Jho's POV
The day after that incident sa ospital, we had a meeting with our dads about sa sitwasyon namin ni Beatriz. At nakita rin nila dati nung pinaplano pa nila ang buong kontrata na mangyayari ito.
Weird nga na di man lang binanggit ni Bea ang tungkol sa sakit niya. Tahimik lang siya buong meeting; pumipirma lang ng mga papel na inaabot nila Dad na parang gustong-gusto na niyang tapusin lahat: yung sa amin at yung buhay niya.
"Hindi ka na ba talaga lalaban?" tanong ko sa kanya bago pa siya makasakay sa sasakyan niya. Nasa parking lot na kami at 3 cars away lang ang pagitan ng sasakyan niya at sasakyan ng papa ko.
"Jho.."
"Bea, bilang kaibigan mo," napalunok ako. "lumaban ka. Para sa pamilya mo, para sa sarili mo." dire-diretso kong sabi na tunog nagmamakaawa na pero bahala na. "Please."
"Ang dali mong hingin sakin iyan because you're not in the situation, Jho." nag-abot ang dalawang kilay dahil di ko naintindihan ang punto niya.
"Napaka unfair mo talagang tao. Sa lahat ng bagay ang unfair mo!" naiinis kong sagot sa kanya. Nakatalikod pa rin siya sakin, kaharap niya yung sasakyan niya. "Oo ang dali kong hingin sa'yo kasi ang hirap kapag nawala ka!"
"Naisip mo ba kung anong mararamdaman ng mga taong nagmamahal sa'yo kapag nalaman nilang hindi ka man lang lumaban para sa kanila? Ang unfair mo!"
"Can't you see?" humarap na siya sakin. Namumuo na ang luha sa gilid ng mga mata ko. Huwag kang umiyak, Jhoana. "I don't want to be a burden anymore. I was supposed to help Dad win your company pero anong ginawa ko? I fell in love with you. I broke the rule." napapikit muna siya bago siya muling nagsalita.
"Hindi ko 'to sinabi sa'yo pero I think you deserve to know. Nagalit si Dad sakin kasi naging totoo yung tayo. He was really mad at me because your dad was really mad at him nang nalaman niyang we want to be together officially, with or without the contract. He was totally against it." nagabot na namin muli ang kilay ko.
"How ironic naman, Bei na sila pa nga mismo ang nakaisip na--"
"Iyun na nga, Jho. That's why they told us to keep it lowkey, to be secretive. Bawal PDA para iwas gulo at issues kung tayo ba. Your Dad hated the concept of me being with you and you with me kahit sa kontrata. But he had no choice kasi my Kuya Loel is out of the country at the time they had the agreement kaya, ako ang naisip ni Dad as the second choice." tuloy-tuloy niyang explain.
"And I am a burden to you too." napatitig lang ako sa kanya. "You know, Jia and Gi hated you when they knew we were together. They thought it was plain bullshit for you to date me because obviously, they investigated kung ano ba talaga ako at sino talaga ako before I went to Ateneo." I was still staring at her.
"Ano ka ba bago ka mag-Ateneo?" I blurted out. Di ko alam san galing iyon pero napalaki ang singkit niyang mata. "Hindi nga talaga kita kilala, Bea de Leon." at sumakay na ako sa sasakyan at nagpahatid sa school.
"You're spacing out again, Ate Jhow." si Deanna pala. "Punta daw dito ngayon si Ate Bea?"
"Ewan." matipid kong sagot. Nasa BEG kami at the moment, training before our first game sa first sound ng season na 'to.
"Ang bitter mo naman!" asar niya sakin. "Mahal mo talaga noh?"
"Ha?" napatingin ako sa kanya. "Pinagsasabi mo, Wongs ha!" tas tinawanan ko siya.
"Tss. Denial."
And she really came. Nagpaalam siya sa team and said na she won't be playing for season 79. (lam ko naguluhan kayo bat 79 chuchu pero explain ko sa huli ha) Di ko siya matignan. Ang unfair niya sobra! Ang kitid ng utak!
"Final na ba, A-Ate Bei?" hikbing tanong ni Ponggay sa kanya.
Di ba sya manglalambot? Halos umiiyak na lahat ng girls dito dahil sa kanya pero she's trying to give a smile to everyone. What even?!
"Yes. It's final." and she looked at me. Inirapan ko siya and looked away.
Nagyakapan na lahat pero di pa rin ako tumatayo sa kinauupuan ko. Bahala ka diyan. "Di mo ba siya yayakapin?" Tanong ni Mich sakin.
"Para san pa?" malumanay kong sagot.
"Alam mo ikaw," umupo siya sa sahig sa tapat ko. "ang ganda mo rin eh noh?"
"Naman!" hinampas niya braso ko at tumawa.
"Yakapin mo na. Baka di mo na yan Makita ulit."
"Yakapin mo na. Baka di mo na yan Makita ulit."
"Yakapin mo na. Baka di mo na yan Makita ulit."
"Yakapin mo na. Baka di mo na yan Makita ulit."
Bea's POV
It's hard to say goodbye to these people.
"You're so unfair, Ate Bea." pagpapacute na sabi ni Syd.
"You guys will be fine." I told her and hugged her. Yumakap pa sakin ang ibang teammates ko while my eyes were trying to see someone from my left kung tatayo ba para yakapin ako.
She and Mich were just talking. Baka galit nga talaga siya sakin. "Girls, Bea has to go." sigaw ni coach sa kanila. Nagb-bye pa ito ulit and this time lumapit na si Mich to say goodbye too.
"I tried, Bei." I just smiled at her and said thank you.
Tuluyan na akong lumabas ng BEG nang biglang tumunog ang phone ko.
"Hello?"
"Mag-iingat ka."
"Who's this?"
"Someone you don't want to see again. Pero I am telling you, Bea, be careful. And ingatan mo si Jho!"
"Someone I don't want to-- hello?! Hello?!"
"And ingatan mo si Jho!"
"And ingatan mo si Jho!"
