Im a Robot ~ With a personality (NL)

13. 8 jaar later

Het filmpje hierboven nog niet bekijken! Afspelen en uitzetten wanneer ik het aangeef :)
8 jaar later Skyler is nu 22....

Jouw geloof was sterk maar je had bewijs nodig
Haar schoonheid en het maanlicht brachten je ten val
Er is een vlammend licht in elk woord, het maakt niet uit welke je hoort.
Ik heb jouw vlag op de marmeren boog gezien
Voor mij is alles wat ik ooit van liefde geleerd schijn te hebben
Hoe ik iemand neer moet schieten die eerder zijn wapen trok
Ik deed mijn best het was niet veel

Ik schrik wakker uit mijn droom, maak mijn ogen open en til mijn hoofd op, daar lig ik dan op een matras op de grond, in een oud huis in een sloppenwijk. Alweer diezelfde droom met dat liedje! Het is in de middag en de wind is hard en stormerig Maar ik begrijp nu waar het over gaat "jouw geloof was sterk maar je had bewijs nodig" Gaat over ikzelf omdat ik altijd overal bewijs voor wil hebben om iets te kunnen geloven, net zoals Drake die zei dat Marc mij leuk vondt toen ik hem niet geloofde, maar de kus was het bewijs.. "Er is een vlammend licht in elk woord het maakt niet uit welke je hoort" gaat over Marc toen hij zei dat hij van me hield, dat was ook de laatste keer dat ik zijn stem hoorde. "Hoe ik iemand neer moet schieten die eerder zijn wapen trok!" Hoe Martin mij in het water duwt en me redt, maar ik gaf hem daarna een klap... "Ik deed mijn best het was niet veel" dit was gewoon een tip van mijn ouders voor mij, je moet altijd bijna alles geven wat je hebt als je iets wilt bereiken, maar niet alles want straks verlies je je doel uit het oog... Ik weet niet hoe laat het is, het kan niet lang meer duren voor de avond , ik sta op en loop naar een kastje. Ik trek het open en haal er een stukje oud brood uit dit is mijn "avondeten" mijn maag rammelt van de honger we hebben in de sloppenwijken maar weinig, net als ik op mijn oude stoffige gifgroene bank wil gaan zitten om mijn brood op te eten komt er een man naar me toe rennen, 'Skyler Skyler!' Hijgt hij het is John een man uit de sloppenwijk, de enige man die me een beetje opvrolijkt als ik down ben de man die me heeft opgevangen toen ik net (8 jaar geleden) aan kwam lopen, de enige volwassene die het niet erg vindt dat ik een robot ben of ja een halfrobot. 'Het is Anny ze moet eten hebben anders gaat ze dood, heb jij iets? Vraagt hij hoopvol Anny is zijn dochter en het enige wat hij nog heeft van zijn vrouw Rowana, zei overleed bij haar geboorte, ik strek mijn hand met het stukje brood erin uit en mijn maag knort luid, 'nee dat is van jouw!' Ik duw het in zijn handen 'kom op ga!' Ik duw hem richting de deur dat eigenlijk een opening in de muur is, 'je bent de beste Skyler!' En hij rent hard naar de overkant waar zijn huisje is en waar waarschijnlijk Anny is. Ik plof weer neer op de bank, net iets te hard en het stof vliegt alle kanten uit ik hoest. Mijn oog valt op een papier die op mijn bed licht, hetzelfde papier had John me gegeven op nadat hij me had opgevangen en ik hem had verteld over Marco en familie Kane, ik pak hem en lees hem.

Lieve lieve Skyler
Het is een week geleden dat jij hier kwam en ik wil dat je weet dat je me alles kunt vertellen wat je dwars zit, dat heb je al grotendeels gedaan en ik zweer plechtig dat ik die informatie nooit zal delen, met wie dan ook waar dan ook.... je hebt echt een goed hart, en willen je graag helpen onderduiken voor je verleden totdat het tijd is om tevoorschijn te komen. Vergeet niet dat op een dag alles goed zou komen...

Er valt een traan op het papiertje met een slordig handschrift snel droog ik het met mijn mouw voordat de inkt uitloopt, het was een mooie brief geruststellend ook maar 8 jaar later wordt ik nog steeds gezocht door de CIA en in het weeshuis ben ik ook voorgoed verdwenen, mijn problemen kunnen niet opgelost worden, want ze zijn onmenselijk groot! Maar jij bent nog altijd net zo menselijk als ik! Gaat de stem van Marc door mijn hooft, nee! Marc is verleden tijd en ik bonk met mijn hooft tegen de muur, totdat ik besef dat de rottende planken dit niet aankunnen en val neer op mijn matras. Het is koud veel te koud het is al winter had John gezegd maar ik had er niets van gemerkt tot nu toe, de sjaal muts plus wollen trui die de vrouw van John Rowana gemaakt had deed ik aan en loop de deur uit, ik loop de sloppenwijk uit en loop een dorp in dat Harvestfield heet, ik ben hier eigenlijk nooit maar vandaag lijkt het me een goed moment even uit de sloppenwijk te zijn.