Im a Robot ~ With a personality (NL)

12. Hoofdoperatie

//Emma POV\\
Ik sta voor het huis van Marco, hier moeten ze wel zijn ze hebben Skyler meegenomen de helikopter in en hebben haar afgevoerd naar weet ik veel waar. Ik loop naar binnen de deur is gewoon open, ik kijk op het raam waaruit je de tuin kan zien, er staat een zwarte helikopter bingo, dat is hem. Dan hoor ik mensen binnenkomen, snel duik ik onder de keukentafel. Er komt een vrouw en twee mannen de kamer binnen ze lopen naar de trap en tillen de eerste vier traptreden omhoog, het is een luik! Als ze binnen zijn wacht ik even en loop ik naar de trap. Ik maak het luik langzaam op een kiertje open zodat ik naar binnen kan kijken, er is niets te zien dus ga ik het luik in, als het luik dichtklapt met een harde dreun lijkt mijn hart stil te staan. Had iemand het gehoord, als ik niets hoor sluip ik verder. Ik zie niets het is pikkedonker ik probeer met mijn handen te voelen waar ik loop, dan hoog ik twee deuren die open geschoven worden, het is een kleine cabine, ik ga erin staan en het kamertje schiet naar beneden ik sta in een lift.
Als ik beneden ben klappen de schuifdeuren open en ik sta in een supergrote ruimte met allemaal felle schermen met plaatjes van de wereld erop, overal staan computers en knopjes. Ik loop verder en en zie een tafel op de tafel ligt 'SKYLER!' Schreeuw ik, allemaal mensen komen op me afgerend en twee ervan springen op me pakken me bij de armen en hijsen me weer omhoog zodat ik weer kan staan maar laten me niet los. Het is de tweeling, ze duwen me een hokje in met een groot raam waar je doorheen kan kijken. 'Laat me eruit!' Schreeuw ik 'straks' antwoord Ethan. Ik kijk rond in het kamertje en schrik me een ongeluk als Marco opeens in de hoek zit. 'Marco?' 'Ze was bijna dood hé?' zegt hij op een toon die niet blij en vrolijk klinkt als normaal eerder ongelukkig en depressief, 'het allemaal mijn schuld!' 'Marco jij wist niet wat er aan de hand was! Je kon het niet weten!' Hij kijkt me aan en de twinkeling die hij anders in zijn ogen heeft is weg, en zijn haar zit alsof hij net uit bed komt, 'ja weet ik, het is alleen' 'wat?' Ga ik er tussen. Marco zucht 'het is alleen ik ben nog nooit zo verliefd geweest op een meisje, en dan blijkt ze een robot te zijn!' 'Ohww Marco je weet dat ze geen hele robot is hé! Het grootste deel zelfs mens!' Marco's gezicht klaart een beetje op maar als ik vraag wat ze met haar gaan doen buigt hij zijn hooft weer en zegt 'ik weet het niet, maar ik vrees het ergste' hij had waarschijnlijk de radio ook gehoord officieel moet Skyler vernietigd worden. 'Dat gaan ze niet doen!' Marco die ondertussen naar het raam gelopen is en naar Skyler op de tafel kijkt 'nouw als ik het zo bekijk doen ze het wel!' Ik schiet naar voren en weet wat Marc bedoelt, ze gaan allemaal om Skyler heen staan en beginnen een soort operatie in haar hoofd. Skyler krijst en gilt het uit van de pijn 'NEEE!' Schreeuwt Marc 'MAAK HAAR NIET DOOD' 'Hij kijkt mij aan en zegt 'we moeten de deur intrappen'. 'Wat hoezo!?' 'Ik moet Skyler helpen' 'dat kan niet Marco!' En dat weet hij zelf heel goed. 'Dan doe ik het alleen!' En Marco begint met zijn schouder tegen de deur te beuken, ik probeer hem tegen te houden omdat hij alleen zichzelf ermee pijn doet en dus niets bereikt. 'Ik moet haar helpen' hijgt hij met een rood hooft van inspanning, hij beukt tegen de deur en tegen het glas maar als hij erachter komt dat het niets helpt gaat hij moedeloos op de grond zitten met zijn gezicht begraven in zijn handen. Ik krijg medelijden met hem, we zijn tenslotte vrienden, ik moet hem helpen! 'Oke!' Zeg ik vastbesloten 'de deur intrappen dan maar?' Marc kijkt op en gaat snel staan 'ik tel af 3....2.....1' kabaaam de deur vlieg uit de opening en iedereen kijkt verschrikt onze kant op, Skyler is gestopt met gillen en het is ongewoon stil in de kamer. 'Jullie mogen haar niets aan doen!' Schreeuwt hij tegen Chris en de man die erbij staat, 'we moeten wel! Dit is onze opdracht' zegt Chris tegen zijn jongere broer alsof hij uitlegt hoe je een pizza moet snijden. 'Mijn opdracht' en hij krijgt een twinkeling in zijn ogen 'En jij! Waar was je al die tijd PAP Megan en ik dachten dat je dood was!' 'Wees blij dat je vader niet dood is!' Gaat mevrouw Kane erdoor. 'Skyler moet vernietigd worden, sorry jongen!' 'Vernietigd? Hoor ik twee stemmen tegelijk 'ik dacht dat we haar weer normaal gingen maken!' Schreeuwen Ethan en Jay uit. 'Onze taak is om haar te vernietigen' zegt de onbekende vrouw 'we kunnen haar misschien ook ombouwen tot een normaal mens!' Zegt meneer Kane 'Papp!' Schreeuwt Chris nu 'onze opdracht is!' 'Waar is ze?!!' Schreeuwt Marc, iedereen kijkt naar de tafel waar zonet nog Skyler lag. Iedereen rent door elkaar om haar te vinden Marc en ik Kijken elkaar aan, waar kan ze zijn

//Skyler POV\\
Ik moet hier weg ze willen me allemaal dood, tranen stromen over mijn wangen. 'Skyler!' Hoor ik achter me, ik begin te rennen en struikel bijna over mijn voeten 'Skyler wacht!' Het is Marco ik wil hem niet horen ik wil hem niet zien 'ik hou van je!' Schreeuwt hij op het moment dat ik val het had geregend en ik zit onder de modder, Marc steekt zijn hand uit en als ik hem pak trekt hij me overeind. 'Ik hou van je' zegt hij nog een keer en hij buigt naar me toe 'maar ik ben een robot, vindt je dat niet erg?' 'Je bent net zo menselijk als ik' antwoord Marc en hij drukt zijn lippen op de mijne net zoals hij dat drie weken geleden had gedaan BAAM. Een kogel raakt me in mijn bovenarm 'niet schieten straks raak je Marco en je moet haar niet vermoorden!' Hoor ik meneer Kane nog schreeuwen ik ben al een stuk verder en hoor weer BAMM BAMM BAM ze zijn op me aan het schieten, ik druk mijn hand tegen de plek waar ik geraakt ben zodat er niet nog meer bloed uitloopt. Ik ren en ren en kijk nog een keer achterom ik zie Marc staan en besef dat het misschien wel de laatste keer zou zijn....

Volgende hoofdstuk = 8 jaar later...