bölüm iki

9K 435 52
                                    

Eve döndüğümde kapıyı babam açmıştı. Babam iki yıldır Amerika'da çalışıyordu ve şuan karşımda durması hayal ürünü gibi falandı.

Şaşırmaktan ziyade bir gorilin çiftleşme anını aratmaz şekilde babamın boynuna atladım. İkimizde birbirimize sarılıyorduk. Tüm içtenliğimle babamla konuşmaya başladım;

"Ne zaman döndün baba?"

"Sabah döndüm kızım ama buraya gelmem için birkaç işimi halletmem gerekiyordu."

"Çok sevindim baba artık hep bizimlesin diğilmi? En son giderken bir dahakine geldiğinde tekrar gitmeyeceğini söylemiştin çünkü."

Birden babamın yüzü düşünce neler olduğunu hemen anladım. Annemde bana üzülme kızım der gibi bakıyordu. Ama emin olmak için tekrar sordum belli mi olur belki de hayır der?

"Baba ne olur bişey söyle. Gidecek misin yine? Yine mi verdiğin sözü tutmayacaksın? Yine mi beni ve annemi burada tek bırakacaksın?"

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Hayal, kızım şimdi sana anlatacaklarımdan beni anlamanı umuyorum. biliyorsun annenle hiç bir zaman anlaşamadık."

"Ama bu sizin sorununuz. Siz anlaşamıyorsunuz diye ben annemden veya babamdan uzak kalamam!"

"Uzak kalmayacaksın zaten. Hem konu anlaşamamamız değil."

"Ne o zaman? Boşanma kararı almadıysanız ne?"

Bu defa lafa annem girdi

"Tabiki boşanma kararı aldık."

Dalgamı geçiyorlardı benimle?

"Kafamı buluyorsunuz benimle?"

"Hayır bak sadece dinle de devam edeyim."

"Tamam...tamam peki."

"Amerika'da roshalin diye biriyle tanıştım ve ona hayatımda hiç olmadığım kadar aşık oldum. Bunu annene söylediğimde zaten aramız bozuk olduğu için sorun çıkmayacağını söyledi. Ama sen aklımda kalıyordun bu yüzden sadece bir kaç saatliğine buradayım. Sana 'beni bir daha göremezsin demiyorum, yeter ki özledim de hemen biletini alırım beni görmeye gelirsin. lütfen hayal beni anlaman lazım canım, seni düşünüyorum ama kendimide düşünmem gerekiyor."

Artık bu söyledikleriyle aklıma hakim olabileceğimi zannetmiyordum.
Ve düşündüğüm gibi oldu, o an içimdeki herşeyi kustum babama.

"aklımla etrafımdakileri anlamaya başladığım hiç bir an yanımda olmadın! bütün doğum günlerimi sensiz geçirdim ben! her doğum günümde seni nasıl umutla bekledim biliyormusun? gelecek dedim! her sene bu sefer gelecek, sözünü tutacak dedim!" nefes almaya çalıştım fakat olmadı, hıçkırığım buna engel oldu. sesimin çaresiz çıkmasına aldırmadım. "en büyük hayalim sen, ben ve annemin olduğu sıcak bir yuvaydı. ama sen,"

derin bir nefes aldım ve devam ettim:
"ama sen bu yaşıma kadar bunu becermeyi hiç denemedin, beni seviyormuş gibi yaptın hep. Annemden olduğu gibi benden de uzaktın. neden baba? neden yıktın hayallerimi? Benden sakın seni anlamamı bekleme! Seni anlamıyorum, anlamayacağım!"
hiç nefes almıyordum.

"senden nefret ediyorum! evet artık seni sevmiyorum ve istemiyorum. senden nefret ediyorum!"
fransız camının dibine çöktüm. onu seviyordum ama artık bıkmıştım. bize, bana sahip çıkmamasından, sadece kendi özlediğinde gelen bu babadan bıkmıştım. derin nefes aldım, evet sanırım bu sefer aldım ve söze girdim:

"İlk okul 3. sınıfta bir gezi olmuştu. babalar gününe denk geliyordu buyüzden herkes babasıyla geldi o geziye. bana babamın nerede olduğunu sorduklarında önce cevap veremedim ama sonra cevap vermemenin daha acınası olduğunu düşündüğüm için babam çalışıyor bizim için dedim. çok saçmaydı ve zaten hepside benimle dalga geçmişti. O günden sonra serseri oldum. Hiç kimse bana bulaşamadı, dövüşçüydüm döverdim çünkü biliyorlardı. Dışardan hep sert mizaçlı oldum. Hakkımda dedikodu yapmalarına bile izin vermedim. Hep dik durdum senin gelmen ümidiyle. Hep seni korudum. Babanın... diye başlayan hiç bir küfürü ettirmedim kimseye! Annem bile benim yanımda sana söylenemedi!
Niye? Babam diyordum çünkü. Gelicek ve biz bir aile olucaz zannediyordum. Ama sen beni tüm düşüncelerinle ve haraketlerinle yanılttın! Ben bunların hayalini kurarken sen gidip bir orospuya -pardon sen şimdi aşık olduğun için laf da söyletmezsin!- bir dinsize aşık oldun! Ve annemden? benim annemden! boşanma kararı aldın! Sırf o roshalin mi rozdalin mi ne onunla evlenebilmek için!
İşte sen bizi, beni bu kadar umursadın. daha dünkü boka tercih edecek kadar!
Ama biliyormusun? Bu zamana kadar sen olmadan yaşadım ve bundan sonra da yaşayabilirim. İstediğini yap beni ilgilendirmiyorsun. Tek bir isteğim var; ben döndüğümde sakın burada olma!"

Kapıdan çıkıp giderken arkamdan adımla bağırışlarını duyabiliyordum. Bu daha da kötü hissetmeme neden oldu. gözümü sıktığım için damla damla akan gözyaşlarımı artık serbest bıraktım ve önümü bulanık bulanık görerek nereye olduğunu bilmeden yürüdüm.
Küçük bir orman gibi biyere gelmiştim
Etrafta kimse yoktu yada ben bulanık gözlerle öyle görüyordum. Bir ağacın önüne çöktüm ve avazım çıktığı kadar bağırarak ağlamaya başladım. Sonra sanırım bayıldım.

****

Gözlerimi açtığımda çok hoş dizayn edilmiş bir odanın içindeydim. Ayağa kalkıp etrafı incelerken aklıma buraya nasıl geldiğim takıldı. O sırada arkamdan sesini tanıdığım o kişi belirdi, umut.

"Günaydın umutsuz vaka."

"Günaydın da burası neresi ve ben niye burdayım?"

"Binalarımız karşılıklı biliyorsun ve bende dün akşam seninle konuştuktan bi süre sonra eve doğru yürümeye başladım. Sonra karşı apartmandan hayal diye sesler geliyordu o an kapıda seni gördüm. ağlıyordun ve nereye gittiğini bilmez halde yürüyordun."

"Nereye gittiğimi bilmez halde yürüdüğümü nereden biliyorsun?"

"Çünkü daha mahalleden çıkmadan üç kişiye çarptın ve hiç birini fark etmedin. Bende vicdan azabı mıdır nedir bilmem seni takip etmeye başladım. Sonra sen parkta yığılıp kalınca ailenle aranda bir sorun olduğunu düşünerek seni buraya getirdim."

"Nasıl teşekkür etsem azdır umut."

"Sen kibar olabiliyormuydun ya?"

Bu tavrı hafif tebessüm etmeme sebep oldu. Tabi sonra yine gerilim başladı.

"Benim eve gitmem lazım."

"Tamam önce birşeyler atıştır sonra gidersin"

"Hayır şimdi gitmem lazım."

"Tamam nasıl istersen."
Bir anda aklıma nasıl girdiyse gidip onu yanağında öptüm.
Çıkarken arkamdan

"Bu arkadaşlık bağımızı güçlendirdiğimiz anlamına mı geliyor?"
Dedi.

Sırıtarak elimi arkada onaylar şekilde yabancı malı şekline (👍🏻) soktum ve kapıdan çıktım...

***


Arkadaşlar dicem ama hikayemi okuyan tek kişiye çok teşekkür ederim.okuyacak olanlarda yorum ve vote yapmayı unutmazsanız sevinirim. sizleri çok seviyorum. Yorumlarınız benim için çok önemli ve değerli. Sizde bugün birini mutlu etmek istiyorsanız önce voteleyip sonra bu kısa bölümle ilgili düşüncelerinizi benimle paylaşın 😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘

Dövüşçü Melez (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin