you pity them for working so hard!? Nakasama mo na siya sa iisang bubong kaya dapat alam mo kung anong klaseng tao siya!? Sa tingin mo hahayaan ka niyang mamatay lang!? You're wrong!" Nanginginig ang mga balikat ni Veronica habang sinasabi iyon kaya napagtuunan ko na umiiyak pala siya.

Gusto ko siya lapitan pero alam ko na kailangan niya ito... Kailangan niya makausap si mike...

"Bakit!? Alam mo kung ano si ate cleo!? Napaka laking duwag ni ate! She abandoned us to leave with her parents! Lahat kayong Larchians ay madudumi ang tingin sa amin porket darchians kami!" Hinihingal na sigaw ni mike habang may dark purple na mist ang pumapalibot sa kabuuan niya. "Hindi niyo naiintindihan! Nag hirap kami ng ilang taon! Pinahirapan kami ng mga walang hiyang larchian na kagaya niyo! Pero yung masakit ay ang pag abando sa amin ni ate cleo para makasama ang mga peste niyang magulang na larchian!" Umiiyak na si mike habang yung mist ay lalong lumalaki.

Oara bang natameme si veronica at napaatras ng bahagya. "S-sorry..." Yun lang ang nasabi ni veronica saka tumakbo siya palayo.

Mukhang nasobrahan siya masyado at hindi niya nakayanan ang pressure nun.

"Kuya mike!!" Isang malakas na sigaw ang nanggaling sa likod namin, pati n rin ang mabibikis na yapak ng bata.  "Please wag! Wag mo gawin yan mike!" Doon ko napagtuunan na si zia pala ito.

Umiiyak siya habang akap-akap niya ang isang lumang teddy bear sa kanyang dibdib.

"Zia..." Para bang nalulungkot na tawag ni mike habang unti-unting nawawala ang mist sa kanya. "Hindi ko sinasadya... Pasensya na... Nawawala nanaman ako sa sarili ko..." Takot na takot na bulong ni mike saka napaluhod nalang siya bigla sa sahig.

Tatakbo na sana ako papalapit sa kanya pero naunahan na ako ni zia. Inakap ni zia ng mahigpit si mike habang may binubulong siya rito.

"Kung ganon... Si Mike pala..." Wala sa saarili kong bulong...

*****************************

Gomen~ Im having a block in this but I assure you! The updates of this eill be back to normal once again! Oh if you get bored of waiting. Basahin niyo nalang yung oneshot ko at yung isang on-going ko na book~

Just click my profile and read it~

Hehe sige na po~