Im a Robot ~ With a personality (NL)

6.Familie kane!

Heey bedankt voor jullie reacties altijdlotta en iIoveanimals9 . En ik dacht vandaag heel erg aan dit boek want er was een vechtpartij op school XD (niemand zwaargewond)
Veel leesplezier....

Marco word een beetje rood,'nee nee ze is niet mijn vriendin Chris!' Antwoord hij snel. Chris glimlacht naar mij. Dus ik begin een gesprek met Marco 'hoeveel broers en zussen heb je nog meer?' Marco begint te vertellen 'Megan 12, ik 13 (overmorgen 14), mijn twee oudere tweeling broers Jay & Ethan 15 1/2' 'en ik!' Maakt Chris zijn lange verhaal af. Wow Marc had drie broers en nog een zus, en ik had helemaal niemand! Ik dacht terug aan de vechtpartij die had plaatsgevonden ongeveer twintig minuten geleden en voelde weer aan mijn gezicht waar de scherpe nep nagels van Katy in hadden gestaan, het was nog open en er drupte nog elke keer een beetje bloed uit. Het deed zeer, Katy had haar nagels  in mijn slaap gekerfd en ze over mijn huid naar beneden getrokken tot mijn kaak, het zag eruit alsof ik was aangevallen door een grote kat maar iedereen wist beter. Ik voelde aan de wond en het doet nog erg pijn, waarschijnlijk zag Marco dat waarop hij zei 'doet het nog pijn?' Ik knik alleen maar terwijl ik mijn koude hand tegen de wond aandruk wat verkoelend is. 'Wat is er gebeurt dan?' Vraagt Chris geïnteresseerd 'ruzie' antwoordde ik 'het zag er wel vet uit Skye!' Roept Marco uit alsof het een troost was 'Katy  ging echt zo van "ik ga haar ogen uit krabben!" Deed Marco met een tuttig stemmetje van Katy na. 'En Katy's nagels werden vol in Skylers gezicht gekerfd en naar beneden gehaald' legt Marco uit aan Chris die heel geconcentreerd moet luisteren omdat Marco zo snel praat! 'Skyler deed echt zo van I don't give a fuck' ik grinnikte om de manier hoe hij op de ruzie had gekeken, maar Marco zij niets over dat Katy zijn vriendin was en eigenlijk nog steeds is want hij had het nooit uitgemaakt, of had ik iets gemist?
Toen we eindelijk aankwamen en uit konden stappen vroeg ik me af hoe Marco's moeder er uit zou zien. We lopen over het kronkelige pad naar de voordeur van een klein knus huis waar Chris op de bel drukt, de deur gaat open en er verschijnt een mollige vrouw met bruin golvend haar en lief kijkende groene ogen in de deuropening, daarnaast staat een meisje die ik herken ze zit ook op onze school en lijkt veel op haar moeder met lang bruin golvend haar en groene ogen. 'Jullie zijn dus ook net aangekomen?' Vraagt ze vriendelijk 'anders passen we niet met zen allen in een auto' legt ze uit aan mij 'ik heb Ethan Jay en Megan al opgehaald' na die uitleg steekt ze haar hand uit naar mij ik pak hem aan en zeg 'hallo mevrouw Kane ik ben Skyler Cameron' 'kind!' Roept mevrouw Kane uit als ze de zijkant van mijn hoofd ziet 'wat zie je eruit!' Dan duwen twee identieke slungelige jongens met zwart golvend haar en blauwe ogen haar aan de kant en steken beiden hun hand uit 'ik ben Jay' zegt de een 'en ik ben Ethan' zegt de ander terwijl ik hun handen schud. Daarna steek ik mijn hand uit naar Megan 'Hey ik ben Megan' zegt ze terwijl ze mijn hand schud. 'Kom op allemaal naar binnen!' Hoor ik mevrouw Kane roepen 'ik ga terug naar mijn werk!' Hoor ik Chris nog zeggen.
Iedereen is al op de bank geploft en ik ga naast Marco zitten dan vraagt Jay 'Hey Marc heb je eindelijk' maar hij kan zijn zin niet afmaken 'ze is niet mijn vriendin!' Roept Marco uit ik grinnik omdat Ethan en Jay elkaar aankijken met dezelfde ondeugende grijns. 'Kom Skyler ik laat zien waar je slaapt' zegt Megan terwijl ze op staat, ik knik instemmend en loop achter haar aan met mijn koffer de houten trap op. Ze maakt een deur open waar op staat Megans room met mooi geschilderde letters, we lopen naar binnen en ik zet mijn koffer neer. De kamer is niet groot er staat een bed een stretcher een kast en een stoel met kleren eroverheen gehangen, maar meer past er ook niet in. Ik begin mijn koffer uit te pakken en leg mijn kleren in de la die Megan aangewezen had, ik had niet echt kleren alleen uniformen van het weeshuis en het internaad. 'Ik moet nieuwe kleren hebben' zucht ik. Mevrouw Kane die dat gehoord bleek te hebben zei dat we morgen naar de winkel zouden gaan. Ik was moe maar niet moe genoeg om te slapen ik ging ik de stretcher zitten, Megan was al weer naar beneden gegaan. Ik besluit dan ook naar beneden te gaan maar als ik via de gang naar de trap wil wordt ik tegengehouden door Jay en Ethan.
'Als jij niet Marcs vriendin bent?' 'Waarom ben je dan wel hier maakt Ethan zijn zin af. 'Omdat ik geen zin had om terug te gaan' antwoord ik 'waarheen' vragen ze nu in koor,  'het weeshuis' zij ik en loop een beetje gekwetst weg omdat het weeshuis me doet denken aan nare dingen.
'Ik wilde je niet van streek maken Skyler!' Zegt Jay 'het is goed' antwoord ik en loop naar beneden. 'Zullen we anders een spelletje doen?' Stel ik voor als iedereen vijf minuten later verveeld op de bank zit. 'Ja!' Zegt Jay 'ik weet er een, knap meisje' hij wijst op mij 'knappe jongen' hij wijst op zichzelf 'in die kast' hij wijst op de kast. 'Jay!' Roept Marco boos 'het was een grapje' verontschuldigd Jay zich en geeft me een vette knipoog. Iedereen lacht, 'laten we politie en boefje doen!' Stelt Megan voor 'dat is kinderachtig Megan!' zeggen Marc Ethan en Jay in koor, 'ik vind het goed!' Zeg ik, en door mijn mening gingen we het spelen ook! De tweeling was de politie en als je in de gevangenis zat kon alleen een andere teamspelers je eruit halen door een koprol te doen onder het klimrek door. Je was gevangen als een politie je in het tuinhuisje gooit (met zicht op het klimrek)
Megan Marco en ik verstopten ons in de wilde tuin die eerder waarschijnlijk netjes was geweest, maar omdat alles zo dicht begroeid was kon je je goed verstoppen, Megan werd al snel gevangen genomen door haar broer en ik moest een koprol doen om haar vrij te laten, we renden en ik werd telkens bijna gepakt maar ik was ze telkens te slim af, op een gegeven moment laat Jay me struikelen waardoor de snees in mijn gezicht weer open gaan, het bloed erg. 'Alles oke Skye!' Roept hij bezorgt 'ik steek mijn duim op en krabbel snel op. Ik ren als een speer onder zijn armen door. 'Wat doe je nouw! Schreeuwt Ethan naar Jay. Op een gegeven moment zitten Megan en Marco samen in het tuinhuisje dus roepen ze de hele tijd 'kom op Cameron maak een koprol!' Als ik langs ren. Vijf minuten later zitten Megan en Marco nog in het tuinhuisje en moet ik twee koprollen maken om ze eruit te krijgen, maar omdat Jay en Ethan nu alleen mij hoeven te zoeken moet ik oppassen. Ik zit gehurkt tussen het hoge gras en klim in een boom ik zie Jay en Ethan nog steeds zoeken, ik klim hoger en hoger en ben nu ongeveer twee en een halve meter boven de grond, ik wil verder klimmen maar de tak waarop ik wil gaan leunen breekt af met veel te veel kabaal voor dit spel. De tweeling heeft me gezien, ik spring uit de boom en ren naar het klimrek ik maak een koprol eronderdoor en Marco is vrij. Ik juich maar als ik nog een koprol wil maken voor Megan word ik zo opgetild en in het tuinhuisje gezet. We kijken nu toe hoe Marco een koprol maakt en Megan mag er ook uit. Als Megan een koprol maakt mag ik er ook weer uit en begin te rennen ik kijk achterom en zie dat Jay Megan weer te pakken heeft BAM Marco en ik knallen tegen elkaar op en ik ga onderuit, Marco die bovenop ligt glimlacht naar me staat op en helpt me overeind. Dan horen we mevrouw Kane roepen 'het eten is Klaar!' Dan komt Ethan aanrennen neemt mij op zijn nek en we gaan naar binnen om te eten.

Na het eten merkte mevrouw Kane pas op dat we er niet uitzagen vooral ik niet, er zat modder op mijn kleding en gezicht en takjes in mijn haar. Van mevrouw Kane moesten we allemaal douchen maar ik had geen kleding meer om daarna aan te doen dus kreeg ik een trui van Jay aan die zo groot was dat die mijn voeten haast bedekte. We deden de hele middag nog verschillende spelletjes, ik voelde me erg thuis. Na het avond eten ging ik dan direct naar Megans slaapkamer om even rustig te zitten ik ben moe en had nog steeds de trui van Jay aan, ik ga op mijn krakende stretcher liggen en staar naar het plafond. Mijn ogen worden zwaar en vallen dicht.
'Skyler?' Hoor ik ik schrik wakker 'kom je nog bij ons zitten voor een kop thee en een koekje het is half acht?' Het is Marco hij staat in de deuropening in zijn pyjama. 'Ja ja' zeg ik maar eigenlijk had ik,de vraag amper gehoord, ik loop de overloop op richting de houten trap. Als we beneden zijn zie ik iedereen voor de tv zitten op de grote bank ook Chris blijft slapen. Jay en Ethan maken plek tussen hen in ik ga er zitten. Na enkele minuten krijg ik een kop thee in mijn hand gedrukt en een zelfgebakken chocoladekoekje. Nadat ik dat op heb kijk ik mee met het tv programma het is een misdaadserie die de tweeling zo te merken al eens gezien hebben, telkens als er iemand doodgeschoten word en je het bloederige beeld ziet proberen Jay en Ethan mijn ogen te bedekken, maar ik duw hun handen aan de kant en kijk met grote ogen verder. Ik leg mijn hoofd op mijn schouder en wordt telkens vermoeider dan kan ik het niet meer houden en klappen mijn ogen dicht.

De volgende ochtend word ik om acht uur wakker gemaakt door Megan die zegt 'we gaan zo eten!' Ik die eerst niet weet waar ik ben herinner me alles weer van gister, ik ga naar beneden en loop een tafel vol mensen tegemoet 'zo daar is onze schone slaapster' Zeggen Jay en Ethan tegelijkertijd zoals meestal. Ik ga naast Marco zitten en eet een bolletje met aardbeienjam, en drink een beker thee. Na het ontbijt doe ik kleren aan (een shirt van Megan en een rok van het schooluniform) als ik beneden kom met Megan gaan we direct naar een winkelstraat om kleren en boodschappen te kopen. We kopen shirts en broeken voor mij, zulke dingen had ik in tijden niet aangehad en het zit zo lekker, dat ik het in het pashokje niet uit wil doen. Daarna gingen we met mevrouw Kane mee boodschappen halen, iedereen die haar kende vroegen  'Heeft je dochter bruine ogen in plaats van groen?' Maar dan kwam Megan de hoek omlopen en zagen ze al snel dat ik haar dochter niet was. Na het boodschappen halen ging mevrouw Kane naar de drogisterij maar ik ging een andere winkel in om een cadeau voor Marco te kopen hij werd morgen 14.
Toen we weer terug waren in het huis deden we nog meer spelletjes en Marco's broers en zusje voelden telkens meer als mijn broers en zusje. Het is bijna avond en ik heb net mijn boek uitgelezen. Ik kijk naar mijn cadeautje voor Marco het was een biografie over President Obama zijn grote held en, twee foto's in een lijstje een waar hij met zijn vader op staan en een waar ik met mijn ouders op sta met de tekst you are never alone.

De volgende ochtend word ik vroeg wakker en maak ontbijt als iedereen beneden komt kijken ze verast. Die avond ervoor hadden we al slingers opgehangen en het ziet er gezellig uit, na het eten gaan we met zen allen op de bank zitten en pakt Marco cadeaus uit. Hij krijgt nieuwe sportschoenen van zijn moeder en van Megan, Justin, Jay en Chris een ratje, Marco is super blij en noemt hem Sammy. Als hij die cadeaus heeft gekregen sta ik op om hem te feliciteren 'gefeliciteerd!' En ik geef hem een hand Sammy zit piepend op Marcs schouder en kijkt me met zijn glazige oogjes aan. Dan geef ik Marco mijn cadeau, hij kijkt verbaast maar pakt het wel aan hij scheurt het gifgroene papier eraf en neemt het boek in zijn handen. 'Wow Cameron de biografie van President Obama!' Ik glimlach ik ben blij dat hij het leuk vind. Dan haalt hij het fotolijstje met de foto's en de tekst eruit hij leest wat er op staat en geeft mij onverwachts een knuffel 'mooiste cadeau ever' fluisterde hij en laat me los, Marco laat de foto's zien aan zijn moeder en zijn broers en zus 'mooie tekst' zeggen Ethan en Jay. dan word er aangebeld mevrouw Kane loopt snel naar de voordeur, ik hoor een zware schelle mannenstem de baas van het weeshuis! Ik had nooit aan het weeshuis gemeld dat ik vakantie had gekregen anders kon ik niet met Marco mee. Ik ren snel via de Keuken naar de achterdeur en verstop me in de tuin. 'Wat doet ze?' Hoor ik Chris nog zeggen voordat de deur dichtklapt. Dan hoor ik de deur open en dicht gaan het is de tweeling 'waarom verstop je je?' Vraagt Ethan 'anders moet ik terug naar het weeshuis ik wil niet terug ik wil hier blijven 'wij zijn ook zo gezellig' antwoord Jay met een grijns. Dan hoor ik de deur weer open gaan 'Skyler kom je? de baas van jouw weeshuis is hier' ik weet dat ik wel moet komen en sta op en loop weer naar binnen. 'Jij gaat met ons mee mevrouw Cameron!' Zegt meneer Baker de baas van het weeshuis 'mevrouw Kane schrikt hier zo te zien van en protesteert 'ze logeert bij ons!' Maar de twee mannen naast hem stappen al op me af, ik maak een schijnbeweging naar ze waarvan ze schrikken, in mijn ooghoek zie ik de tweeling grinniken. 'Kom op zeg! Ze kan niets doen!' Roept meneer Baker uit en de mannen grijpen me vast en knijpen hard in mijn bovenramen. Dan sleuren ze me mee de auto in 'fijne verjaardag Marc!' Kan ik nog roepen en dan start de chauffeur de auto.