Τhe Now (greek fanfiction)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

Νομιζω, οτι αυτη η αποφαση μου ειναι σωστη και φανηκε να αρεσε και στην μπεθ. 

"Χαρρυ μου ειμαι τοσο χαρουμενη, γι'αυτο!" ειπε και μου χαρισε ενα τεραστιο χαμογελο.

"Και εγω χαιρομαι πολυ μπεθ μου, αλλωστε νομιζω μετα απο ενα που κλεινουμε θα ηταν πολυ καλο να μενουμε μαζι."  

Αφου τελειωσαμε το φαγητο μας, πηγαμε μια βολτα με το αυτοκινητο. 

Στεφης pov.

Σημερα θα πηγαινα στο σπιτι του λιαμ και της εβελιν, ηθελα να μου πουν κατι σημαντικο. Τι μπορει να ειναι δεν μπορω να φανταστω... 
Πειρα ταξι...πρεπει να το σκεφτω σοβαρα να παρω ενα αμαξι δεν αντεχετε αλλο αυτη η μεταφορα με το ταξι. Μετα απο ενα τεταρτο εφτασα στο σπιτι τους. Χτυπισα το κουδουνι και η πορτα ανοιξε διαπλατα. Εμφανιστηκε η εβελιν με ενα τεραστιο χαμογελο, μου εκανε νοημα να μπω μεσα. Την φιλισα σταυρωτα και εκατσα στον καναπε. Αμεσως μετα εμφανιστηκε ο λιαμ που καθισε μαζι με την εβελιν απεναντι  απο την πολυθρονα στην οποια καθομουν. Αυτοι ειναι πολυ χαρουμενη ολη την ωρα ψουψουριζουν. 

"Για πειτε μου, τι εγινε και με φωναξατε να ερθω σημερα εδω;" 

"Πρεπει να σε φωναξαμε για κατι συγκεκριμενο εδω; πρωτη φορα σε εχουμε παρει να ερθεις να κατσεις;;" ειπε η εβελιν και χωθηκε στην αγκαλια του λιαμ. Αχχχ τι ωραιο ζευγαρι.

"Απο το τηλεφωνο ακουγοσουν διαφορετικα σαν κατι να θες να μου πεις, επιπλεον ολη την ωρα κατι λετε και ειστε και πολλοι χαρουμενη, θα μου πειτε;;"  να δω ποτε θα μου πουν, ειμαι σιγουρη οτι θελουν να μου πουν κατι.
Βλεπω την εβελιν να ερχετα προς το μερος μου, καθετε πανω στο χερουλι της πολυθρονας και μου δειχνει το χερι της. Δεν το πιστευωωωω, ειναι ενα μονοπετρο. Την κοιταω αφωνη, ημουν ετοιμη να ουρλιαξω...ή μαλλον θα ουρλιαξω.

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, δεν το πιστευω!!! πλακα κανετε;;;; ααααααα" σηκωθηκα και την αγκαλιασα τοσο σφιχτα οσο δεν πηγαινε. "Χαιρομαι τοσο πολυ για σας!!!"

"Ουτε και εγω το πιστευω..." ειπε και με εσφιξε στην αγκαλια της.  Οταν με αφεισε πηγα και αγκαλισα τον λιαμ.

"Εχουμε μια προταση να σου κανουμε." ειπε ο λιαμ τους κοιταξα. Τι αλλο μπορει να ειναι;;; δεν θα αντεξω κι'αλλο. "Τι θα ελεγες να γινει η κουμπαρα μας." εκεινη την στιγμη εμεινα. Χωρις να το σκεφτω..

"Σιγουρα.!! Αααα ποσο χαρομαι παιδια για εσας. Αχουυ!!" ειπα και τους φιλισα σταυρωτα. "Και ποτε ο γαμος;;;" ειπα ανυπομονο να ακουσω.

"Τον Ιανουαριο, σκεφτομαστε. Τι λες" με ρωταει η εβελιν.

"Γιατι οχι;;" ειπα ανετη.

"Τελεια κουμπαρουλα." ειπε ο λιαμ και χασκογελασαμε.

Μετα παραγγειλαμε πιτσα και καθισαμε να συζητησουμε για το σκηνικο του γαμου εγω με την εβελιν, ενω συμβουλευομασταν και τον λιαμ που και που χαχα. Ο κακομοιρης μας κοιταγε και δεν ελεγε τιποτα απλα συμφωνουσε. Ειναι τοσο καλο παιδι, χαιρομαι πολυ για την εβελιν που βρεικε τον καταλληλο, ειναι πολυ ταιριαστο ζευγαρι, παρα το γεγονος οτι στην αρχη αν θυμαστε γινοταν χαμος. 
Κατα της 12 εφυγα και γυρισα σπιτι μου.

[Μετα απο 6μηνες στο γαμο.]

"Τι υπεροχη που εισαι!!" ειπα μολις την ειδα ετοιμη.

"Στεφη, σε ευχαριστω παρα πολυ." ειπε και μου επιασε το χερι.

"Τι πραγματα ειναι αυτα που λες βρε χαζη;;;" ειπα και της εσφυξα το χερι.

"Σ'αγαπω τοσο πολυ, μου εχεις σταθη σε ολα, χωρις εσενα δεν θα μπορουσα να περασω αυτα τα 18χρονια φιλιας τοσο ομορφα." μου ειπε και με αγκαλιασε.


(ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΤΟ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ.!!! <3)