Im a Robot ~ With a personality (NL)

3.BETRAPT

'Ik weet echt niet meer wat te doen Kane!' Het was al bijna avond en we zaten al uren in de stoffige bezemkast 'Eaton zal ons er toch wel uit laten zo?'Deze vraag had ik al duizend keer gesteld en wist het antwoord al,'Ik ben bang van niet ik ken Drake' antwoord Marco telkens. Ik plof neer op de koude grond en bekijk mijn energie meter op mijn horloge, de meter was geel/oranje als die op rood staat dan kan ik niets meer. Ik dacht aan het weeshuis en daarna aan mijn oude huis, 'wat als mijn ouders nooit gestorven waren?' Dacht ik hard op, Marco kijkt op uit blijkbaar ook een diepzinnige gedachte en zegt 'dan had ik jouw nooit ontmoet' 'maar dan had ik met kerst wel cadeaus gehad' glimlachte

/FLASHBACK\
'Kijk tante Marga!' 'Dat is een groot cadeau Sky' ik ben op dat moment 5 jaar en laat een groot kerstcadeau zien aan mijn moeders vriendin Marga 'Skyler Skyler het cadeau is voor jouw!' 'Jaaa mag ik het open maken alsjeblieft?' Ik kijk mijn vader met een pruillipje aan 'oké dan' Ik scheur het papier van het cadeau 'het is een fiets een fiets!' Krijs ik van geluk 'het is een fiets een blauwe prinsessen fiets'! 'we gaan er morgen op oefenen Sky liefje?' Ik was al op weg naar buiten, wankelend op twee zijwieltjes ik reed het pad af de weg op wij woonden op dat moment op een steile heuvel. Ik cirkelde rondjes en reed telkens van de ene kant naar de andere kant van de stoep mijn vader die achter mij aan had gerend schreeuwde 'Skyler kom potverdorie van de weg af dat is gevaarlijk!' Ik gehoorzaamde meteen en reed weer terug naar mijn vader 'sorry papa' hij knielde naast mij neer op de stoep en zei : ik ben al blij dat je veilig bent het kan heel gevaarlijk zijn op de weg' hij glimlachte naar mij ik lachte ondeugend 'kom we gaan naar binnen mama en tante Marga wachten op ons, misschien heb je nog wel cadeaus onder de boom!' Ik knikte instemmend en mijn vader loopt richting het huis, net als ik mijn voeten weer op de trappers zet en wil trappen maakt mijn achterwiel een rare slag ik sta met mijn voorwiel in de richting waar de steile heuvel afloopt en rol heel langzaam vooruit. Ik probeer mijn voeten op de grond te zetten maar mijn benen zijn te kort, ik begin nu echt harder te rollen. Ik roep nog 'papaaa' terwijl ik steeds sneller naar beneden suis mijn vader draait zich om en ziet me de heuvel afrollen de diepte in. Ik kijk achterom en zie mijn vader rennen hij komt telkens dichterbij maar als hij bijna een meter afstand is valt hij 'neee paapaaaa' krijs ik van angst alle vreugde die ik net had door mijn nieuwe fiets was totaal verdwenen. Dan kijk ik weer vooruit en zie een druk kruispunt steeds dichterbij komen, ik probeer te sturen maar het werkt niet ik ben totaal de controle kwijt! Mijn vader die weer opgekrabbeld blijkt te zijn holt weer achter mij aan maar het is te laat. Ik storm het kruispunt op, een van mijn zijwieltjes breekt af ik val midden op het kruispunt 'SKYLEEER' hoor ik nog iemand roepen ik voel een stekende pijn aan mijn hoofd ik voel eraan, maar als ik mijn hand terugtrek is die helemaal rood dan gaat het heel snel alles lijkt in slowmotion te gaan.....
Er komt een grote gifgroene auto aanrijden met een hoge snelheid ik kijk recht in de ogen van de bestuurder hij kijkt naar mij, maar het is te laat om uit te wijken of te remmen. Het enige wat ik nog hoor voor de harde klap is het en roepen van mijn vader! Dan voel ik de klap een stekende pijn en dan helemaal niks meer alles word zwart......

/END FLASCHBACK\
Ik schrik op uit mijn dagdroom, Marco kijkt me angstig aan had ik het uitgeschreeuwd? 'Alles oké Cameron je schreeuwde maar leek het niet in de gaten te hebben' 'Ik-ik' stotter ik 'ik moet nu wel vertellen waarom!' 'Rustig Cameron leg het uit' hoe Marco tegen me praatte gaf een troostend gevoel. 'Nauw 'begon ik' maar dan mag je het niet doorvertellen ik wil niet dat iedereen dit weet...' Marco knikte 'als jij mijn geheim niet doorverteld doe ik dat van jouw ook niet'  'oké het zit zo 'begon ik 'toen ik vijf was kreeg ik een ongeluk met een auto' Marco kijkt me medelevend aan 'maar dat is verschrikkelijk!' 'En ik dacht er zo net weer aan?' 'Oh dat is vervelend voor je' 'het ongeluk gebeurde voor het weeshuis als ik uit het raam keek zag ik dat kruispunt!' Ging ik door 'ik ging kapot van binnen! Ik werd gek in mijn hoofd! En het deed me denken aan mijn gestorven ouders. Toen stuurden ze me naar dit internaat... en ja ik ben ook blij dat ik jouw ontmoet heb' Hij kijkt me aan heel lang een beetje te lang zelfs, ik glimlachte en keek naar hem. Dit was de eerste keer dat ik goed naar hem keek, hij heeft Zwart  haar en wat het meest opviel een groen en een blauw oog die met een schittering in mijn ogen kijken. Maar dan maak ik mijn gedachte los en besef me dat we nog steeds opgesloten zitten!