Happy "Sam Lopez" Montenegro

66: ice cream or me?

........

Sam's POV....

Months past and our graduation is near and I don't know what happened to the outside world.

Tito Allan always stoping me from going out, how I hate him same goes as Marky. You want to know why I hate them both?

Well sino bang matutuwa sa pinang gagawa nilang dalawa....

Si Tito Allan ayaw akong palabasin, pupunta lang nama ako doon sa paborito kong ice cream shop para kumain ng paborito kong ice cream.

At yang si Marky..... Bumili nga ng ice cream para sa akin kaso hindi naman yung gusto kong ice cream ang binili. Yung gusto nyang flavor ng ice cream ang binili nito at binigay sa akin, mas masarap daw kasi ang vanilla ice cream kaysa sa paborito kong ice cream.

Eh ano ngayon kung para sa kanya mas masarap ang vanilla flavor ice cream.....! Wala akong pakialam.....!

Mas gusto ko parin ang Rocky road ice cream..!!!! Mababaliw yata ako, hindi sa tagal na hindi ako lumalabas sa bahay nato kundi mababaliw ako sa tagal kong hindi pag kain ng paborito kong ice cream.!¡!!¡!...

"Hi happy....". Naputol ang pag eemagin ko sa pag kain ng paborito kong ice cream ng may narinig akong boses mula sa pintuan ng aking kwarto.

"Hindi na ba uso ang kumatok ngayon?". Pag susungit ko dito. "Kahit ikaw pa ang may ari nitong bahay kung saan ako nakatira ngayon wag mo sanang kalimutan na bigyan ako kahit kunting respito at privacy, kwarto ng babae yang pintuang binuksan mo. Hindi ka ba naturuan ng good manners and rice cooker este nice conduct.". Dagdag ko pa.

"Sorry Happy, my bad... I just miss you kaya agad kong binuksan ang pintuan, wag ka ng magalit sa akin". Naka ngising sabi nito.

Sa totoo lang mas lalo pa akong nagagalit ngayong nakikita ko itong naka ngiti sa harapan ko, nakaka irita ang mukha nito lalo na kapag naka ngiti di tulad ng isang taong kilala ko na nagiging gwapo kapag naka ngiti lalo na pag naka labas ang dimple nito.

Nevermind na nga yung taong yon.

"Will ako hindi kita namimiss at pwede ba ilang bisis ko ng sinasabi sayo na wag na wag mo akong tatawaging Happy! Ginagalit mo ba talaga ako...!?". Sigaw ko dito.

Nakaka inis na kasi ito mula ng dito na ako pina tira ni Tito Allan araw araw na akong tinatawag ni Marky sa pangalang yan, naiirita na ako kasi naaalala ko hindi lang ang pagkamatay ng aking pamilya kundi pati na ang mga taong minahal ko at pinahalagahan ko na bandang huli ay niluko ako.

Kaya ayaw na ayaw ko ng tinatawag ako sa pangalang yan liban lang sa pangalan kong Sam.

"S-sorry Sam, nasanay lang akong yan ang naririnig ko sa Tito mo at biniling yan ang itawag ko sayo... Wag ka ng magalit". Mahinang sabi nito sa akin.

"Kung gusto mong wag akong magalit palabasin mo ako dito sa bahay na to kahit ngayon lang... utang na loob gusto kong bumili at kumain ng ice cream!". Sinigaw ko ang huling kataga, my gosh gusto ko ng ice cream.

........

....makalipas...ang...ilang...oras

Hahahahahahahaha sa wakas.....!

Naka labas ako ng bahay at malapit na ako sa paburito kong ice cream shop.....

Napapayag ko nga si Marky na palabasin ako upang makakain ng ice cream pero sang ka damakmak naman ang mga naka buntot sa aking mga bodyguards bukod sa marami ay halos lahat sa kanila ay mukhang goons...

Aatakihin sa puso ang ibang tao kapag nakita ang mga ito, bukod sa mga mukhang mga goons ang mga ito ay mga armado pa...

Baka isipin ng iba ako ang leader ng mga goons na ito kaya pag dating namin sa shop ay nakiusap ako sa may ari ng ice cream shop na ipa close muna ang shop nito bukod sa baka matakot ang mga customer nito sa mga pag mumukha ng mga nakabantay sa akin ay para masulo ko ang lugar sa subrang tagal ko ng hindi naka punta dito, pansin ko ngang may bagong employee pero dedma na ice cream ang pinunta ko dito.

Sarap na sarap ako sa pagkain ng ice cream ng mapansin kong may mga matang nakatuon sa akin, inilibot ko ang aking mga mata sa paligid ng may napansin akong pamilyar sa akin.

"Baka magka mukha lang ang likod nila". Sabi ko sa aking sarili ng mapansin ang bagong empleyado dito sa shop. Sa tagal tagal ko ng pabalik balik sa lugar na to kilala ko ang mga nag tatrabaho dito, pati nga may ari tinutoring akong anak.

Nakaka iilang kain na ako ng ice cream ng may mapansin akong isang tissue paper na may nakasulat sa ibabaw ng mess kong saan ako kumakain kaya kinuha ko ito at pasimpling pumonta sa CR.

"Wag na kayong sumama, doon lang ang CR oh... Wag o.a, tayo tayo lang ang naririto sa shop na to". Mataray kong sabi sa mga asungot kong mga bodyguards na agad tumayo ng napansing tatayo ako sa aking kina uupoan.

Agad kong binuksan at binasa ang naka sulat sa tissue paper ng makapasuk ako sa CR at ma e lock ang pintuan.

"Ice cream or me?". My tears suddenly falls after I read those words. Alam ko ang sulat kamay na to, tama nga ang naramdaman ko kanina na may mga matang naka tingin sa akin.

Then I felt that I'm not alone, I heard some footsteps behind me so I turn around and saw the man I'll exchange for the ice cream to be with him.

I look at his eyes and saw that he miss me too, lumapit ito sa akin hanggang sa naramdaman kong niyakap nya na pala ako.

I can feel through his hug his love and how secured I am in his arms, I don't know why but I can't stop from crying. I was crying not because I'm mad that he lied at me, I was crying because I really miss this man....

a lot.

I thought my feeling for him was gone after I found out that he is one of the people who lied at me and betrayed me but I was wrong my love for him is really great, greater than how I love ice cream.

"I'm sorry, but please believe me all they said against us.. against me are all lies.". He said then suddenly everything turns into black.

.........