(Başta klasik bir genç kurgu yazıyordum ama ilgimi çeken fantastiğe çevirdim)
Taekwondo kızı bir melez. Bu kız hem peri, hem kurt, hem vampir hemde bir büyücü. Fakat bunu öğrenmesi için 17 yaşına gelmesi gerekiyor. Dünyayı kurtarmak için kendini gel...
Yatağımdan Kızım diye bağırarak uyanmıştım. Pufumda oturan furkan bir hışımla kalkıp yanıma geldi ve bana sarılıp saçımı okşadı.
Derin derin nefes almaya çalışıp furkanın verdiği suyu içtim. Kan ter içinde kalmıştım. Nefesim düzene girince furkana baktım.
"Ben dün gece kum torbası dövüyordüm. Ne ara buraya geldim?"
"Akşam saatlerinde seni bulamayınca dışarı çıkıp aramaya başladım. Bulamayınca umutu aradım. Olanları anlatıp nerde olduğunu bilmediğini söyledi. Bende spor salonunda olabileceğini düşundüm. Geldiğimde ellerin kan içinde kum torbasının altında sayıklayarak yatıyordun. Aldım getirdim. ellerine de pansuman yaptım."
Ellerime bakınca sargılı olduğunu gördüm. Sonra furkana gördüğüm kâbusu anlattım. Doğrusu hala neden gidip umutu dövmediğini merak ediyordum.
"Furkan bana 'Bilirsin erkekler, elde edene kadar iyidirler. Ben seni resmi anlamda elde ettim. Bir değerin kalmadı' dedi! Neden seni dinlemedim ki sanki ya neden!"
Ağlayarak bunu söylediğimde furkanın sinirden kasıldığını hissettim.
"Furkan beni yalnız bırakırmısın?"
Anlayışla kafasını sallayıp odamdan çıktı.
Yastığa kafamı geri koyup pufumun üzerine bulunan diğer yastığı aldım ve ona sarılarak ağlamaya başladım.
^^^^^^^^
2 haftadır okula gitmiyordum. gittiğim tek yer furkanın benim için hazırladığı bodrumdaki spor salonuydu.
Hayatım kum torbası, yatak ve tuvalet arasında duruyordu. Yine yatakta yorganla cebelleşme zamanlarimdan birinde canım çok sıkıldı.
Kafa dağıtmak amacıyla telefonumu elime alıp instagrama girdim.
Girer girmez gördüğüm ilk resim boğazımdaki yumrunun büyümesine neden oldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeniden kavuştuk be!
Gerçektenmi? Bu fotoğraf doğru olamazdı. Ezgi denen kızla gülerek çekilmişti.
Dayanamadım. Gerçekten umuttan önce aşk acısı ne diye sorsalardı, fazla fazla kivi yiyip dilinin tahriş olması falan derdim herhalde.
Ama bu acı tarif edilemezdi. Ben hıçkırıklara boğulmuş ağlarken içeri yağmur girdi. Hemen gelip anlayışla sarıldı. Olanları oda öğrenmiş demekki.
Yağmura resmi gösterdim. Şok olmuş gözlerle bakıyordu oda. Dayanamadım ve konuştum.
"Yağmur Beni görmemezlikten gelmesine razıyım. Konuşmasın, ona da kabulum. Ama o şuan karşımda bir kızla yan yana durmuş fotoğraf yapıyor. Yapsın fotoğrafını, ona da tamam. Ama bak bu küçük detay benim hayalimdi. Ne biliyim onunla bir karede sadece biz olalım istedim hep."
