Im a Robot ~ With a personality (NL)

9.Het kan niet!

Er gaat een tijdsprong plaatsvinden en wel nu, de zomervakantie is aangebroken en daartussen zitten heel veel saaie lessen en heel veel strafwerk voor Skyler, ze is nu bij familie Kane aan het logeren want het weeshuis wil haar voorlopig niet meer terug....

'Skyler Skyler!' Er springen twee jongens haast bovenop me, het zijn Marc en Drake, ik die op mijn stretcher lig en net wakker ben kijk ze aan met een half slaaphoofd. Ik duw de jongens van me af en ga rechtop zitten, ik kijk om me heen Megan is ook al uit bed en op de klok staat dat het negen uur is. Ik slaap nooit zolang uit vooral in het internaad niet maar daar moet je vroeg opstaan! Marc zit nu in Megans bureaustoel te draaien en Drake zit op haar bed, 'wat?' Vraag ik als ze me zo lang aanstaren dat het eng word, 'ben je bang?' 'Waarvoor?' 'Het strafbad' ik slik, het strafbad daar had ik niet meer aan gedacht sinds ik mijn koffers pakte om te vertrekken hiernaartoe, 'beetje' antwoord ik snel en vraag snel 'hebben jullie al ontbeten?' Om op een ander onderwerp te komen 'en Drake sinds wanneer ben jij hier?' 'Vanmorgen met de fiets' antwoord Drake 'ik woon hier dichtbij weet je?' Dan hoor ik Megan roepen 'ontbijt is klaar!' Ik sta op en loop achter de jongens naar de ontbijttafel, als we allemaal zitten merk ik op dat de tweeling er nog niet is, 'zal ik de tweeling wakker maken' zei Chris 'laat mij maar' zei en ik sta op en loop de trap op, ik wil de tweeling wakker maken omdat ik precies weet hoe ik dat goed kan doen, en omdat ik hun slaaphoofden ontzettend grappig vind! Ik loop de kamer binnen met twee bedden naast elkaar, daar liggen ze dan Jay en Ethan met hun monden open te snurken en te dromen over weet ik veel wat, ik maak het gordijn open en felle zonnestralen vallen de kamer binnen. 'Goedemorgen engeltjes!' Acteer ik met een hoge lieve stem, 'het ontbijt staat klaar!' Langzaam maar zeker doen ze hun ogen open en als ze mij zien schieten ze tegelijkertijd hun bed uit. Ze hebben er een soort spel van gemaakt om mij haast te tackelen als ik hun wakker maak, maar ze doen wel voorzichtig alsof ik heel breekbaar ben. Deze keer heb ik geen zin om getackeld te worden en storm de trap af naar beneden, als ik voor de ontbijttafel sta word ik weer besprongen door twee jongens deze keer door Jay en Ethan, dit had ik niet verwacht en met een plof val ik neer op de zachte vloerbedekking van het huis. 'Doe rustig aan jongens, straks gaan haar  littekens open!' Mevrouw Kane was heel erg op me gesteld geraakt sinds zij mijn wonden verzorgt eten en kleren geeft, ze zegt altijd dat ik de tweelingzus van Marc had kunnen zijn, dan lach ik en zie Marc blozen omdat zijn moeder met mij praat, ze is gewoon echt aardig en ze voelt steeds meer als mijn moeder. Morgen ben ik jarig maar tijdens het ontbijt krijg ik opeens een pakje in mijn handen gedrukt, 'voor jouw Skyler van ons allemaal!' Ik ben sprakeloos, ik had nog nooit een cadeau gekregen sinds ik me kon herinneren behalve op mijn 5e kerst dan maar.... ja... Ik denk er snel niet meer aan en scheur het inpakpapier eraf, ik spiek een beetje de kleur is mintgroen wat ik een mooie kleur vind. Dan haal ik het voor mijn neus, het is een jurkje een mintgroen jurkje, ik had niet echt veel met jurkjes en rokjes. Ik vind hem wel mooi maar het is niet wie ik ben ik denk, dat hij me niet zal staan ik had nog nooit een echt jurkje aangehad, behalve de schooluniformen die ik altijd al moest 'Hoe kan ik u ooit bedanken?' 'Door hem aan te doen op je verjaardag! En noem me alsjeblieft geen u ik ben geen oude taart!' ik lach om haar opmerking en na het eten berg ik de jurk snel op, hij moet mooi blijven voor morgen.

De volgende ochtend word ik wakker door het zingen van mensen rond mijn bed, het is acht uur en ik zit rechtop in bed, 'happy birthday to youuu' zingen familie Kane plus Drake, Emma is er ook, er liggen cadeaus op mijn benen en eerst geeft mevrouw Kane mij een hand en drie zoenen tussen elke zoen door zegt ze 'gefeliciteerd - Met Je - Verjaardag' ze glimlacht naar me en geeft me een pakje 'nog een cadeau!' Vraag ik, ik had ook al een jurkje van haar gekregen en knuffelde haar, ik peuter het inpakpapier los en haal er een witte doos uit, ik schuif de doos open en haal er twee paar open schoenen uit dezelfde kleur als het jurkje, 'dankjewel dankjewel' ik kan de de vreugde in mijn stem niet onderdrukken, maar dat hoeft ook niet, ik pas de schoenen meteen en ze passen perfect hoe kwam mevrouw Kane aan mijn maat? Maar dan komt de tweeling op mijn benen zitten en geven ze me een knalroze pakketje, 'ook van mij' zegt Chris voor ik het papier eraf scheur er zit een mobiel in die had ik nooit gehad! 'Dankjewel jongens' 'ik geef je cadeau straks' zegt Marc die naast Drake staat, Drake grijnst Marc kijkt nerveus, wat schattig is ik - ik bedoel waarom kijkt hij nerveus, oké betrapt! ik vind hem leuk nouw goed! Maar het kan niet hij zal niet begrijpen dat ik anders ben, en ik heb al gezegd dat ik hem niet leuk vindt op die manier! Iedereen loopt de kamer uit behalve Emma die nog niets gezegd had tegen me 'gefeliciteerd!!' Ze geeft me een knuffel, we praten terwijl ik mijn nieuwe jurkje aan doe. 'Ik zag je wel staren!' zegt Emma opgetogen 'wat bedoel je Em?' Vraag ik zo verbaast mogelijk, ik weet heel goed waar ze het over heeft maar wil niet toegeven, 'je staarde naar Marc sukkel!' 'Niet zo hard Em!' Zeg ik half fluisterend half schreeuwend terwijl ik mijn jurk over mijn hoofd trek, 'dus het is waar? Je vind hem leuk?' 'Nee dat kan helemaal niet, ik wil niet dat hij met mij zit opgescheept, terwijl hij ook een normaal meisje kan krijgen!' Emma trekt een wenkbrauw op 'jij bent normaal!' 'Ja toen ik 4 was nog wel!' Ik probeer nu mijn rechter schoen aan te doen zonder de gesp open te maken,'dat gaat zo niet Sky' en Emma helpt me met mijn schoenen en ik ga staan, 'straks vind hij jouw ook-' 'Nee Emma!' Kap ik haar af 'hij vindt me niet leuk en het is goed zo!' Ik loop naar de badkamer om mijn haren te kammen, gevolgd door Emma 'oké als jij het zegt!' daarna houdt ze er ook over op en begint een ander onderwerp. 'Zal ik een staart maken?' 'Ja graag' en na dat ik mijn haar gekamd heb draait Emma mijn haar in een staart. 'Mag ik make-up op doen?' Vraagt Emma hoopvol 'alleen als mevrouw Kendelaar opstapt en ik naar het schoolbal gevraagd word!' Antwoord ik, dit ging toch nooit gebeuren, want de eerste dag na de vakantie ben ik misschien wel dood, ik staar sip voor me uit bij die gedachte. 'Kom Skye we gaan naar beneden ontbijten! Ik loop de trap af en als Marc me ziet valt zijn eten haast uit zijn mond, gevolgd door Drake, Jay en Ethan, Emma die naast me staat kijkt me grijnzend aan, ,
'Ik wist niet dat mijn zusje er zo leuk uit kon zien!' Zegt Jay, de tweeling noemt me sinds de eerste week al zusje en zo behandelen ze mij ook, Megan kijkt op als ze Jay hoort maar lacht dan naar mij, ik glimlach terug. 'Ze is niet eens familie!' Kraamt Marc uit maar niet boos ofzo 'dan noemen we haar Nichtje' antwoord Ethan vrolijk.
Na het eten zitten we buiten in de tuin en stelt Drake voor om naar een of ander riviertje te gaan, dat doen we Drake, Emma, Marc, en ik gaan naar een rivier niet ver van het huis. Het huis staat op het platteland dus hoeven we niet ver te lopen voor een rivier of zo, ongeveer halve een kilometer.  Onderweg praten we over van alles en nog wat tot we op een serieus punt aankomen mevrouw Kendelaar. 'Ik kan haar echt niet uitstaan ik heb al zoveel straffen gehad!' zegt Drake 'Ja en ze hebben het personeel verbetert zoals zei het noemde!' 'In de eerste les schold Dijkstra al iemand uit voor Kreng!' Zeg ik die met alle plezier meedoe aan dit gesprek 'Die met die krullen en katten oogjes?' Vraagt Emma nu 'Ja die' Emma doet alsof ze moet kotsen en wijst met haar vinger in haar mond alsof ze wil zeggen : zei is echt een gemene heks! Dan komen we aan bij een rivier met helder water dat rustig stroomt, met daarin rotsen waar je overheen zal moeten als je zou willen oversteken, we gaan aan de kant zitten en Emma Drake, en Marc laten  hun voeten weken in het water. Drake had onderweg verteld dat hij Emma en mij in het water zou gooien dus zag ik mijn kans en geef Drake een zetje in zijn rug, hij die dit niet verwachtte valt voorover in het meer van ongeveer anderhalve meter diep, 'Cameron!' Roept hij uit Emma ligt in de slappe lach waardoor Drake aan haar voet trekt en ze ook in het water beland. 'Aaah koud' gilt ze ik trek Emma eruit maar Drake niet want ik weet dat hij me erin zal trekken. Terwijl Emma Drake eruit trekt voel ik twee armen om me heen geklemd, het is Marc hij duwt me naar voren richting het water, 'nee niet doen Marco!' Zeg ik terwijl ik me los probeer te wurmen, hij duwt me steeds dichter bij de kant 'nee Marc niet doen!' Schreeuwt Emma nog maar dan is het al te laat hij duwt me naar voren ik gil 'Nee Marco!' Hoor ik Emma nog schreeuwen, ik maak me klaar voor een plons in het water, ik maak me klaar voor stroomschokken, ik maak me klaar voor de dood, het water in de fontein was een halve meter diep en Martin had met er op tijd uit weten te trekken, maar als ik helemaal kopje onder ga is het klaar. Nog steeds wacht ik op de val maar er gebeurt niets, ik ben niet in het water beland maar Marc had me teruggetrokken 'jij hebt mij ook niet in het water laten vallen' zegt hij en laat me los, ik loop snel een paar passen van de rand. 'Hey kom eens mee' hoor ik de stem van Marc achter me ik draai me om en kijk naar de hand die hij uitsteekt, ik pak hem aan en Marc trekt me mee het bos in dat dicht bij het meer ligt, we gaan achter een dikke boom staan en ik vraag wat er aan de hand is. Marco zegt alleen 'ik heb je mijn verjaardagscadeau nog niet gegeven' en hij haalt een klein vierkantig pakje uit zijn broekzak en geeft het aan mij. Ik kijk hem aan in zijn groen blauwe oog de groene van zijn moeder en de blauwe van zijn vader, zijn hand gaat nerveus door zijn zwarte haar alsof het al niet warrig genoeg zat. Ik maak langzaam het pakje open, vooral omdat ik bang ben voor de inhoud straks vind ik het niet mooi en wat moet ik dan zeggen? Ik gooi het laatste restje papier op de grond en kijk nu naar een klein doosje, ik maak het doosje open en haal er een beeldje uit van wit steen, het beeldje is een ijsbeer en op zijn buik staan de zinnen Ook al heeft jouw familie het niet overleeft, dat betekent niet dat niemand anders om je geeft. Ik heb tranen in mijn ogen, hoe kan zo'n simpel beeldje met een kort zinnetje me zoveel raken? 'Geef je om me?' Vraag ik zacht aan Marc, hij knikt en kijkt me recht aan hij komt dichter en dichterbij. Ik wilde dit voorkomen maar ook wilde ik dat het zou gebeuren, hij buigt naar me toe en slaat zijn armen om mijn middel. Dan drukt hij een zachte kus op mijn lippen, honderden vlinders vliegen op in mijn buik ondertussen krijg ik ook honderden stroomschokken alleen maar door hem? Als we klaar zijn kijkt hij me aan en vraagt 'geef jij ook om mij!' Ik knik maar dan besef ik dat ik een grote fout gemaakt heb. Ik word helemaal hysterisch 'Het kan niet!' Schreeuw ik en ik druk mijn nagels in mijn wangen, 'Skyler?' vraagt Marc bezorgt, 'je kan het niet begrijpen Marco!' ik heb tranen in mijn ogen het is het is aaargh ik kan het niet zeggen tegen hem! Skyler?! alsjeblieft leg uit!' gaat Marco erdoorheen hierdoor word ik rustiger en haal mijn nagels uit mijn wangen, 'Marco jij wilt niets met me te maken hebben! Ik ben slecht voor je!'  'Skyler?!' Protesteert Marco maar ik kap hem af 'Marco je kan elk meisje in de wereld krijgen! Jij bent te goed voor me!'  'Ik wil niet elk meisje in de wereld!' ik draai me om zodat ik hem niet meer aan hoef te kijken, 'Ik wil jouw!' roept hij. 'Als je wist wat ik echt ben zal je bang voor me zijn geweest!' Dat is het laatste wat ik zeg voordat ik wegren, dieper en dieper het bos in met een betraand gezicht en een baksteen in mijn keel. Hoe had het zo ver kunnen komen, ik had het niet goed aangepakt ik had het uit de hand laten lopen, het is allemaal mijn schuld! En waar moet ik de laatste drie weken van de vakantie heen?!