Please Stay...Until [Completed]

So

သိပ္​​ေပ်ာ္​ရပါတယ္​ ခ်စ္​ရသူရဲ႕ အမွတ္​တရ​ေတြ။
ျမတ္​ႏိုးရပါတယ္​ အႏွီလူသားရဲ႕ ခ်စ္​ျခင္​း။
​ေသဆံုးတဲ့အခ်ိန္​ထိ သယ္​ပိုးသြားခ်င္​တဲ့
အမွတ္​တရ​ေတြဆိုတာ မ်ားမ်ားစားစား​ေတာ့ ဘယ္​႐ွိမလဲ?
ဒါ​ေပမယ္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ သူ႔​ေၾကာင္​့ရတဲ့ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈ​ေတြကို ထုပ္​ပိုးသိမ္​းဆည္​းစရာ ႐ွိ​ေသးလို႔ ​ေတာ္​ပါ​ေသးတယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​သာ ​ေလာကႀကီးက ထြက္​ခြာသြားခဲ့ရင္​ အရင္​လို သူတစ္​​ေယာက္​ထဲ ​ေအးစက္​​ေနမွာကို စိုးရိမ္​လိုက္​တာ။
ကြၽန္​​ေတာ္​​ေၾကာင္​့ က်လာမယ္​့ သူ႔မ်က္​ရည္​​ေတြကိုလည္​း ႏွ​ေျမာတယ္​။
သူမ်က္​ရည္​​ေတြက်သြား​ေပမယ္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ျပန္​မလာႏိုင္​မွာကို ပိုၿပီိး ​ေၾကာက္​တာပါ။
ဒီခရီးလမ္​းက ခက္​ခဲတယ္​။ အ​ေမွာင္​ထုထဲမွာ
တစ္​​ေယာက္​ထဲရယ္​။ မ်က္​စိတစ္​ဆံုးက အလင္​းတစ္​စက္​က အရာအားလံုးနဲ႔ ​ေ၀းကြာျခင္​းအတိ။ သူနဲ႔မနီးစပ္​ႏိုင္​တဲ့ ခရီး။
အသြား႐ွိၿပီး အျပန္​မ႐ွိတဲ့ ခရီးကို လမ္​းမွားၿပီး ​ေရာက္​ခဲ့ၿပီ။

​ေထြးဖက္​ထား​ေပမယ္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​ မလံုျခံဳ​ေတာ့ဘူး။ သူ႔​ေႏြး​ေထြးမႈ​ေတြ ရ​ေန​ေသး ​ေပမယ္​့ ဆက္​လက္​ၿပီး ​ေအးခဲ​ေနတုန္​း။
တစ္​ခ်ိန္​က ခ်စ္​ခဲ့​ေပးတာ​ေတြအတြက္​ ​ေက်းဇူးတင္​​ေနရံုမွအပ လုပ္​စရာမ႐ွိ​ေတာ့ဘူး။
ဒဏ္​ရာ​ေတြနဲ႔ မနာက်င္​ဖို႔ ဆု​ေတာင္​း​ေနရတာလဲ ​ေမာၿပီ။ ကြၽန္​​ေတာ္​သာ သူ႔အနားမ႐ွိ​ေတာ့ရင္​...။

အခ်ိန္​​ေတြၾကာလာ​ေလ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေရာဂါအ​ေျခအ​ေနက ဆိုးသထက္​ဆိုး​ေပါ့။ အခု ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေဆးရံုမွာ။
သူနဲ႔မ​ေတြ႕ရ​ေတာ့တာ တစ္​ပတ္​​ေတာင္​႐ွိၿပီ။
Joon hyung အကူအညီနဲ႔ ​ေဆးရံုတက္​​ေနတာ။ သူ႔ကို​ေတာ့ ဘူဆန္​ ခနျပန္​မယ္​ဆိုၿပီး ညာထားတယ္​။
​ေနာက္​ဆံုးအဆင္​့နဲ႔ ကြၽန္​​ေတာ္​က ​ေသလူပါပဲ။
အသက္​႐ွင္​​ေနလ်က္​နဲ႔ ​ေသ​ေနတဲ့လူ။
​ေရာဂါအ​ေၾကာင္​းစသိကတည္​းက ​ေရးလာလိုက္​တဲ့ ဒိုင္​ယာရီစာအုပ္​​ေလး​ေတာင္​
ကုန္​​ေတာ့မယ္​။ ခပ္​ပါးပါး​ေလးပဲ က်န္​တယ္​။