Im a Robot ~ With a personality (NL)

1.Het internaad!

Hoi allemaal leuk dat jullie mijn boek lezen ik probeer zo vaak mogelijk te posten. laat plss een comment achter als je een mening of tips heb stel ik erg op prijs ;)
Veel lees plezier xxx Kyra

Daar liep ik dan, ik was net afgezet door de taxi voor een hoog grijze muur ik duw het krakende hek open en zie al snel een groot grauw gebouw, met de letters Internaat boven een grote deur. Ik liep naar binnen waar het er iets gezelliger uit bleek te zien, en ik werd direct begroet door een magere vrouw op hoge hakken zwart haar en een nors gezicht. Ze gaf me een hand en zei met haar bekakte stem 'Hallo ik ben Mevrouw Kendelaar mevrouw Cameron neem ik 'Ja' zei ik, ik friemelde aan mijn zwarte spijkerbroek en keek haar niet echt aan 'het is wel zo beleeft om me aan te kijken als ik tegen je praat' ik stopte direct met friemelen en keek haar recht in haar kille ogen aan ze keek me aan alsof ik een misdaad had gepleegd en ik gaf haar een soort vuile blik ,na ongeveer twee minuten zo gestaan te hebben (voor mijn gevoel) zei ze alleen nog maar 'volg me Cameron u moet uw uniformen passen, geef uw koffer maar aan Bruce die zal hem checken op spullen die hier niet geoorloogd zijn.' Checken dacht ik in mezelf dat had ik niet verwacht en keek bang naar Bruce die het zag en me een knikje gaf, toch deed ik wat me gevraagd werd en ik gaf met tegenzin mijn koffer af en liep achter mevrouw Kendelaar aan.

Onderweg werd ik door heel veel jongens en meisjes aangestaard, deden ze dat altijd als er nieuwe kinderen kwamen dacht ik bij mezelf. Toen we eindelijk stopten met lopen waren we in een soort naai atelier er zat een oudere vrouw aan een bureau met een naaimachine die druk bezig was een gat netjes dicht te naaien. Mevrouw Kendelaar kuchte en de vrouw stond direct op en knikte naar haar en naar mij, 'dit is mevrouw Dotson, ik laat haar bij u achter Lena' de vrouw knikt instemmend en mevrouw Kendelaar loopt weg. Mevrouw Dotson loopt naar me toe en zegt 'Hallo kindje hier zijn je uniformen pas ze allemaal maar even aan' ik knik en ga de paskamer in ik bekijk alle kledingstukken goed 'blegh rokjes niets voor mij' mompel ik maar trek het toch aan. Ik kleed me om, het eerste uniform bestaat uit een donkerblauw rokje met daarboven een donkerblauwe trui en daaronder een witte blouse met een stropdas en om het af te maken hoog opgetrokken sokken in platte schoentjes. Ik kom uit het pashokje en mevrouw Dotson kijkt me aan alsof ik haar dochter ben die een trouwjurk past, 'oh kind wat ben je prachtig' ik bloos in mezelf en zeg 'dank uw mevrouw'. Daarna pas ik nog winterkleding en sportkleding als ik alles gepast heb zegt ze 'je krijgt van de alledaagse kleding 3 setjes en pas goed op dat het niet kapot gaat of slijt' ik knik en kleed me weer om totdat ik het eerste setje weer aan heb ik kwam naar buiten en mevrouw Dotson leek trots op zichzelf. 'Mevrouw' vroeg ik onzeker 'zijn ze steng, op het internaad bedoel ik' ze kijkt me medelevend aan en knikt 'ik mag eigenlijk niet aardig zijn tegen de leerlingen dat is een soort bevel van mevrouw Kendelaar het schoolhoofd, ze zijn allemaal net zo erg als zij of Misschien hardhandiger' ik slik hoorbaar 'och kind het komt allemaal goed, kom ik breng je naar je verdieping' ze loopt naar de deur en wenkt me dat ik achter haar aan moet lopen, dat doe ik.

We lopen helemaal weer terug naar het begin in de lobby waar ik mevrouw Kendelaar ontmoet heb maar inplaats van weer naar buiten waar ik vandaan was gekomen, rechts maar links voor als je net binnen kwam. Onderweg zag ik jonge en oudere meisjes met dezelfde kleding op de grond hurken ze waren met een tandenborstel de vloer aan het schrobben waarschijnlijk als straf.
Toen mevrouw Dotsen langsliep hieven de meisjes hun hoofden en keken uitgeput van het hurken, naar haar. Mevrouw Dotsen gaf aleen een medelevende blik alsof ze wou zeggen dat ze er niks aan kon doen omdat er een leraar bij stond. We liepen verder de smalle gang in trap naar trap op en telkens kwamen we bordjes tegen van 1e verdieping 2e verdieping 3e verdieping en zo door. Uiteindelijk kwamen we uit op de 8e verdieping met een stuk of 8 deuren. Aan de ene kant meisjes van 8-16 en aan de andere kant jongens 8-16 net zoals de andere verdiepingen. We liepen de 3e deur van de meisjes in en er stonden 8 stapelbedden, beneden in het stapelbed zat echter geen bed maar een bureau en een boekenplank met een houten krukje eronder geschoven. Alle meisjes zaten netjes achter hun bureaus te leren of te lezen met geconcentreerde gezichten, maar toen mevrouw Dotson kuchte, stonden ze snel op en begroeten in koor 'goedemiddag mevrouw Dotsen' maar wel met een opgewekte stem vol energie alsof ze haar erg mochten, maar dat kon ook niet anders want als ze mevrouw Dotsen mocht geloven was zij het aardigst en begripsvolste van al het personeel. Ze stelde me voor maar ik luisterde niet echt ik scande elk meisje van top tot teen met mijn gedachten, Emma Johnston 14, Emily Harrison 15,Katy Kendal 12, Angelina Johnston 13 alweer een Johnston nee ze waren geen zussen maar nichtjes, en zo door. Tot slot hoorde ik mevrouw Dotson zeggen 'dus behandel mevrouw Cameron hier zoals je elk meisje in deze kamer hier behandeld en sluit haar niet buiten'.Toen liep ze de kamer uit en alle meisjes pakten hun kruk en schoven ze in een rondje in de kamer Emma zegt 'kom Cameron pak je kruk' dat deed ik en ik ging tussen Angelina en Emma zitten die een plekje hadden vrijgemaakt voor mij.