Marrying Mr. Cold-heart [Completed]

Chapter 55

i dedicate this to you. 

***********

Blake’s Pov

“Huwag tumigil ka na!”hindi ko na maatim na makita at marinig  ang asawa kong umiiyak. That bastard is kissing her neck! Gusto ko siyang patayin! Dapat talaga pinakulong ko na siya. Punyeta. Kahit anong pagpupumiglas ko hindi ako makawala, hindi ko na rin mapigilan ang luha ko. I hate this feeling, hindi ko man lang magawa protektahan ang asawa ko. napakawla kong kwenta.

 

“T-tama na please ma…maawa ka n-naman oh” pagmamakaawa ng asawa ko.

“TAMA NA!!!!!!! nakikiusap ako Ranny ti…tigilan mo na to. G-gagawin ko lahat p-pakawalan mo lang ang a-asawa ko” ngunit kahit anong sigaw ang gawin ko hindi pa rin sila tumitigil. Habang hinahalik halikan ang asawa ko nagtatawanan lang ang iba ko. I cant hold this, gugustuhin kong patayin na lang kaming dalawa kaysa ang pahirapan si Mariez. Gagahasain na ang asawa ko nang wala man lang akong magawa.

“t-tama na please” lumuhod ako. “nagmamakaawa ako, h’wag tama na. h‘wag niyong gawin sa asawa ko to”

 

“ang galing mong magkaawa para sa kanya ah, eh nung nagmakaawa ang mama ko sayo Blake?”

 

“Ranny, pi-pinaintindi ko l-lang na hindi pwedeng maging kami at imposible talagang maging kami ng a-anak niya, ng kapatid mo. Si… si Rina. Nagpapakatotoo l-lang ako. Mas lalo syang ma-masasaktan kung ipagpapatuloy pa namin ang relasyon naming da-dalawa. Wala anaman atalagang kami eh. Nagpumilit siya. Hindi ko gusting saktan siya Ranny Please. I never hurt her. Hindi ko sinadya. Kaya please? Pl-Please tigilan mo na t-to?”

 

“ipinaintindi? hen ipapaintindi ko din sayo Blake ito ang gusto kong mangyari. Hindi ka sasaya, kayo!”

 

“ikaw! ikaw ang hindi sasaya! Punyeta ka!”

 

“Ang tapang! Sumusuko ka agd Blake. hindi mo ba matagalang magmakaawa ha?”

 

“naisip ko lag kasi. Bakit ako magmamakaawa sayo wala ka nga palang puso. Ikaw ang hindi sasaya Ranny. Papatayin kita!”

 

“lets see Blake. hahaha!!! Hanggang saan kaya kakayanin ng bituka mo ang makikita mo?” sinenyasan niya ng lalaking may hawak kay Mariez

 

“H’waggg!!!!!!!!” narinig ko na lamang ang asawa kong nagsusumigaw and it hit, my wife is almost naked. It hurts me, my heart broke into pieces, I cant even save her. Anong klaseng asawa ako? magagahasa na ang asawa ko wala pa rin akong magawa. Hindi man lang ako makatagal sa pagmamakawa? Pero alam kong awal rin namang magagawa eh. Anag kailanagn kong gawin ay ibuhos ang lahat ng lakas ko. kailangan kong lumaban. Hindi dapat ako mahina. Para sa asawa ko kailangan kong maging matapang.

“H’wag, h’wag! Pl-please?” nakaluhod na sya at nagmamakaawa but that guy is forcing her. He slapped her so hard and kissed her neck again. Ayoko na,, hindi ko na to kaya, ayoko na!

“AAAAARRRRGGGGG! PUTANGINA NIYO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” {sorry for the word} susugod na sana ako pero naunahan ako ng taong di ko inaasahan. Narinig ko na lang sa bibig ng asawa ko ang salitang

“B-batman”

Nakita kong may nagdaratingang pulis. Hindi ako makagalaw, pakiramdam ko namanhid ako. buhat buhat ng lalaking iyon ngayon si Mariez. Siya na naman, wala ba talaga akong kwenta? At Ba-batman? Batman ang tawag niya? Ibig sabihin siya ang superhero ng asawa ko. siya ang ineexpect ng asawa kong magliligtas sa kanya. Wala man alang akong nagawa! Hinayaan ko siya sa kamay ng iba. Napakawalang kwenta ko talaga putangina!

“Bitiwan niyo ako ano ba? Ano ba bitiwan niyo ako? ano ba? Arrggg! Ayoko sa inyo!!!!!!” naghehysterical na si Ranny.

Sinusundan ko lang sila sa paglalakad. Hindi ako makapagconcentarte, pakiramdam ko nakalutang lang ako. hindi ko magawng manlaban at agawin siya sa lalaking iyon. Parang nawalan ako ng karapatan. I should have move earlier hin..hindi sana ganito.

Kahit hanggang sa makarating kami sa ospital, para lang akong buntot. Ni hindi ako makalapit sa doktor kung kamusta na ba ang asawa ko.

Naghintay ako ng ilang oras hanggang sa magising si Mariez. Nakaupo lang ako sa labas, nasa loob kasi ang lalaking iyon. Parang siya ang asawa.

Dumating rin sina manang at Kristine, hindi ko sila makausap, nahihiya ako. wala akong mukhang maihaharap sa kanila.

Nakarinig na lang ako ng pag-uusap sa loob hanggang sa bumukas ang pinto at tawagin ako ni manang.

“Blake, gising na si Mariez” I froze. Gising na siya. Anong gagawin ko? anong sasabihin ko. paano ako haharap sa kanya?

Tinulungan ako ni manang na tumayo at sabay kaming pumasok sa loob. Nakita ko ang asawa ko na nakangiti hanggang sa mapadako ang tingin niya sa akin. I saw her face, may mga pasa, may galos. Hindi ko siya kayang tingnan, nahihiya ako. wala kong kwentang asawa! Ayoko! Ayoko!

“B-Blake”

Tumakbo na lamang ako palabas, hindi ko na pinakinggan ang mga tawag niya. Nakakahiya ako! . I cried out loud wala akong paki kung ano ang tingin ng mga tao sa akin hindi naman nila alam kung ano ang tunay na nararamdaman ko. wala silang alam!

 {lame ba? pasensya na ah.  ahem nabibilang na ang oras ng Marrying Mr. Cold-heart}