Im a Robot ~ With a personality (NL)

5. Is mijn geheim veilig?

Nieuw deel :) veel leesplezier

Alles is zwart ik hoor het gespetter van het water en geknetter en gesis uit mijn pols, het water voelt koud en onbekend. Ik voel dat ik uit het water getild word en we lopen een heel stuk. Mijn haar plakt aan mijn gezicht en mijn kleding is doorweekt, ik word op iets gelegd wat voelt als een matras.Ik wil mijn ogen open doen maar ik krijg er geen enkele beweging in, ik wil me bewegen maar het enige wat ik kan is het wiebelen van vingers. Ik probeer te bedenken wat er is gebeurt maar kan me niets herinneren van het afgelopen uur. Dan kijk ik ik maak mijn ogen open en zie dat ik in een bezemkast zit Martin staat voor me.
'Huh?! Waar ben ik?' Ik kijk Martin aan hij zegt alleen 'kom mee'  ik loop achter hem aan ook al vertrouw ik hem niet. Waarom ben ik nat zal de eerste vraag zijn die ik zou stellen als we stoppen met lopen. Martin kijkt of ik nog achter hem aan loop en loopt dan verder. Als hij eindelijk stopt met lopen en midden in de leerlingenkamer staat zeg ik 'wat is er aan de hand? Waarom ben ik nat?' 'Je viel achterover' zei Martin droog 'ik haalde je uit het water, je was bewusteloos' toen besefte ik wat hij gedaan had hij had me gered van de dood! Hij is niet slecht! 'Dankjewel Martin hoe kan ik je bedanken?' Martin glimlachte dat was de eerste keer dat ik hem dat zag doen, als hij lachte was hij een stuk knapper en in zijn zwarte ogen was niet alleen leegte te zien maar blijdschap! 'Ik weet wel iets' zegt hij terwijl hij naar me toe buigt van dicht bij lijkt hij  op zo'n knappe vampier uit films. Hij pakt mijn gezicht vast en trekt die naar de zijne toe, en voor ik het wist drukte hij dwingend en ruw zijn lippen op de mijne! Hij liet mijn hoofd los en sloeg zijn armen om me heen, ik wou me lostrekken maar het was al te laat we stonden  te zoenen. Ondertussen merkte ik niet dat Drake en Marco net de ruimte binnenkwamen Marco liet het boek wat hij in zijn hand had vallen en liep weg gevolgd door Drake. Martin liet me los en keek naar me, hij grijnsde en probeert me nog een keer te kussen ik duw hem weg en pakeer mijn vuist net onder zijn oog, ik zie dat hij pijn lijd maar toch knipoogt hij en loopt hij weg.
Ik bleef daar staan wat was er zonet gebeurt?  Ik liep snel naar mijn slaapzaal en kom Emma tegen die ook alles gezien had! 'Ben je wel lekker?' 'Nee eigenlijk voel ik me beroert' antwoordde ik 'ja kan ik me voorstellen je zoende net met Martin Wasson!' 'Ik wilde het niet oke!' We liepen verder de trappen op naar verdieping acht op de trappen zag ik kinderen die de trap aan het poetsen waren met hun tandenborstel. Emma zag het waarschijnlijk ook en dacht aan precies hetzelfde als ik! 'Skye! Je moet terug het strafhok in! Het is 5 uur!' 5 uur al Hoelang was ik bewusteloos geweest! Ik rende naar beneden en struikelde bijna over de schrobbende kinderen heen. Ik moest Marco vinden hij had ten slotte de sleutels! Ik zocht overal maar hij was nergens te bekennen ik kijk om me heen en zie Drake uit de bieb komen ik storm op hem af. 'Drake! Waar is Marco ik moet weer terug het strafhok in' dat laatste fluisterde ik en Drake zegt dat hij Marco niet gezien had en liep weer door als hij langs me heen loopt duwt hij me opzij terwijl hij er makkelijk langs kon. Het was inmiddels 10 voor half 6 en om half zes eet iedereen altijd. Ik rende naar buiten dit was mijn laatste kans om Marco te vinden 'MARC' schreeuwde ik in het rond. Daar zat hij op de fontein rand waar ik ook had gezeten ik ren naar hem toe. 'Marc je moet me helpen!' Ik ben wanhopig en dat laat ik ook heel erg merken 'vraag Wasson maar!' 'Nee jij bent de enige die me kan helpen!' Maar Marco negeert mijn vraag en gaat voor me staan 'Eerst verraad hij je en daarna kus je hem! Drake had gelijk ik snap niets van meisjes!' 'Jij hebt de sleutel Marco!' Zei ik maar toen luidde er een luidspreker ALLE STUDENTEN NAAR DE GROTE ZAAL KOMEN VOOR HET AVOND ETEN! 'Ik moet gaan Cameron' hij loopt weg Waarom doet hij zo gemeen tegen me hij weet best dat ik anders nog een zwaardere straf krijg als ik niet op tijd terug in het strafhok ben. 'Marc!' Roep ik hem na Marco stopt met lopen en draait zijn hoofd naar mij 'alsjeblieft' zeg ik bijna onhoorbaar voor mezelf en al helemaal voor hem! Hij draait zich om en loopt weg. Ik buig mijn hoofd en ga zitten op de rand van de fontein die oppeens stopt met water spuwen. Er lopen tranen uit mijn ogen ik weet echter niet waarom, dan komt Emma aanlopen met een boek in naar handen de zon staat laag maar toch is het warm een zachte windvlaag gaat door haar haren.
'Skyler?' Haar stem doorbrak de stilte, maar toen kwam ze met een hele andere vraag dan ik me had voorgesteld 'Wil je me vertellen waarom je dat ding in je pols heb?' Ze wijst op mijn "zwakke plek" 'Skyler het klinkt misschien raar als ik het fout heb maar' 'ja ik ben een robot' ga ik er doorheen tussendoor had ik haar gedachten gelezen om goed te kunnen antwoorden op een lastige vraag. Maar nu was het beter om eerlijk te zijn. 'Hoe?' Stottert Emma 'hoe ik dat weet? Ik ben een robot' ze kijkt me met open mond aan 'Vertel het niet door alsjeblieft!' Val ik uit. Emma die hiervan schrok knikt snel 'je bent mijn vriendin' Ik vertelde Emma over alles wat er was gebeurt toen ik verongelukte alles wat er in het weeshuis afspeelde alles wat me dwars zat! Emma begreep het min of meer en na de uitleg zij ze 'dus? Je bent half mens half robot?' Ik knikte langzaam zo had ik er nooit naar gekeken 'cool!' Zei ze opgewekt dit boek is van jouw toch? 'Ja' zei ik lachend door het plotseling wisselen van onderwerp. Ik blader door het boek en er valt een sleutel uit! 'De sleutel van het strafhok!' Slaakt Emma een gil van blijdschap! 'Het is 5 voor als je snel bent kan je het halen' dus ik ren als een speer naar binnen alle strafhokken langs tot hokje 18, en ga erin zitten deur op slot! Dan hoor ik geklik en mijn deur gaat weer open snel verstop ik de sleutel achter mijn kleding, 'zo zo juffrouw Cameron was het leuk?' Vroeg Bruce  met een gemene grijns ik liep snel langs hem heen.