Chapter 36: Chasing the Game

1K 35 8
                                    

***

Chapter 36: Chasing the Game

"By playing games you can artificially speed up your learning curve to develop the right kind of thought processes."

                    – Nate Silver


I  almost in the 3rd stair nang natanggal na ang panyo sa aking mga mata maging ang tali sa aking mga kamay. And now, I can clearly see the place.  

Maliit lang ang daanan na tanging hagdan lang ang nakikita ng aming mga mata at puro kulay puti naman ang paligid.

Tumingin pa ako sa ibabang bahagi, tatlo pang palapag. Ibig sabihin babaybayin namin ang mas malalim pa na bahagi nito. So it was maybe his secret place where he stayed for a long time.

Naramdaman kong may nakasunod sa akin kaya napalingon ako rito. It's a guy who is wearing a white mask, and black sleeves with white pants while the other guy is wearing a red sleeve, and black pants with a white mask.

"I didn't know who is Six, but I think it's you who is wearing the red sleeves." sambit ko.

Base sa katawan nito ay kapareha niya yung Six na nakita namin sa dati naming bahay kung saan nakasuot pa rin ng puting maskara.

Ewan ko ba pero they are really idiots, they are pretending to be strong so that people can feel scared of them, but they are hiding their faces; therefore, they are the ones who are scared.

Wala akong narinig na sumagot bagkus ay itinulak ako ng nasa unahan ko kaya muntik na akong nahulog sa kinatatayuan, at buti na lang ay nabalanse ko ang aking katawan.

"Selene!"

"Boo!"

Napalingon ako kina Min na hinawi ang dalawang lalaki at dali-daling lumapit sa akin.

"Are you okay?" panimula ni Duri.

"Damn those monsters!"

Napatango na lang sa kanilang dalawa.

Nakahawak si Duri sa aking balikat habang nakatingin lang si Min sa akin ng seryoso.

"Voldemort was just playing on you, and I think he used you so he can kill your Father and it's not about the camera." bulong sa akin ni Min.

Tama siya. Dahil kung camera ang habol niya madali lang niya itong makukuha kahit hindi niya ako bibihagin.

"Tama na yan! Maglakad na kayo." singit ng isa sa nakabantay sa amin.

Nagsimula ng maglakad si Duri na sinabayan ko at ni Min.

Tahimik lang kami sa paglalakad hanggang sa narating namin ang huling hagdan at may isang pinto ang nakaharang.

"Buksan mo." panimula ng isa sa nakabantay sa amin.

Lumapit ako kay Duri na bubuksan na sana ang pinto.

"Ako na." wika ko at agad na hinawakan ang doorknob kasabay ng pagbukas ng kulay itim na pinto.

Tumambad sa amin ang isang malaking espasyo na sinlaki ng limang room na gaya sa paaralan. Kulay asul ang pader at walang kahit anong mga bagay maliban sa tatlong kompyuter na halos anim na metro ang layo ng bawat isa. So we will play through the computers.

"Once you will open the computers, all access within this room will be notified through our computer. Ibig sabihin malalaman namin kung ano ang ginagawa niyo. At isa pa, once you will open the computers the game will start and the only door in order to go out here will be close. Kapag hindi niyo matatapos ang laro, you cannot get out and you will sealed here. Isa-isa kayo ng mga computer with the same questions na dapat kayong tatlo ay matapos ito ng perpekto." paliwanag ng lalaking nakawhite sleeves at agad na lumabas sa pinto.

MOMENTUM (Book I of Momentum Series)Where stories live. Discover now