ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သက္တံ့ေရာင္စဥ္

အပိုင္း ( ၁၅ )

ထပ္ခါ ထပ္ခါ မိတၱဴဆြဲထားျခင္းခံရ၍ အနည္းငယ္မြဲကာ ဝါးသြားသေယာင္ ရွိသြားေသာ္လည္း ...

သမင္မ်က္လုံးေလးမ်ားက အသက္ဝင္စြာ ေတြ႕ျမင္ေနရသည့္ လိုင္စင္ပုံေလးကို Wu yi fan
အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္စြာ ျပဳံးရင္ ၾကည့္ေနသည္မွာ
နာရီဝက္ေက်ာ္သြားၿပီမွန္း မိမိကေတာ့ သတိမထားမိေခ်.....

သတိထားမိသူ Min Hyungကေတာ့ တရားမဝင္ မိမိရွာလာေသာ တစ္စုံတေယာက္၏ ေနာက္ေၾကာင္း
အခ်က္အလက္မ်ားကို မိမိအလုပ္ရွင္က ပထမစာရြက္
မွာတင္ တစ္ေနတာ နာရီဝက္ခန္႔ရွိေနေတာ့...

" ဟို..Hyung. . ေမးစရာထပ္မရွိဘူးဆိုရင္
က်ေနာ္တျခားလုပ္စရာရွိတာေလးေတြ..."

" Oh! ဟုတ္သား..! ငါ့ ဝန္ထမ္းေလးက တာဝန္ေက်ႁပြန္လြန္းတယ္ကြာ..! Thankyou so muchကြာ..!
ေအး ေအး..လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ပါ..ေအာ္...
Min Hyung. ..မင္းကိုငါ ဒီလအတြက္ Bonus
သုံးဆ ေပးမယ္"

"အာ...Hyung..အဲေလာက္ထိေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...."

" ဒါမွမဟုတ္...ဒီညေနပိုင္း ငါတို႔ ရုံးပိတ္လိုက္ၾကမလား? "

"ဗ်ာ? "

" အရမ္း over ျဖစ္သြားၿပီေနာ္..အဟြန္း...ဒါျဖင့္
မင္းလုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီးရင္ အလုပ္ဆင္းလို႔ရၿပီ "

" ဟုတ္ကဲ့.."

မိမိ အလုပ္ရွင္ ေက်းဇူးရွင္ hyungက တရုတ္လူမ်ိဴးျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း..

ကိုးရီးယားရိုးရာေန႔မ်ားတြင္လည္း ရုံးပိတ္ေပးတတ္ကာ
ေကာက္စီးနဲသေယာင္ ရွိေပမဲ့ လဆုံး ႏွစ္ဆုံးခ်ိန္Bonusမ်ားကို မပ်က္မကြက္ ျပည့္ဝစြာ ေပးတတ္သည့္အတြက္ တကယ္ပင္
သေဘာေကာင္းသည့္ အလုပ္ရွင္ အျဖစ္သတ္မွတ္
ထားသလို မိမိကို ဘာဘဲခိုင္းခိုင္း မခိုမကပ္ လုပ္ေပးခ်င္မိသည္ျဖစ္သည္..

တေန႔က သူခိုင္းသည့္ Luhanဆိုသည့္ ေကာင္ေလးတ
၏ ဖုန္းနံပါတ္ကေနအစျပဳၿပီး...

ေနာက္ေၾကာင္းတခ်ိဳ႕က...
သာမန္အရပ္သားတေယာက္သာျဖစ္သည့္အတြက္
ခက္ခက္ခဲခဲ စုံစမ္းလိုက္ရသည္ မဟုတ္ေပမဲ့...

မိမိအား အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္သြားပုံရကာ
ခါတိူင္းထက္ ဆယ္ဆမက ေကာင္းျပေနေတာ့ ေနပင္မေနတတ္ခ်င္ပါ..