Married to Unknown

XLIII.

Third Person's

FLASHBACK

Napatingin siya sa munting sanggol at kinanlong niya ito sa kanyang mga bisig. Lahat ng pagod na kanyang dinanas ay napalitan ng galak at tuwa nang masilayan ang pangalawa niyang anghel. Nakakatuwang panoorin nang dalhin pa nila ang nangunang anak niya at ngayong magkatabi ang kambal ay hindi niya maiwasang maiyak sa tuwa. Hindi niya alam kung anong nagawa niya sa kanyang buhay upang mabiyayaan ng dalawang magagandang anghel. Napaka swerte niya at ang kanyang asawa.

Namuhay sila ng normal at masaya. Maraming natutuwa sa kambal kahit saan sila magpunta. Nasa isang parke sila ngayon at tulad ng ibang pamilya, nandoon sila upang makapag bonding ngunit nalingat lang saglit ang mag asawa ay hindi nila namalayan na nawawala ang kambal nila.

"Nicca? Nicole?" Halos libutin na nila ang buong parke kakahanap sa kanilang mga anak ngunit sa kabilang dako naman, masayang naghuhukay ng lupa ang dalawang bata habang itinatanim nila ang kakapitas nilang bulaklak. Kaso dahil mumunting puslit lamang sila, natumba lang din ang halaman na pilit nilang pinapatayo.

"Kailangan ninyo ng tulong?" May lumapit sa kanilang bata, medyo mas matanda nga lang ito ng kaunti. Napatingin si Nicole sa batang lalaki na nagsalita.

"Logan! Dito tayo!"

May lumapit namang isa pang batang lalaki at nagulat sila dahil magkamukha rin ang dalawang batang lalaki.

"Kambal din kayo?" Sambit nilang dalawa.

"Oo. Ako nga pala si Luc at ito si Logan."

"Hi!"

"Kayo? Anong pangalan niyo?"

"Siya si Nicca at ako naman si Nicole."

Napangiti nalang silang apat at nagsimulang magtanim ng mga napitas nilang bulaklak. Hindi inaasahan na masugatan si Nicca sa kanyang hintuturo kaya naman napaiyak ito habang agad naman siyang dinaluhan ng kanyang kakambal. Lingid sa kanilang kaalaman ay nanuyo ang lalamunan ng dalawang batang lalaki sa nakita nila. Buti nalang at dumating ang magulang nila Nicole at Nicca kaya agad silang nakatakbo papalayo.

"Andito lang pala kayo! Haynako pinag-alala niyo pa kami ng papa niyo-oh bakit may sugat ka anak?! At bakit ang dungis niyo? Jusko hali nga kayo dito, tara at gamutin natin yan baby ha? Huwag ka nang umiyak, bili nalang tayo ng ice cream doon okay?"

"Opo."

"Teka mama yung mga kaibigan po pala nam-" Napalingon si Nicole sa kinatatayuan ng bago nilang kaibigan ngunit bigla na lamang silang nawala. Asan na sila?

"Mamaya na muna yan. Kailangan nating gamutin ang kapatid mo. Halika na."

Hinila na siya ng kanyang ina at napalingon na lamang siya sa kumpulan ng mga bata at nakita niya doon si Luc? Logan? Hindi niya alam pero ngumiti na lamang siya at kumaway at ganun din ang ginawa ng kanyang kaibigan. Nawala na ito ng tuluyan sa kanyang paningin nang muli niya itong tignan.

Lumipas ang ilang araw at mag-isa si Nicole na naglalaro sa kanilang bakuran nang makarinig siya ng sitsit. Nabitawan niya ang hawak niyang manika at napatingin sa batang nakatanaw sa kanya mula sa gate. Wala ngayon ang kanilang magulang at tanging ang yaya lamang nila ang kasama nila ngunit kasama nito si Nicca sa loob na nanonood.

"Psst bata!"

"Ikaw? Anong ginagawa mo dito?"

Inabot niya ang bukasan ng gate at tuluyang lumabas. Sa kanyang harapan ay nakatayo ang lalaking nakilala nila sa parke ngunit hindi niya kasama ang kanyang kambal.