Kağan (Gay)

5

"Küçükken aranız iyi miydi?" Hafifçe onayladım başımla. "Neden bozuldu?"

"Hatırlamıyorum."

"Ciddi misin?" dedi Kağan tek kaşı havada bana bakarak.

"Sen hatırlıyor musun?" Göz devirip önüne dönerken kendine bir bardak daha içki doldurdu.

"Sana söylemeyeceğim. Kendin hatırla." diye homurdandı. Kaşlarımı kaldırdım.

"Neden?"

"Hadi dağılalım artık." dedi Kağan. Bardağı kafasına dikip bitirdi, ayağa kalktı. Anında sendeledi, duvara tutundu. Alnını duvara yaslayıp gözlerini kapatmasını izledim.

"Çok içtin." dedi Yakup ayağa kalkıp yanına geçerken. Evet, kaç bardak içmişti sayamamıştım bile. "Gitme eve. Anneni ara."

"Bulut ne olacak?" diye mırıldandı eliyle alnını ovarken.

"Ben bırakırım onu."

"Olmaz." dedi bana doğru dönerken yavaşça. Ayağa kalktım.

"Böyle araba kullanamazsın." dedim kaşlarımı çatarak. "Yat işte." Yüzüme tuhaf tuhaf bakmaya başladığında acaba yanlış bir şey mi söyledim diye düşündüm.

"Açılırım ben şimdi." dedi, Yakup'un ellerinden kurtulup bir adım attı ve sendeledi. Kolunun altına girerek yakaladım onu. Kasılıp kaldı. Benden rahatsız olduğu aklıma gelince kendimi geri çekmek istedim ama... Tuhaf kaçardı işte.

"İnat etme işte, kötüsün." dedi Yakup diğer kolunun altına girip yükümün birazını alırken. "Dert etme. Ben bırakırım kapının önüne kadar."

"Ne dert edeceğim lan, kendi de gidebilir. Annem yüzünden." diye homurdandı.

"Ya ben de kalsam?" dedim aşırı yakınımda duran yüzüne bakarak. Gözleri gözlerimi buldu. Fark etmiş miydi bilmiyordum ama tabiki benim için endişelendiğini anlamıştım. Söylediğim şey de bunu yeterince belli ediyordu.

"Yarın okul var."

"Olabilir." dedim omuz silkerek. Başını eğdi. Onayı aldığımızı anladık, yavaşça yere bıraktık onu. Çöktü ve kendine bir bardak daha içki koydu. Yakup göz devirdi.

"Biraz daha içersen sarhoş olacaksın." Omuz silkti.

"Sikimde ya." Yakup'la birbirimize baktık.

"Ben de kalıyorum." dedi bana bakarak. Dudaklarımı birbirine gömdüm.

"Ben annemi arayayım."

*

Annemi ikna etmek zor sanırdım ama bu evden haberi olduğunu fark etmiştim. Kağan daha önce de burada kalırmış ama annem arkadaşları olduğunu bilmediği için evden kaçmak için burada kaldığını sanırmış. Birlikte kalıyoruz deyince bir de, annemin hoşuna bile gitmişti. Kağan benimle vakit geçirince onu aileye yakınlaştırdığımı sanıyordu annem. Halbuki Kağan benimle olmaktan annemin sandığı kadar memnun değildi.

"Bir tane yatak var." dedi Yakup. "Genelde birlikte kalmayız çünkü. Tek kişilikten biraz daha geniş. Bir de koltuk var. İki kişi yatağa geçsin, bir kişi koltukta uyusun."

"Siz yakın arkadaşsınız, birlikte uyuyun." dedim oldukça rahat görünen koltuğa kısa bir bakış atarak.

"Ben Yakup'la uyumam. Yapışıyor, sabah da erekte uyanıyor." Yüzümü hafifçe buruşturdum.

"Tamam, koltukta uyu sen." dedi Yakup göz devirerek. "Benim koltukta uyumaya niyetim yok." Kağan hafifçe gözlerini iriltti.

"Geçen sefer de koltukta ben uyudum! Olmaz."