Bad Memories (jimin fanfiction -greek-)

#3

☯️ Ο καλύτερος αδερφός ☯️

Θυμήθηκα όλα όσα έγιναν και μόνο στην σκέψη αυτή τσιριξα. Ο jimin ξύπνησε απότομα μόλις με άκουσε και με κοίταξε απορημένος. Την ίδια στιγμή η μαμά του μπήκε μέσα τρέχοντας.

Μαμά: Τι έγινε; Είστε καλά;

Sojin: Ναι συγγνώμη...

Jimin: Πως νιώθεις; Πονάς;

Sojin: Όχι... Πώς βρέθηκα εδώ;

Μαμά: Εμείς σε φέραμε.

Sojin: Συγγνώμη που σας έβαλα σε κόπο

Μαμά: Δεν είναι κόπος και εσύ δικό μου παιδί είσαι. Δεν γίνονται να σε αφήσω έτσι.

Sojin: Ευχαριστώ.

Μαμά: Δεν κάνει τίποτα.

Sojin: Η μαμά και ο μπαμπάς;

Μόλις το είπα αυτό την είδα να σκύβει το κεφάλι της προς το πάτωμα. Κοίταξα τον Jimin στα δεξιά μου και αυτός με έβλεπεμε ένα απελπισμένο βλέμμα. Όταν γύρισα το κεφάλι μου ξανά μπροστά η μαμά του Jimin να δακρυζε. Δεν την έχω ξανά δεί έτσι

"Καλύτερα να πάτε σπίτι. Είναι αργά και πρέπει να είστε κουρασμένοι."

"Δεν θέλω να πάω σπίτι με αυτόν..."

"Σταματά τώρα Jimin."

Είπε η μαμά του με ένα σοβαρό και θυμωμένο ύφος και ο Jimin γύρισε το κεφάλι του προς της άλλη μεριά.

"Εσύ Jimin θα πας σπίτι. Έχεις σχολείο αύριο πρέπει να ξεκουραστείς. Θα μείνω εγώ με την Sojin το βράδυ."

"Δεν χρειάζεται να μείνετε μαζί μου, θα είμαι καλά μόνη μου."

"Όχι δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου. Δεν είμαι κουρασμένη. Θα κάτσω μαζί σου."

Με τα λόγια της με συγκίνησε. Είναι πολύ τυχερή που την έχω και αυτήν και τον Jimin.

"Πάω να τηλεφωνήσω στο πατέρα σου για να έρθει να σε πάρει θα έρθω σε λίγο."

Είπε και βγήκε από το δωμάτιο.

Μόλις η πόρτα έκλεισε ο Jimin έβγαλε ένα κουτάκι από την τσέπη του. Ήταν τσαλακωμενο και γδαρμένο.

"Το βρήκα στα συντρίμμια. Είναι του αδερφού σου..."

Άπλωσα το χέρι μου δειλά και το πήρα. Το άνοιξα και μέσα είχε ένα κολιέ με λεπτή χρήση αλυσίδα και χρυσά γράμματα που έγραφαν hyeong(μεγάλος αδερφός άμα δεν κάνω λάθος...).

Μόλις το είδα άρχισα να κλαίω και ο Jimin με αγκάλιασε.

Τι θα κάνω από δω και πέρα;
Που θα μείνω;
Με ποιον;

Γιατί να συμβαίνει αυτό; Όλα ήταν καλά μέχρι τώρα.
Τα έχασα όλα μέσα σε μια νύχτα και δεν μου έχει μείνει τίποτα.

Τότε τα δάκρυα μου έγιναν περισσότερα και δεν μπορούσα να τα σταματήσω

Jimin: Σταματά να κλαίς...

Είπε γλυκά και ήρεμα. Δεν απάντησα και προσπάθησα να σταθεροποιησω την ανάσα μου και τους παλμούς μου.

Τότε ο Jimin άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά με αγάπη και φροντίδα. Ο χτύπος της καρδιάς του με ηρεμούσε και σιγά σιγά ηρέμησα. Τα μάτια μου κρατήθηκαν για πολύ ανοιχτά και το μυαλό μου άδειασε.

Έτσι γλυκά κοιμήθηκα στην αγκαλιά του και το υπόλοιπο βράδυ πέρασε χωρίς να το καταλάβω.

🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷

Τελοοοςςς

Ξέρω πως είναι λίγο μελοδραματικό έως πολύ, αλλά να ξέρετε μόνο στην αρχή είναι έτσι.

Θέλω γνώμες.

Φιλιαααα😚😚😚

Αλεξάνδρα 🐖