Married to Unknown

XIII.

'But believe me when I say no matter how you feel alone, you are never alone.'
Gemma

I wish this is a dream but it isn't. I don't know what to do. Nakatulala lang ako habang yakap si mama. I can't stop crying, she's the person who's beside me each year of my life pero ngayon wala na siya. My mom's gone.

I sobbed harder.

Nababaliw na ako. Puro iyak ko lang ang naririnig ko. I can't breathe also, para bang sunod sunod na alala ang bumabaha sa paningin ko nung mga panahon na kasama ko pa si ma. Kaming dalawa lang ang palaging magkasama magmula nung umalis papa. Simula pagkabata para na kaming mag bestfriend, we're too close pero ngayong may trabaho na ako medyo hindi na kami gaanong close at sobra ko yun pinagsisihan.

"Ma..please wake up...wake up...wake up...please...please...ma naman! Please wake up!"

Whoever did this to her...mga demonyo sila!

"M-Ma si...si H ba ang g-gumawa neto s-sayo? M-Ma s-sumagot ka naman...ma siya ba? Siya ba gumawa neto? M-Ma siya ba?"

I'm starting to lose my sanity right now. I'm talking to a dead person at kung ano ano nalang pumapasok sa utak ko.

Tinignan ko yung leeg ni mama at napasinghap ako nang makita ko ang napakalaking hiwa sa leeg nito.

All I can see now is blood.

Sinabunutan ko ang sarili ko dahil kahit kung saan ako lumingon, puro dugo ang nakikita ko.

I started to scream, niyakap ko ang sarili ko at isiniksik ko ang ulo ko sa mga braso ko. Wala akong pakealam basta sigaw lang ako nang sigaw at hindi ko na rin alam kung anong sinasabi ko.

I don't know what happened next, darkness welcomed me.

****

"Yes sir, I think she had a severe mental breakdown. She's not talking either..."
Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon. Then I remembered my mom, I started sobbing again. I started breathing heavily, lahat ng galit ko sa gumawa nun sa kanya at sa paligid ko ibinuhos.

Pinagbabasag ko lahat ng mga vase doon, wala akong pakealam kung nasusugatan na ako. Pakiramdam ko nga wala na ako sa katinuan. Pero isa lang ang alam kong pumatay kay ma.

Si H.

I laughed bitterly. Bigla naman nagbukas yung pinto at iniluwa nito si Harold na mukhang may kausap na naman sa phone.

"Ms. Gemma! Please calm yourself...calm yourself." Dahan dahan siyang lumapit sa akin.

"Bullsh*t Harold! How can I calm myself if I loss her?! If I loss my mom?! Sabihin mo nga! Paano ako kakalma?! Kagagawan niyo 'to diba?! Kagagawan niyo kung bakit namatay ang nanay ko! Mga hayop kayo ang inosente ng mama ko pero bakit kailangan niyo siyang idamay huh?!"

Lalapit sana siya sa akin kaso tumakbo ako papasok sa loob ng banyo. Kanina pa kumakatok si Harold pero nagbibingi-bingihan ako buti nalang mukhang napagod at umalis na.

Pumasok ako sa bathtub at pinuno yun ng malamig na tubig.

I think this is it. Kung gusto kong matapos ang paghihirap ko, ito lang ang naisip kong paraan. I hope mom will wait for me.

"Ito naman ang gusto mo diba? Ang pahirapan at paglaruan ang buhay ko? Pwes nanalo ka na. Pagod na pagod na ako." Kinuha ko yung basag na piraso ng vase kanina sa pocket ko at ngumiti.

"You want blood? Here it is."

I think this would be the best stupid decision I've ever done in my life.