Im a Robot ~ With a personality (NL)

1#Aan je straf ontsnappen ~ Katy

Katy is 14 jaar oud hier, ze loopt weg van het internaad en komt twee verkeerde personen tegen, nouw voor haar dan
//Katy POV\\
Alweer moet ik een weekend strafwerk schrijven, bij de oude straffen hoefde je tenminste niets te doen, behalve als je de grond moest schrobben dan.. Ik zit op bed en kijk naar het lege bed waar eerst Skyler Cameron in sliep, maar nu is ze weg en om wat voor reden, ze is geen mens ze is geen robot ze is het allebei! Niemand had dit verwacht, maar ik wist vanaf het begin al dat ze anders was, niemand geloofde de, ze stal mijn vriendje en ik kon geen andere krijgen omdat de andere jongens haar ook leuk vonden, ze heeft mijn leven verpest, maar gelukkig is ze weg, op de vlucht voor de CIA, ik grijns ze zal nooit aan die mensen ontkomen.

'Wat zit je nu te kijken dan!' zegt Emma boos,'jij bent een van de redenen dat Skyler dood had kunnen zijn!'

'Waar heb je het over!' ik sta op en kijk haar met een valse blik aan.

'Dat weet je best!' Zegt ze, daarna loopt ze weg en smijt ze de deur hard dicht. Ik blijf grijnzend achter en ga op mijn bed liggen muziek luisteren op mijn mobiel, na een uurtje klinken de luidsprekers, 'Katy Kendal, melden bij de directeur' ik kijk om me heen, er is niemand op de kamer, ik maak zo snel als ik kan het raam open en klim eruit net zoals Cameron dat geflikt had, de poort staat open en ik ren de straat op, het is al donker want we zitten in de wintertijd. Sorry maar ik had echt geen zin om nog meer strafregels te moeten schrijven, en dit vond ik de beste oplossing. Ik steek over op het kruispunt recht voor het gebouw waar ik pas uit ben gekomen. Ik loop langs een eng huis en hoor opeens een stem, of zijn het er twee?

'Pssssst!'

'Kateejeee?'

'Is daar iemand?' Vraag ik geschrokken

'Neeh er is niemand!' zegt een van de twee nu spottend maar droogjes.

'Oke kom tevoorschijn!' ik begin bang te worden, en wil dat deze grap ophoud

Twee identieke jongens die ik herken als de broers van Emma springen uit de bosjes, van schrik val ik naar achter, ze lachen en geven elkaar een high five.

'Wat doe jij hier?' vraagt de een ondeugend

'Hoor jij niet in het internaad te zijn?'

'Dat klopt dus ik ga nu terug' vlug draai ik me om en loop terug naar het internaad om me te melden bij de directeur.....

Ik hoop dat jullie het bijverhaaltje een beetje leuk vonden, wil je over iemand anders iets lezen? Meld het even in de reacties en vertel gelijk even waarover!